6ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΊΟ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ

Εργαστήρια Δεξιοτήτων
Θεματική: Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ 

Υποθεματική : Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη -Πρόληψη της Βίας και της Επιθετικότητας στο Νηπιαγωγείο

Κύριος σκοπός του εκπαιδευτικού προγράμματος  είναι η πρόληψη της βίας και της επιθετικότητας καθώς και η προαγωγή της ασφάλειας στο χώρο του σχολείου.

Οι επιμέρους στόχοι του αφορούν στην :  

• κατανόηση της έννοιας της βίας και των μορφών έκφρασής της,
• αναγνώριση και κατανόηση των «δύσκολων» συναισθημάτων καθώς και την εκμάθηση τρόπων διαχείρισής τους,
• ανάπτυξη των προσωπικών και κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών και σύνδεση αυτών με την αντιμετώπιση της βίας,
• ενίσχυση κλίματος συνεργασίας στην τάξη και βελτίωση των υφιστάμενων διαπροσωπικών σχέσεων.

Η υλοποίηση του προγράμματος περιλαμβάνει ποσοτική και ποιοτική αξιολόγηση, τόσο από τους εκπαιδευτικούς όσο και από τα στελέχη που επόπτευσαν επιστημονικά το πρόγραμμα. 

Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας με βάση την υπ’ αρ. πρωτ. Φ11/126281/Δ7/14-10-2022 εγκύκλιο της Γενικής Διεύθυνσης Σπουδών Α’/θμιας και Β’/θμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων  και  υλικό του προγράμματος από το  ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΦΑ.

Υπεύθυνος Προγράμματος Αγωγής Υγείας: κ. Ηλίας Χάλιος

 Συντονιστής προγράμματος: Φουντουκίδου Ζακελίνη(εκπαιδευτικός) με επιμόρφωση 16 ωρών από το Δίκτυο Άλφα, και δύο τρίωρες συναντήσεις για ανατροφοδότηση κατά την εκτέλεση του προγράμματος στην τάξη. 

Εκπαιδευτικός Προγράμματος: Παπαγεωργίου Κωνσταντία (Προϊσταμένη)

1ο Εργαστήριο

«Εμπρός, ξεκινάμε .…»

 Γνωριμία μελών: Σου χαρίζω την καρδιά μου

Καθόμαστε όλοι σε κύκλο και αναφέρουμε ότι στην ομάδα Αγωγής Υγείας με θέμα:

«Εγώ και Εσύ Μαζί» θα γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τα άλλα παιδιά. . Θα μιλήσουμε για πράγματα που μας αρέσουν και για πράγματα που δε μας αρέσουν στο σχολείο μας. Για συμπεριφορές που έχουμε είτε εμείς είτε οι άλλοι και μας ενοχλούν και τι μπορούμε να κάνουμε για να τις αλλάξουμε. Βγήκαμε μια φωτογραφία σε σχήμα καρδιάς και ξεκινήσαμε…

Φύλλο Εργασίας : Επιθυμητή και μη επιθυμητή συμπεριφορά

Στη συνέχεια ακούσαμε το τραγούδι  «Εγώ και εσύ μαζί» εδώ  το αναλύσαμε, το τραγουδήσαμε, και  το χορέψαμε…

 Δίνουμε σε κάθε παιδί από ένα χαρτί, σε σχήμα καρδιάς, πάνω στο οποίο φτιάχνουν μια ζωγραφιά και έτσι  όλοι μαζί δημιουργήσαμε την αφίσα του προγράμματος μας.

 Αρχές λειτουργίας της ομάδας – Η Συμφωνία μας

Με αφορμή την  επίσκεψη της φίλης μας Μερόπης, η οποία αναφέρει  τις αρχές λειτουργίας της ομάδας προτείνοντας κάποιους κανόνες δικούς της, ρωτάει τα παιδιά ποιοι άλλοι κανόνες πιστεύουν ότι είναι απαραίτητοι. Τους αποδεχτήκαμε, τους υπογράψαμε και τους τοιχοκολλήσαμε.

