Δημοσιεύουμε μερικές από τις απαντήσεις των μαθητών της Δ΄ τάξης του σχολείου μας στην προτροπή του βιβλίου του μαθήματος Γλώσσας να περιγράψουν κάποιο ατύχημα στο οποίο ήταν παρόντες. Μια διευκρίνιση μόνο: το ατύχημα που περιγράφει ο Κώστας δεν συνέβη στο σχολείο μας (όσο γνωρίζουμε δηλαδή).
1. Ένα διάλειμμα εδώ στο σχολείο κάποια παιδιά έπαιζαν σμακ-νταουν (πάλη). Τότε το μεγαλύτερο παιδί του παιχνιδιού έδωσε στην κοιλιά ενός πιο μικρού παιδιού μια γροθιά. Τότε αυτό λιποθύμησε. Αυτό το ατύχημα έγινε γιατί έπαιζαν μποξ. Ο Κύριος Διευθυντής όταν το έμαθε κάλεσε τους γονείς του χτυπημένου παιδιού. Αυτή τη στιγμή ήρθε και το ασθενοφόρο. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο. Ευτυχώς ήτανε καλά. Το ατύχημα έγινε επειδή έπαιζαν ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι. Η αιτία ήταν ότι ένας παίκτης παρασύρθηκε εξαιτίας ενός άλλου παίκτη. Μετά τον πήραν οι γονείς του. Οι συνέπειες ήταν ότι το παιδί λιποθύμησε για έξι ώρες. Σκέφτηκα ότι το παιδί δεν θα έπρεπε να του δώσει αυτή τη μπουνιά. Γι’ αυτό το παιδί ένιωσα πολύ στενοχώρια και λύπη.
Κώστας Δ.
2. Ένα απόγευμα πήγαμε με τις φίλες μου στο πάρκο. Εκεί παίζαμε κρυφτό, κάναμε κούνια, τραμπάλα, τσουλήθρα και άλλα πολλά. Η φίλη μου η Μαρία της άρεσε να κάνει κούνια πολύ ψηλά. Εμείς δεν θέλαμε να της χαλάσουμε το χατίρι και την κάναμε. Καθώς την κάναμε πολύ ψηλά η Μαρία έπεσε και χτύπησε το πόδι της. Η αιτία αυτού του ατυχήματος ήταν ότι η Μαρία πήδησε από τη κούνια για να μας εντυπωσιάσει. Είδαμε ότι την πονούσε πολύ το πόδι της και καλέσαμε ένα ασθενοφόρο. Όταν την πήγε στο νοσοκομείο, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι δεν μπορεί να περπατήσει. Την άλλη μέρα την πήγαμε στο σπίτι της με αναπηρικό καροτσάκι. Στεναχωρήθηκα πολύ με αυτό που έπαθε η Μαρία. Γι’ αυτό το λόγο όταν θα πηγαίνουμε στο πάρκο, δε θα κάνουμε κούνια πολύ ψηλά.
Σταυρούλα
3. Ένα απόγευμα εγώ με μία φίλη μου πήγαμε στο πάρκο. Κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα δρόμο και περιμέναμε να ανάψει το φανάρι για να περάσουμε. Ξαφνικά στο δρόμο εμφανίστηκε ένα κόκκινο αυτοκίνητο. Εκείνη τη στιγμή ένα αγόρι πήγε να περάσει το δρόμο χωρίς να κοιτάξει κάποιο αυτοκίνητο. Τότε ακούστηκε ο ήχος των φρένων του αυτοκινήτου. Το αγόρι είχε πέσει και φώναζε πως πονούσε πολύ. Οι άνθρωποι που ήταν γύρω στο δρόμο έτρεξαν να ηρεμήσουν το παιδί. Σε λίγα λεπτά ήρθε το ασθενοφόρο που κάποιος περαστικός πρέπει να το κάλεσε. Η αιτία ήταν ο οδηγός που έτρεχε πάρα πολύ και το παιδί που δεν πρόσεξε ότι ερχόταν το αυτοκίνητο. Από τότε δεν ξέχασα ποτέ αυτό το ατύχημα. Κατάλαβα ότι πρέπει να ακούω τους γονείς μου που μου λένε να προσέχω το δρόμο.
Γεωργία
4. Ένα απόγευμα είχαμε κανονίσει να πάω στο πάρκο με τις φίλες μου. Κάναμε διάφορα πράγματα: παίξαμε κυνηγητό, κρυφτό, κάναμε κούνιες, τσουλήθρα και περάσαμε πολύ ωραία. Μια από τις φίλες μου είπε να την κάνουμε κούνια. Έτσι όπως την κουνάγαμε, άφησε τα χέρια της από την κούνια και χτύπησε το χέρι της. Της είπαμε αν είναι καλά, αλλά αυτή μας είπε «όχι, δεν είμαι καλά». Την πόναγε πολύ το χέρι της και δεν μπορούσε να το κουνήσει καθόλου. Ύστερα την σηκώσαμε και την πήγαμε στο σπίτι της. Μετά, όταν την πήγαμε στο σπίτι της, η μαμά της πήρε τηλέφωνο στο νοσοκομείο και είπε ότι έχουμε πρόβλημα. Όταν ήρθε το ασθενοφόρο, γιατροί την πήραν και την έβαλαν μέσα, μαζί και η μαμά της. Σκέφτηκα κιόλας ότι στο νοσοκομείο θα στενοχωριέται και θα λέει «τι έκανα και άφησα τα χέρια από την κούνια». Ένιωσα στενοχώρια και λύπη. Γι’ αυτό πήγαινα στο σπίτι της και βοηθούσα τη μαμά της. Και αυτή ήταν λίγο ταλαιπωρημένη. Μετά πήγαινα στο σπίτι μου. Την έπαιρνα τηλέφωνο και της έλεγα χαιρετίσματα.
Αγγελική Σ.
