Και φέτος είχαμε τη χαρά να γιορτάσουμε με τα παιδιά και να μάθουμε για τον Ευαγγελισμό Της Θεοτόκου και για την επέτειο του ξεσηκωμού και της επανάστασης του 1821! Συζητήσαμε, διαβάσαμε βιβλία, ζωγραφίσαμε, παίξαμε παιχνίδια ρόλων, τραγουδήσαμε, χορέψαμε!!!
Ευχόμαστε ολόψυχα να είμαστε όλοι γεροί,να γιορτάσουμε και του χρόνου την σπουδαία αυτή γιορτή!
21η Μαρτίου… Εαρινή ισημερία και ουσιαστικά το ξεκίνημα της άνοιξης! Από πολύ παλιά, κάθε χρόνο τέτοια μέρα τα παιδιά γιόρταζαν τον ερχομό της άνοιξης βγαίνοντας στους δρόμους και τραγουδώντας… κάλαντα!!! Καλά ακούσατε! Τα κάλαντα της άνοιξης! Μόνο,που δεν κρατούσαν τρίγωνα για να συνοδεύουν το τραγούδι τους, αλλά τις “χελιδόνες”, όργανα που είχαν επάνω τους ένα ομοίωμα χελιδονιού!
Τα παιδιά του νηπιαγωγείου μας τραγούδησαν κι αυτά τον ερχομό της άνοιξης φτιάχνοντας τις δικές τους χελιδόνες
,
και τραγουδώντας τα κάλαντα της άνοιξης!
Περιστεράκι πέταξε,
βρήκε πύργο κι έκατσε
και χαμοκελάηδησε,
Μάρτη Μάρτη μου, καλέ(2 φορές)
Μάρτη Μάρτη μου, καλέ
και Φλεβάρη φοβερέ
κι αν χιονίσεις κι αν φλεβίσεις,
πάλι Άνοιξη θ’ ανθίσεις (2 φορές)
Τα πουλάκια κελαηδούν,
τα δενδράκια φύλλ’ ανθούν (2 φορές)
Τα πουλάκια αβγά γεννούν
κι αρχινούν να τα κλωσούν.
Και του χρόνου,με υγεία!!!
Παγκόσμια ημέρα στοματικής υγείας σήμερα, και η κυρία Κέλλυ Φωτοπούλου, η σχολική νοσηλεύτρια του νηπιαγωγείου μας σχεδίασε και υλοποίησε μια υπέροχη δράση! Διάβασε στα παιδιά το παραμύθι “Σοκολάκης και Ζαχαρούλα Τρυποδόντη”, συζήτησε με τους μαθητές μας για την αναγκαιότητα του σωστού και τακτικού καθαρισμού των δοντιών και μοίρασε τέλος, φύλλο εργασίας για την εμπέδωση της νεοαποκτηθείσας γνώσης. Τα παιδιά φεύγοντας από το σχολείο πήραν μαζί τους ένα ημερολόγιο πλυσίματος δοντιών προσφορά της Unilever καθώς και μια μικρή οδοντόκρεμα προσφορά του φαρμακείου της κυρίας Ξανθάκου Ευαγγελίας.
.
Σήμερα, Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου, ζήσαμε μια πολύ ευχάριστη εμπειρία καθώς απολαύσαμε την παράσταση καραγκιόζη του Ηλία Καρελλά στο Μέγαρο μουσικής. Ο καταπληκτικός αυτός καραγκιοζοπαίχτης με συνοδοιπόρο του την Αρετή Κετιμέ, που μας μάγεψε με τη φωνή και το σαντούρι της πρόσφεραν άφθονο γέλιο στα παιδιά σε μια παράσταση που τα είχε όλα!
Το σχολικό έτος 2022-2023 το προσωπικό του νηπιαγωγείου μας αποφάσισε, σχεδίασε και υλοποίησε επιτυχώς την αναδιοργάνωση, την ηλεκτρονική καταγραφή και την τακτοποίηση της σχολικής βιβλιοθήκης μας! Η δράση αυτή οργανώθηκε στο πλαίσιο του σχεδίου δράσης που επιλέξαμε να ολοκληρώσουμε την τρέχουσα σχολική χρονιά. 450 τίτλοι βιβλίων τοποθετήθηκαν σε κατηγορίες με κριτήριο το περιεχόμενο και τη στοχοθεσία τους , ώστε να είναι άμεση η αναζήτηση βιβλίων, ανάλογα με την θέμα που συζητείται στην τάξη όπως και η ανανέωση των τίτλων που έχουν φθαρεί. Πλέον, ένα μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης μας θα είναι διαθέσιμο για δανεισμό κάθε εβδομάδα από τους μαθητές μας!