 Ζέσταμα: «Γνωριμία με το χώρο»

Ζητάμε από τα παιδιά να σηκωθούν, να τεντωθούν, να τινάξουν χέρια και πόδια ώστε να χαλαρώσουν πιθανές εντάσεις ενώ παράλληλα κινούνται στο χώρο…

  Ζητάμε να γράψουν το όνομά τους, φανταστικά, σε διάφορα σημεία του δωματίου όπως στα παράθυρα, στην οροφή, στο πάτωμα, στην πόρτα… καθώς και με διάφορους τρόπους (με μεγάλα, με τεράστια, με πολύ-πολύ μικρά γράμματα, κ.λ.π.).

      

       Τελειώνουμε το ζέσταμα ζητώντας από τα παιδιά να γράψουν το όνομά τους σε ένα σημείο που θα επιλέξουν τα ίδια και με όποιο τρόπο θέλουν.

 

 Κυρίως θέμα: ο φάκελός μου

Κατασκευή φακέλων

Το κάθε παιδί φτιάχνει  το δικό του φάκελο όπου θα μπορεί να φυλάει ό,τι θα δημιουργεί στις συναντήσεις μας και το φιλοτεχνεί όπως επιθυμεί. Ο δικός μας φάκελος έγινε από ένα κουτί παπουτσιών, για  να είναι  πιο ασφαλής να μην πέφτουν πράγματα, ιδιαίτερος, ευχάριστος και να μην υπάρχει εύκολη πρόσβαση από άλλους, γιατί είναι ιδιαίτερα προσωπική υπόθεση! 

2ο Εργαστήριο

«Η ομάδα, το καταφύγιό μου»

 Αρχικό μοίρασμα

Το κάθε παιδί λέει πώς είναι σήμερα. Στη συνέχεια, ζητάμε από τα παιδιά να σκεφτούν και να δώσουν ένα όνομα στην ομάδα. Επίσης, να επιλέξουν έναν τρόπο με τον οποίο θα χαιρετιούνται κάθε φορά στην αρχή και στο τέλος των συναντήσεων. Να περιλαμβάνει το όνομα της ομάδας και μια κίνηση. Εμείς επιλέξαμε τους εξής τρόπους και ονόματα για την ομάδα μας : Ομάδα της Φιλίας, Λαμπερός Ήλιος, Ομάδα του Γέλιου και της Χαράς, Μεγάλες αγκαλιές και γλυκά φιλιά! Χαιρετισμός ομάδας

 

 Ζέσταμα: «Περπατώ…»

Ζητάμε από τα παιδιά να σηκωθούν όλα όρθια και να αρχίσουν να περπατάνε ελεύθερα στο χώρο. Στη συνέχεια, ζητάμε να περπατήσουν σε διαφορετικές καιρικές συνθήκες (σα να περπατάνε με βροχή, με χιόνι, σε λιακάδα) , καθώς και σε διαφορετικές εδαφικές συνθήκες (σε καυτή άμμο, σε βάλτο που βουλιάζει), κ.λ.π

Σημείωση: Επίσης, αν κάποιο από τα παιδιά απουσίαζε στο προηγούμενο εργαστήριο το καλωσορίζουμε και ζητάμε από τα υπόλοιπα παιδιά να του αναφέρουν περιληπτικά τι έγινε στο εργαστήριο που απουσίαζε.

 Κυρίως θέμα: «Εκδρομή στο καταφύγιο»

Λέμε στην ομάδα ότι θα πάμε μία εκδρομή σε ένα ορεινό καταφύγιο. Περιγράφουμε το καταφύγιο ως μία κατασκευή (κτίσμα) πιθανόν ξύλινη, στο βουνό που δεν μένουν μόνιμα άνθρωποι, αλλά είναι ο χώρος όπου μπορούν να φιλοξενηθούν για λίγες ημέρες ορειβάτες, αναρριχητές και εξερευνητές της φύσης.

Κατασκευή σακιδίου

Το 1^ο εφόδιο είναι κάτι που θα τους χρειαστεί στην πορεία προς το καταφύγιο ή στο καταφύγιο. Το 2ο εφόδιο δεν είναι υλικό αντικείμενο αλλά κάτι που το έχουν στη διάθεσή τους σαν προσωπικότητες, το δυνατό τους στοιχείο που είναι απαραίτητο για το ταξίδι (π.χ. πίστη, πρακτικό μυαλό, ενθουσιασμό, επιφύλαξη, νοιάξιμο).  

