Μέσα από αυτό το έργο οι μικροί μας μαθητές μαθαίνουν με βιωματικές και παιγνιώδεις δραστηριότητες και μέσα από την ανακαλυπτική και βιωματική μάθηση, την έννοια των τροφικών απόβλητων και την ανάγκη μείωσης της σπατάλης των τροφίμων όχι μόνο για την περιβαλλοντική διάσταση του θέματος αλλά και για την ηθική. Όταν πετάμε το φαγητό, στην πραγματικότητα δεν πετάμε μόνο μερικές μπουκιές μας αλλά και τους φυσικούς πόρους και την ενέργεια που χρειάστηκε για να παραχθεί. Επιπλέον τα πεταμένα τρόφιμα παράγουν τεράστιες ποσότητες Μεθανίου συμβάλλοντας έτσι ακόμη περισσότερο στην κλιματική αλλαγή. Σύμφωνα με έρευνες, το φαγητό που πετάμε θα μπορούσε να θρέψει για ένα χρόνο τους κατοίκους της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αφρικής, ενώ κάθε Έλληνας πετάει 142 κιλά τρόφιμα το χρόνο !!!
Στόχος του έργου μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές μας σχετικά με την κυκλική οικονομία των τροφίμων, να ανακαλύψουμε τρόπους μείωσης των αποβλήτων των τροφίμων στην καθημερινότητά μας, να συνεργαστούμε με φορείς τοπικούς και μη στα ζωντανά εργαστήρια και να μεταδώσουμε το μήνυμά μας στην τοπική κοινότητα.
Όλα αυτά μέσα από έναν νέο συγκεκριμένος τρόπο προσέγγισης των προγραμμάτων επιστημονικής εκπαίδευσης, ενισχύοντας τη συνεργασία μεταξύ σχολείων και τοπικών κοινωνιών με βάση τη μεθοδολογία live-lab.
Στο πλαίσιο αυτό ήρθαμε σε διαδικτυακή επαφή με την ΜΚΠ ΜΠΟΡΟΥΜΕ που έχει σαν βασικό της σκοπό τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων και την καταπολέμηση του υποσιτισμού στην Ελλάδα:
όπου μέσα από το παραμύθι του ΔΕΙΝΩ..ΣΑΥΡΟΥ γνωρίσαμε τις σωστές και μη σωστές συμπεριφορές κατανάλωσης και μείωσης της σπατάλης τροφίμων:
Φτιάχνοντας τη δική τους πίστα ρομποτικής, τα νήπια του Ολοήμερου τμήματος παρουσίασαν την ιστορία μιας … κακοφτιαγμένης μπανάνας από το τροπικό δάσος στο σπίτι μας:
Και συνειδητοποίησαν το μακρύ ταξίδι που κάνει και τις επιπτώσεις του στο περιβάλλον:
Αφού έδωσαν 2η ευκαιρία ζωής στα “άσχημα” φρούτα και λαχανικά:
και έμαθαν σωστές συμπεριφορές κατανάλωσης των υλικών, μας παρουσίασαν πόσο μπορούν να φάνε από το αγαπημένο τους φαγητό:
και έφτιαξαν τον δικό τους Οικοκώδικα Συμπεριφοράς για ευαισθητοποίηση και ενημέρωση όλων: