Προσπάθειες για το σχολείο

Οι προσπάθειες για την απόκτηση του οικοπέδου στην οδό Ελλήνων Αξιωματικών 2 για την ανέγερση νέου διδακτηρίου (1960 ? 1967)

 Από τις σημειώσεις του δασκάλου Χρ. Αντωνιάδη

?Τώρα όμως δημιουργήθηκε άλλο θέμα. Το νοικιασμένο κτήριο δεν μας χωράει. Συνεπώς πρέπει να ενεργήσουμε για την ανέγερση νέου δημόσιου διδακτηρίου. Αλλά πού οικόπεδο; Τη  λύση την βρήκε πάλιν ο μακαρίτης Σωτήρης Μαρκόπουλος.

Εκεί, όπου είναι η θέση του σημερινού Δημοτικού Σχολείου, μας διηγείται ο ίδιος, μία των ημερών βλέπουμε στημένη πινακίδα με την επιγραφή: ΘΕΣΙΣ  ΠΑΝΟΡΑΜΑ ? ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ  ΣΚΟΥΖΕ. Καταλάβαμε ότι πρόκειται για οικοπεδοφάγους. Ειδοποιήσαμε αμέσως τον ΟΔΕΠ και κινήσαμε μαζί δικαστικό αγώνα και τον βγάλαμε. Αυτή την θέση θα προτείνουμε στο Υπ. Παιδείας για την ανέγερση του διδακτηρίου μας. Είναι η πλέον ενδεδειγμένη θέση. Να υποβάλουμε αμέσως την σχετική αίτηση.

Το Υπουργείο δέχεται την αίτησή μας και ορίζει «Επιτροπή Εκλογής Γηπέδου δι? ανέγερσιν Διδακτηρίου Δημοτικού Σχολείου Καρέα» και ιδού το πρακτικό της επιτροπής:

«Εν Αθήναις σήμερον την 10ην Αυγούστου 1960 συνελθούσα η διά της υπ. Αριθμ. 32536/13-5-60 αποφάσεως της Νομαρχίας Αττικής συγκροτηθείσα επιτροπή δια την εκλογήν γηπέδου Διδακτηρίου Καρέα?»

Το πρακτικό τούτο διαβιβάζεται στο Υπ. Παιδείας και στον ΟΔΕΠ, που στέλλει μηχανικό δικό του και χαράσσει τα όρια του οικοπέδου, όπως του υπέδειξε ο διευθυντής του σχολείου, με την υπόσχεση, να πληρώσουμε ένα εικονικό τίμημα 25.000 δραχμών, ποσόν, το οποίον επλήρωσε   ο τότε πρόεδρος του συνδέσμου Ελλήνων εκ Ρουμανίας της Νέας Υόρκης κ. Βασίλειος Μουσσού και τον οποίον, ελθόντα εις Καρέαν, εφιλοξενήσαμε εις το σπίτι του συντοπίτη μας Γεωργ. Ανδρέου.

?Επιτέλους, ύστερα από πολλές επεμβάσεις και διαβήματα Σχολικής Εφορίας, Νομαρχίας, ΟΔΕΠ, Υπουργείου Παιδείας και Υπ. Πρόνοιας προς το Υπουργείο Γεωργίας, απεφάσισε τούτο με το υπ. Αριθμ. Πρωτ. 4018|558|11-5-67 έγγραφό του να παραχωρήσει την εκ  5.400 τ.μ. αιτηθείσαν έκτασιν, κειμένην εκ περιοχής Ζ. Πηγής-Καρέα, δια την ανέγερσιν σχολείου εις την θέσιν ταύτην.

Δηλαδή, ενώ η Σχολική Εφορία εζήτησε άρσιν αναδασώσεως το 1960  το Υπ. Γεωργίας την έδωσε μόλις τον Μάιο του 1967, ύστερα από 7 ολόκληρα χρόνια !!! Δεν πρέπει να απορούμε; Ποιος ανησύχησε για το πώς λειτούργησε το σχολείο μας στα ΕΠΤΑ αυτά χρόνια και τι είδους δουλειά κάναμε !!! Πόσα θαυμαστικά να βάλω, για να σφραγίσω τη  νοοτροπία αυτή ημών των Ελλήνων, στην έλλειψη αντίληψης για συνεργασία των δημοσίων υπηρεσιών; Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί η έλλειψη της συντονισμένης συνεργασίας στα Υπουργεία μας;

 

το πρακτικο