ΙΣΤΟΡΙΑ Ε΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
Οι Γότθοι. Βησιγότθοι και Οστρογότθοι.
Η προέλευση των Γότθων. Οι Γότθοι ήταν αρχαίος Γερμανικός λαός που ζούσε αρχικά στη Νότια Σκανδιναβία. Τον 1ο αιώνα μ.Χ. βρίσκονται εγκατεστημένοι στις Νότιες περιοχές της Βαλτικής. Τον επόμενο αιώνα αρχίζει η μετανάστευση τους προς το Νότο. Τελικά φθάνουν κοντά στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, όπου και χωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες: Τους Βησιγότθους (Δυτικούς Γότθους, που διαμένουν κοντά στον Δούναβη) και τους Οστρογότθους (Ανατολικούς Γότθους που μένουν κοντά στον ποταμό Δον). Μια και οι Βησιγότθοι βρέθηκαν πιο κοντά στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ήταν και οι πρώτοι που εισέβαλλαν στα εδάφη της .
Οι Γότθοι εναντίον των Ρωμαίων. Οι Γότθοι δεν άργησαν να εισβάλλουν στη Ρωμαϊκή επαρχία της Δακίας, βόρεια του Δούναβη. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες κίνησαν εναντίον τους τις λεγεώνες τους. Αλλά οι Γότθοι ήταν σκληρός αντίπαλος. Σε μια από τις μάχες μάλιστα σκότωσαν το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Δέκιο. Μόνο ο Κλαύδιος Β΄ κατάφερε να τους σταματήσει. Γι’ αυτό και πήρε το όνομα Κλαύδιος ο Γοτθικός. Όταν στο θρόνο της Ρώμης ανέβηκε ο Αυρηλιανός, παραχώρησε στους Γότθους τη Δακία για να ζήσουν ειρηνικά σαν καλοί γείτονες της Ρώμης. Πολλοί Γότθοι κατατάσσονται στον Ρωμαϊκό στρατό.
Οι Γότθοι στην Ελλάδα. Ο Αλάριχος. Ένας από αυτούς τους Γότθους που υπηρετούσαν στον Ρωμαϊκό στρατό ήταν και ο Αλάριχος. Τον είχε προσλάβει ο Μέγας Θεοδόσιος. Όταν όμως ο Θεοδόσιος πέθανε το 395, ο Αλάριχος προτίμησε να πάρει τον τίτλο του Βασιλέα των Βησιγότθων και να λεηλατήσει την Ελλάδα. Οι καταστροφές που προξένησε ήταν τεράστιες. Τελικά ο γιος του Θεοδόσιου, ο Αρκάδιος, τον ανακήρυξε διοικητή της Ελλάδας το 399 και οι επιδρομές σταμάτησαν. Από τότε ο Αλάριχος έβαλε σκοπό να κυριεύσει τη Ρώμη. Δύο φορές απέτυχε καθώς τον απέκρουσε ο γενναίος Ρωμαίος στρατηγός Στιλίχωνας. Την τρίτη φορά όμως, το 410, ο Αλάριχος τα κατάφερε. Οι Βησιγότθοι λεηλάτησαν τη Ρώμη για 3 μέρες. Αλλά ο Αλάριχος δεν πρόλαβε να χαρεί το θρίαμβο του. Τον ίδιο χρόνο αρρώστησε και πέθανε. Οι στρατιώτες του τον έθαψαν στον πυθμένα ενός ποταμού, ώστε ποτέ κανείς να μην ενοχλήσει τον τάφο του γενναίου βασιλιά.
Οι Βησιγότθοι στην Ισπανία (415-711). Μετά το θάνατο του Αλάριχου, οι Βησιγότθοι κατευθύνθηκαν Δυτικά και συγκρούστηκαν (για λογαριασμό των Ρωμαίων) με τους Βανδάλους και τους Σουήβους, τους οποίους νικήσαν και έδιωξαν ακόμη μακρύτερα. Ο νέος Βησιγότθος βασιλιάς, ο Ατάουλφος εγκατέστησε το λαό του ανάμεσα στην Γαλλία και την Ισπανία και διάλεξε για πρωτεύουσα του, την Τουλούζη. Το 451 οι Βησιγότθοι θα πολεμήσουν στο πλευρό του Αέτιου, εναντίον του Αττίλα, στη μάχη των Εθνών. Το 507 οι Φράγκοι θα διώξουν τους Βησιγότθους από την Γαλλία. Το νέο Βησιγοτθικό βασίλειο της Ισπανίας θα έχει για πρωτεύουσα το Τολέδο. Το 552 ο Ιουστινιανός στέλνει εναντίον των Βησιγότθων το Στρατηγό Λιβέριο που κυριεύει ένα τμήμα της Ισπανίας (τα νοτιοανατολικά παράλια) για λογαριασμό του Βυζαντίου. Τελικά το Βησιγοτθικό βασίλειο θα καταρρεύσει το 711 κάτω από την επέλαση των Αράβων.