Φύλλο Εγασίας: “Ζωγράφισε τι θα χρειαστείς να πάρεις για το ταξίδι σου στο καταφύγιο;”

Τα εφόδια μας: κατσαρόλα, πιάτα, πιρούνια, ποτήρια, φαγητά, νερό, ξύλα για να ανάψουμε φωτιά κ.λ.π

Η εκδρομή

Σηκωνόμαστε όλοι όρθιοι και περιγράφουμε τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν αντιμετωπίζοντας διάφορες δυσκολίες: στον καιρό (βροχή, αέρας κα), στο έδαφος (μεγάλες λακκούβες, εμπόδια από κορμούς δέντρων, γέφυρες κα), στα άγρια ζώα που συναντούν κ.α. Ετοιμάσαμε το δρόμο με τα πολλά εμπόδια και παροτρύναμε τα παιδιά να συνεργαστούν για να τα αντιμετωπίσουν.

Όταν φτάσουν όλοι στο καταφύγιο πρέπει να οργανώσουν την παραμονή τους ( χωρίστηκαν σε ομάδες και ξεκίνησαν π.χ. μια ομάδα να μαγειρέψει, άλλη να ανάψει φωτιά, άλλη να στρώσει τραπέζι, άλλη να ψυχαγωγήσει την ομάδα, κ.λ.π.).

Ομάδα φωτιάς

Ομάδα μαγειρέματος

 

Ομάδα στρωσίματος τραπεζιού

Ομάδα Διασκέδασης 

Αν κάποιο από τα απαραίτητα πρακτικά εφόδια λείπει προκαλούμε την ομάδα να βρει λύση.

Μετά από κάποιες ώρες παραμονής στο καταφύγιο, τα παιδιά τακτοποιούν το χώρο για τους επόμενους επισκέπτες και παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Δεν ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή γιατί μπροστά μας, για καλή μας τύχη βρέθηκε ένα αυτοκίνητο. Το επισκευάσαμε με ότι υλικά βρήκαμε και καταλήξαμε στον μαγικό μας κύκλο σε λιγότερο χρόνο από την ανάβαση.

Συζήτηση στον κύκλο

Εστιάζουμε στη συνεργασία των παιδιών μεταξύ τους και στα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν.

Πώς αισθανθήκατε σ’ αυτό το ταξίδι;

 Μπορέσατε να συνεργαστείτε; Εδώ για να εμπεδώσουμε καλύτερα όλη τη διαδικασία σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα. Μπορείς Δημήτρη να μετακινήσεις  την συγκεκριμένη πολυθρόνα μόνος σου; Φυσικά όχι γιατί είναι πολύ βαριά. 

  

Συνειδητοποιήσαμε  ότι πολλά πράγματα δεν καταφέρνουμε να κάνουμε μόνοι μας και καλό είναι να συνεργαζόμαστε  για να βρούμε  λύσεις…

3ο Εργαστήριο

«Βία είναι…»

Καλωσορίζουμε τα παιδιά στην ομάδα και τους προσκαλούμε να χαιρετηθούν με τον τρόπο που επέλεξαν στην προηγούμενη συνάντηση. Στη συνέχεια, το κάθε παιδί δηλώνει τη διάθεση που έχει αυτήν τη στιγμή παρομοιάζοντας την με την αίσθηση που έχει από ένα φαγητό/γλυκό, π.χ. «σήμερα νιώθω σαν πυροτέχνημα, σαν μπισκότο σοκολάτας, σαν πυροσβεστικό…..».

Ζέσταμα: «Ταξίδι με το αερόστατο»

Τα παιδιά κάνουν κύκλο και πιάνονται από τα χέρια. Διηγούμαστε την ιστορία ενός αερόστατου που συγχρόνως τα παιδιά την αποδίδουν κινητικά. Για να ξεκινήσει το ταξίδι του λοιπόν αρχίζει να γεμίζει αέρα. Όλα μαζί τα παιδιά αναπαριστούν ότι φουσκώνουν το αερόστατο, γεμίζοντας με αέρα τα πνευμόνια τους και φυσώντας δυνατά. Όσο φουσκώνει το αερόστατο τόσο ανοίγει ο κύκλος. Σηκώνοντας τα χέρια όλο και ψηλότερα και πατώντας στα ακροδάχτυλά τους παριστάνουν το αερόστατο που ανεβαίνει. Συνεχίζοντας την ιστορία λέμε: «ο αέρας μας ταξιδεύει πολύ ψηλά, περνάει από διάφορα όμορφα μέρη ωσότου αγριεύει και σπρώχνει το αερόστατο πέρα δώθε».