Και βέβαια,η σχολική βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή σε δωρεές βιβλίων από γονείς που επιθυμούν, είτε πρόκειται για αγορές νέων βιβλίων είτε για προσφορά βιβλίων από τη βιβλιοθήκη του σπιτιού των νηπίων μας!
Οι γειτονιές πλημμύρισαν με ανθισμένες αμυγδαλιές και τα δέντρα μοιάζουν να ντύθηκαν πανέμορφες νυφούλες!!! Με αφορμή αυτές τις υπέροχες εικόνες μιλήσαμε στο νηπιαγωγείο μας για την αμυγδαλιά και φυσικά για τον μύθο που υπάρχει γύρω από το όνομά της.
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Δημοφών, γιος του βασιλιά Θησέα καθώς επέστρεφε με το καράβι του στην Αθήνα μετά την λήξη του τρωικού πολέμου, λόγω θαλασσοταραχής βρέθηκε στους Βισάλτες. Εκεί συνάντησε την όμορφη πριγκίπισσα Φυλλίδα, κόρη του βασιλιά Σίθωνα.
Οι νέοι ερωτεύτηκαν και ο βασιλιάς Σίθωνας του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και τη Φυλλίδα για γυναίκα του.
Ωστόσο ο Δημοφών έπρεπε να επιστρέψει στην Αθήνα και αφού της ορκίστηκε πως θα γύριζε γρήγορα κοντά της, αυτή τον ξεπροβόδισε στις Εννέα Οδούς (την μεταγενέστερη Αμφίπολη).
Ο Δημοφών αφού έφτασε στην Αθήνα και μη μπορώντας μακριά της, ξεκίνησε μες το χειμώνα το ταξίδι της επιστροφής. Καθυστερούσε όμως να γυρίσει και η Φυλλίδα μαράζωνε μέρα με την μέρα. Έτσι οι θεοί για να μην υποφέρει άλλο την μεταμόρφωσαν σε Αμυγδαλιά. Φτάνοντας στο σημείο του αποχαιρετισμού τους αντίκρισε ένα ξεραμένο ψηλό δέντρο χωρίς φύλλα και καρπούς. Γεμάτος τύψεις και με δάκρυα στα μάτια κατάλαβε τι είχε συμβεί, αγκάλιασε τον ξερό κορμό και τότε η αμυγδαλιά ζωντάνεψε και άνθισε.Από τότε όπως μαρτυρεί και ο Ηρόδοτος το τμήμα μεταξύ του όρους Παγγαίου και των ποταμών Αγγίτη και Στρυμόνα ονομαζόταν «Φυλλίς».
Αν και υπάρχουν αρκετές παραλλαγές του μύθου, η Φυλλίδα και η αμυγδαλιά μέσα από αυτόν έγιναν σύμβολο ελπίδας και αναγέννησης.
(Το μύθο μπορείτε να τον διαβάσετε στην ιστοσελίδα του terrafyllida.gr)
Στη συνέχεια ακούσαμε το κεφαλλονίτικο παραδοσιακό τραγούδι “ΕΤΙΝΑΞΕ ΤΗΝ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ” , το οποίο και χορέψαμε. Μπορείτε και εσείς να το ακούσετε πατώντας πάνω στον σύνδεσμο: https://youtube.com/watch?v=0W08wiWBsY8?t=18
Έπειτα,είπαμε γλωσσοδέτες…
…και παρατηρήσαμε τα άνθη της αμυγδαλιάς…
Είδαμε τον πίνακα του Βίνσεντ Βαν Γκογκ “Η ανθισμένη αμυγδαλιά” και σαν μικροί ζωγράφοι που είμαστε φτιάξαμε τις δικές μας ανθισμένες αμυγδαλιές!
Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.
Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνι και πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν “Κουκουράς”, ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών!
Για το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής έχουν γραφτεί οι παρακάτω στίχοι:
Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν’
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.
Στιχουργός: Πόλυ Βασιλάκη
Στο σχολείο μας μιλήσαμε για το έθιμο της κυρά- Σαρακοστής και φτιάξαμε κούκλες, μικρές και μεγάλες!
Και, να θυμάστε να κόβετε τα ποδαράκια!
(Το άρθρο αντλήθηκε από την ιστοσελίδα “Σιφνέικο Φως enews”)