Οι Οστρογότθοι στην Ιταλία (493-553). Γύρω στο 480 βασιλιάς των Οστρογότθων (του άλλου τμήματος του Γοτθικού έθνους) γίνεται ο Θεοδώριχος (που αργότερα θα ονομαστεί Μέγας Θεοδώριχος). Αν και οι σχέσεις του Γότθου Βασιλιά με τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ζήνωνα ήταν σχετικά καλές, φαίνεται πως οι δύο λαοί, Βυζαντινοί και Γότθοι, δεν μπορούσαν με τίποτα να ζήσουν ειρηνικά. Ανάμεσα στο 480 και το 488 σημειώνονται συνέχεια συγκρούσεις. Έτσι ο Ζήνων παίρνει την απόφαση να επιτρέψει στον Θεοδώριχο να πάρει το λαό του και να κατοικήσει στην Ιταλία (το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος έχει ήδη καταρρεύσει από το 476 μ Χ.). Εκεί βέβαια βασίλευε ο Γερμανός Οδόακρος, που αντιστάθηκε για πέντε χρόνια στους Οστρογότθους. Τελικά ο Θεοδώριχος γίνεται μοναδικός ηγεμόνας της Ιταλίας το 493. Βασίλεψε για 33 χρόνια μέχρι το 526 που πέθανε. Κατάφερε να γίνει αγαπητός ακόμη και από τους ντόπιους κάτοικους της Ιταλίας. Λέγεται ότι υπήρξε ο σπουδαιότερος Βάρβαρος βασιλιάς που εμφανίστηκε ποτέ μέχρι τα χρόνια του Καρλομάγνου (δηλαδή μέχρι το 770). Τον διαδέχθηκε η κόρη του, η Αμαλασούνθα, μια από τις πιο ικανές και μορφωμένες γυναίκες της εποχής της, που κυβέρνησε ως το 534.
Τον επόμενο χρόνο, το 535, αρχίζει η προσπάθεια του Ιουστινιανού για ανακατάκτηση της Ιταλίας από τους Βυζαντινούς. Ο Βελισάριος δεν κατάφερε να υποτάξει τους Οστρογότθους παρά μόνο μετά από 5 χρόνια πολέμου, το 540, όποτε και κυριεύει τη Ραβέννα. Όταν όμως ο Βελισάριος επέστρεψε στην Πόλη, οι Οστρογότθοι με νέο ηγέτη έναν γενναίο νεαρό, τον Τωτίλα , κατάφεραν να νικήσουν πάλι τους Βυζαντινούς. Έτσι χρειάστηκε μια δεύτερη εκστρατεία του Βελισάριου (544-549) για να υποταχθούν οι Οστρογότθοι. Κι επειδή ούτε αυτή έφερε αποτέλεσμα, ακολούθησε μια τρίτη με αρχηγό το Ναρσή. Τελικά οι Γότθοι νικήθηκαν μόνο το 553, 18 χρόνια μετά την αρχή της Βυζαντινής επίθεσης. Ακόμη και όταν ο Τωτίλας πέθανε με το σπαθί στο χέρι, αυτοί συνέχισαν να μάχονται μέχρι που δεν έμειναν παρά ελάχιστοι.
Μετά την εξόντωση των Οστρογότθων από τους Βυζαντινούς και των Βησιγότθων από τους Άραβες, ο λαός των Γότθων σχεδόν χάθηκε. Αρκετοί Γότθοι ζούσαν μόνο σε μια επαρχία του Βυζαντίου στη χερσόνησο της Κριμαίας (στον Εύξεινο Πόντο). Αργότερα οι Βυζαντινοί ονόμασαν την επαρχία τους αυτή «Θέμα της Γοτθίας».
Κάτω από : Άρθρα και Κείμενα, Ιστορία, ΤΑΞΗ Ε | Με ετικέτα: Άρθρα και Κείμενα
🙂