 Κυρίως θέμα

-Εισαγωγή – Ερωταπαντήσεις

Βοηθάμε τα παιδιά να εξοικειωθούν με το θέμα του εργαστηρίου και τις διάφορες έννοιες αυτού, π.χ. «η χώρα στην οποία φτάσαμε είναι η χώρα της επιθετικότητας και της βίας…… εσείς γνωρίζετε τι σημαίνει βία;» είναι δηλαδή μία χώρα όπου οι άνθρωποι κάνουν μεταξύ τους πράγματα που μπορεί να είναι δυσάρεστα, ενοχλητικά ή/και να πονάνε. Περιπλανηθήκαμε  σ’ αυτή τη χώρα και παρατηρήστε πως είναι αυτή (πώς είναι τα κτίρια, τι χρώματα υπάρχουν, πώς είναι οι άνθρωποι, τι κάνουν μεταξύ τους)». Ζητάμε από τα παιδιά να  περιγράψουν τι βλέπουν και να τα ζωγραφίσουν.

Φύλλο εργασίας: Τι βλέπεις στη χώρα της βίας και της επιθετικότητας( πως είναι τα κτίρια, τι χρώματα έχουν, πως είναι οι άνθρωποι, τι κάνουν μεταξύ τους;)

Φωτογραφική αναπαράσταση

Προσκαλούμε τα παιδιά να πάρουν ένα χαρτάκι και να χωριστούν σε μικρές ισάριθμες ομάδες με βάση τον αριθμό που αναγράφεται στο χαρτάκι που κρατούν. Υπάρχουν τόσοι αριθμοί όσες είναι οι ομάδες που θέλουμε να δημιουργήσουμε, π.χ. αν θέλουμε να δημιουργήσουμε 4 ομάδες, η στοίβα περιλαμβάνει χαρτάκια με τα νούμερα 1- 4, τόσες φορές, όσα είναι τα παιδιά που θα απαρτίζουν την κάθε ομάδα. Σε κάθε ομάδα δίνουμε ένα φάκελο που έχει τον ίδιο αριθμό με την ομάδα, μέσα στον οποίο υπάρχει μία φωτογραφία που απεικονίζει μια σκηνή βίας. (βία στο σχολείο, βία στην οικογένεια, σωματική βία, λεκτική βία, απομόνωση).

 

Αφού τα παιδιά της κάθε ομάδας δουν  τις εικόνες και συζητήσουν μεταξύ τους, τις αναπαριστούν με το σώμα τους σαν αγάλματα, που δεν κουνιούνται ούτε μιλούν…

 

Προσπαθούμε να διευκολύνουμε με τις παρακάτω ερωτήσεις τη συζήτηση στην ομάδα:

– Πώς νομίζετε ότι ένιωσε το θύμα;

– Τι θα κάνατε αν βρισκόσασταν σε παρόμοια θέση;

– Πώς νομίζετε ότι ένιωσε ο θύτης;

– Πώς νομίζετε ότι ένιωσε ο παρατηρητής;

– Με ποιον τρόπο θα παίρνατε μέρος στην συγκεκριμένη κατάσταση;

– Βγάλτε συμπεράσματα για τους τρεις ρόλους: θύμα, θύτης, παρατηρητής.

Έπειτα καλούμε τα παιδιά που παρουσίασαν τη σκηνή να μας πουν πώς ένιωσαν μέσα από τη θέση στην οποία βρέθηκαν και αν κάνουν κάποια σκέψη σχετικά με ότι διαδραματίστηκε.

Επιστροφή με το αερόστατο

Τελικά φτάνουμε στο χώρο της ομάδας απ’ όπου ξεκινήσαμε. Με τη συμφωνία της ομάδας τα παιδιά συνεργάζονται και προσγειώνουν το αερόστατο.

