Την πατρίδαμ’ έχασα
Την πατρίδαμ’ έχασα,
έκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αροθυμώ, όι όι
ν’ ανασπάλω κι επορώ.
Ρεφραίν:
Μίαν κι άλλο ’σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ .
Νέροπον ας έπινα, όι όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.
Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι όι
και ’ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.
Ρεφραίν…
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι όι
επέμναν ακρόνυχτα.
—————————————————-
Στίχοι:
Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική:
Κώστας Σιαμίδης
Γιάννης Κουρτίδης & Αχιλλέας Βασιλειάδης
—————————————————-
Την πατρίδα μου έχασα
Την πατρίδα μου έχασα,
έκλαψα και πόνεσα.
Κλαίω και νοσταλγώ, όι όι
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Ρεφραίν:
Άλλη μια φορά στη ζωή μου
στο πηγάδι μου στην αυλή μου.
Να έπινα νερό, όι όι
και να έπλυνα τα μάτια μου.
Έχασα τους τάφους μου
αυτούς που έθαψα και δεν ξέχασα.
Θυμάμαι τους δικούς μο, όι όι
και στην ψυχή μου τους κουβαλώ.
Ρεφραίν
Εκκλησίες έρημες,
μοναστήρια χωρίς καντήλια,
πόρτες και παράθυρα, όι όι
έμειναν ορθάνοιχτα.