Στο τέλος φτιάξαμε ένα αερόστατο που είναι διαφορετικό από τα άλλα, γιατί είναι κατασκευασμένο από πολλά διαφορετικά κομμάτια ύφασμα, τόσα όσοι είμαστε κι εμείς. Είναι πολύχρωμο καθώς το κάθε κομμάτι ύφασμα έχει άλλο χρώμα, άλλο σχέδιο και άλλη ποιότητα και το στολίσαμε στην τάξη μας!!!

4ο Εργαστήριο

   «Οι αρκούδες Γκρίζλυ»

 Ζέσταμα: «Ανεμοστρόβιλος»

Ζητάμε από τα παιδιά να περπατήσουν ελεύθερα στο χώρο και να σκεφτούν καταστάσεις που τους έχουν θυμώσει. Όταν επιστρέφουν στον κύκλο τους λέμε ότι: «σήμερα με βάση τις μετεωρολογικές προβλέψεις από στιγμή σε στιγμή θα έρθει στην περιοχή μας ο ανεμοστρόβιλος Θυμωνιάρης που καταφέρνει όποιον αγγίζει να τον μετατρέπει σε ένα θυμωμένο άτομο.

(Αναπαράσταση το θυμωνιάρη η κυρία…) 

Όσο αυτός δυναμώνει τόσο εμείς στροβιλιζόμαστε και γεμίζουμε με θυμό … και ο θυμός φαίνεται στην κίνησή μας, στο σώμα μας, στα μάτια μας, στα χέρια μας, στα πόδια μας … είμαστε θυμωμένοι … ο ανεμοστρόβιλος σε λίγο θα φύγει … θα σταματήσει η μουσική και θα μείνουμε ακίνητοι με το θυμό μας…

Παρατηρούμε  πώς είναι το σώμα μας; … πώς αισθανόμαστε; … βγαίνει ο ήλιος και καθώς πέφτουν οι ακτίνες του πάνω μας, μας ζεσταίνουν και παίρνουν μαζί τους το θυμό μας … δεν είμαστε πια θυμωμένοι …  και να επιστρέφουμε  στον κύκλο».

Το κάθε παιδί μας λέει πως ήταν η εμπειρία του και αν υπάρχει κάτι που θέλει να μοιραστεί με την ομάδα...

Κυρίως θέμα : «Οι αρκούδες Γκρίζλυ»

Αφήγηση παραμυθιού

Λήψη αρχείου

Γίνεται συζήτηση και δραματοποίηση του παραμυθιού.

  Αναπαράσταση

Χωρισμός σε δύο ομάδες με τα χρώματα άσπρο -μαύρο: όπως κάθονται στον κύκλο δίνω στα παιδιά εναλλάξ το άσπρο και το μαύρο χρώμα και στη συνέχεια τους ζητάω να σχηματίσουν ομάδες με βάση το χρώμα. Οι δύο ομάδες τοποθετούνται στο χώρο αντικριστά σε δύο γραμμές και παίρνουν τους ρόλους: α) Μέμος – αρκούδα Γκρίζλυ και β) καθρέφτης.

Αναπαριστούν με κινήσεις και ήχους τα παιδιά της α΄ ομάδας το Μέμο όταν είναι θυμωμένος και παράλληλα η β΄ ομάδα καθρεφτίζει ότι βλέπει.

Στη συνέχεια αντιστρέφουν τους ρόλους.

Ζωγραφική

Φύλλο Εργασίας: Αποτυπώνουν τα παιδιά  τον θυμό τους, με σχέδια ή χρώματα ή αφηρημένα σχήματα. Τονίζουμε στα παιδιά  ότι πρέπει να ζωγραφίσουν την εικόνα που έχουν για το συναίσθημα του θυμού τους και όχι τι κάνουν όταν θυμώνουν.

Παρουσίαση – Συζήτηση

Δείχνουν τις ζωγραφιές και μιλούν για αυτές, καθώς και για τα συναισθήματα που βίωσαν όταν δραματοποίησαν το Μέμο και τον καθρέφτη.

Εστιάσαμε  τη συζήτηση στο ότι ο θυμός είναι ένα συναίσθημα όπως και τα άλλα συναισθήματα δεν είναι ούτε σωστό ούτε λάθος. Υπάρχει μέσα μας και πολλές φορές μπορεί να βγαίνει στην επιφάνεια, γιατί έχουμε συσσωρεύσει άλλα δύσκολα και δυσάρεστα συναισθήματα ή ερεθίσματα.

Φύλλο εργασίας: Πως αισθανόταν ο Μέμος και γιατί;

Θυμωμένος γιατί η μαμά του δεν τον έδινε να φάει μέλι, γιατί το κρατούσε για τα γενέθλια του…τρομαγμένος, φοβισμένος γιατί μάλωναν οι γονείς του.

Εξάλλου το θέμα δεν είναι να καταπιέσουμε το συναίσθημα αυτό, ώστε να νομίζουμε ότι δεν το βιώνουμε, αλλά να το διαχειριζόμαστε με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθά την εξέλιξή μας στις σχέσεις μας με τους άλλους.

Στη συνέχεια  διατυπώθηκαν  ερωτήσεις που σχετίζονται με το «τώρα» της ζωής του παιδιού (σας θυμίζουν κάτι τα συναισθήματά του; εσάς τι σας θυμώνει;), πάντα σε β πληθυντικό και χωρίς να περιμένουμε ή να πιέζουμε τα παιδιά να μιλήσουν. Όποιο παιδί θέλει τοποθετείται, χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας να εκμαιεύσουμε προσωπικές πληροφορίες, αλλά να ρίξουμε τους σπόρους για μια γόνιμη αναρώτηση των παιδιών. 

Φύλλο Εργασίας: Αισθάνομαι θυμωμένος/η

5ο Εργαστήριο

«Το φανάρι του θυμού»

  Αρχικό μοίρασμα

Καλωσορίζουμε τα παιδιά στην ομάδα και τους προσκαλούμε να χαιρετηθούν με τον τρόπο τής ομάδας.

 Ζέσταμα : «Όταν θυμώνω, αισθάνομαι σαν….»

• Όταν θυμώνω αισθάνομαι… σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί!
• Όταν θυμώνω αισθάνομαι… σαν κατσαρόλα έτοιμη να ξεχειλίσει!
• Όταν θυμώνω αισθάνομαι… σαν ταύρος σε υαλοπωλείο! κ.λ.π.

–Πείραμα το Ηφαίστιο

Βάλαμε σε ένα μπουκάλι νερό , σαπούνι πιάτων, λίγο χρώμα και χρυσόσκονη και δημιουργήσαμε έναν ανεμοστρόβιλο…

  

Και πως νιώθουμε τον θυμό στο σώμα μας ; Πως είναι τα φρύδια του;( Συνοφρυωμένα). Πως είναι τα χέρια του;( Σφιγμένα). Πως είναι το χρώμα του; ( Κόκκινο) Πως είναι το στόμα του;( Στραβωμένο). Πως είναι τα μάτια του;( Γυαλίζουν)Τα δόντια μας τρίζουν, η καρδιά χτυπά δυνατά, οι τρίχες του σώματός μας σηκώνονται, το στομάχι  μας γαργαλάει , τα χέρια μας γίνονται μπουνιές ..

Πόσο γρήγορα γυρνάει αλλά σιγά σιγά ηρεμεί !!!

Δείτε εδώ

Τον διαλύσαμε τον θυμό…

Φύλλο Εργασίας: “Πως αισθάνομαι το θυμό στο σώμα μου και την αιτία του θυμού μου“

 

Ακούω την καρδιά μου να χτυπά …

Χρησιμοποίησα στηθοσκόπιο για να ακούσουν τα παιδιά τους χτύπους της καρδιάς τους. Μάθανε να βρίσκουν το σφυγμό τους. Την επόμενη φορά που θα είμαστε πραγματικά θυμωμένοι θα αισθανθούμε τον σφυγμό μας για να διαπιστώσουμε την αλλαγή στην ταχύτητα των παλμών μας( πράγμα που  θα απασχολήσει το ενδιαφέρον τους και έτσι θα βοηθήσει στο να ηρεμήσουν…

 Κυρίως θέμα: το φανάρι του θυμού

Ερωταπαντήσεις

Αφού λοιπόν όλοι θυμώνουμε και θυμώνουμε πολύ και γινόμαστε συχνά έτσι όπως παίξαμε-αναπαραστήσαμε πριν, είδαμε ότι αυτοί οι τρόποι δεν είναι βοηθητικοί, ελάτε να βρούμε τώρα πως μπορούμε να ηρεμήσουμε τον εαυτό μας και την ένταση του θυμού πριν εκφράσουμε στους άλλους αυτό που νιώθουμε».

Το Θυμωμένο μακαρόνι

Παίξαμε ένα ψυχοκινητικό παιχνίδι που λέγεται ” το θυμωμένο μακαρόνι“

Σ’ αυτό το παιχνίδι πρέπει τα μακαρόνια να ” έχουν βράσει καλά και ότι είναι έτοιμα για σερβίρισμα. Τα παιδιά πρέπει να είναι πραγματικά χαλαρά.

ΕΔΩ: Το Θυμωμένο μακαρόνι

Είδαμε μερικές εικόνες από θυμωμένα παιδάκια, που κάνουν διαφορετικά πράγματα το καθένα. Συζητήσαμε πολύ αν η συμπεριφορά που έχει το κάθε παιδί είναι καλή επιλογή ή όχι.

 

Κατασκευή

Τα παιδιά σχεδιάζουν τις φατσούλες για το  φανάρι του θυμού, το οποίο έχει 3 φανάρια (κύκλους) .

Τα σήματα του φαναριού είναι τα εξής:

• Το κόκκινο σήμα: Στάσου( μη κάνεις βιαστικά πράγματα πάνω στο θυμό σου)
• Το πορτοκαλί σήμα: Σκέψου( ποιος θα είναι ένας καλός τρόπος για να ηρεμήσεις και να σου φύγει ο θυμός)
• Το πράσινο σήμα: Πράξε( κάνε αυτό που σκέφτηκες πως θα σε ηρεμήσει)
• Καλάθι Ηρεμίας στην τάξη μας, για να ανατρέχουμε κάθε στιγμή που αισθανόμαστε ανήσυχοι και θυμωμέμοι. 

   

Παρουσίαση

Στο τέλος λέει κάθε παιδί  πως θα εκφράσει  το θυμό του  αφού έχει ηρεμήσει.

Κλείσιμο

Τοποθετούμε  το ομαδικό φανάρι στον τοίχο της τάξης…

Μερικά απλά βήματα που κάνουμε από την αρχή της σχολικής χρονιάς …βαθιές αναπνοές από το διάφραγμα να ανεβαίνει από την κοιλιά και εκπνοή από το στόμα ρουφώντας την κοιλιά μας.

Έτσι χαλαρώνουμε τους μυς μας και αισθανόμαστε πιο ήρεμοι!

εδώ:Τεχνική Αναπνοής

Για να θυμόμαστε τις τεχνικές φτιάξαμε διάφορους πίνακες και για την τάξη μας και για το σπίτι… Το Καλάθι της ηρεμίας!

   

Εδώ ένα θυμωμένο παιδί θα εφαρμόζει κάποια τεχνική χαλάρωσης, θα μας το δείχνει κλείνοντας την ανάλογη εικόνα. Αφού κάνει τις τεχνικές και ηρεμήσει, μπορεί πλέον ήρεμος να συζητήσει με κάποιον φίλο του για το πρόβλημά του.

 Μετράμε ως το πέντε παίρνοντας βαθιές ανάσες.

Φύλλο Εργασίας: όταν θυμώνω στο σχολείο με κάποιον/α σκέφτομαι…

Να μετρήσω ως το 10…

Να χτυπήσω ένα μαξιλάρι…

Να αγκαλιάσω ένα αγαπημένο μου ζωάκι…

Να ζωγραφίσω…

Να κάνω αναπνοές…

Να διαβάσω ένα βιβλίο…

6ο Εργαστήριο

«Ο δρόμος του Φόβου»

Σκορπίζουμε στο χώρο υλικά δραματοποίησης (ρούχα, καπέλα, πανιά κ.τ.λ.) και προσκαλούμε τα παιδιά να επιλέξουν πράγματα που θα φορέσουν και τα οποία θα τους κάνουν να μοιάζουν πολύ φοβιστικά / τρομακτικά.

Τους λέμε ότι θα φτιάξουμε το δρόμο του φόβου.

 Κάναμε  2 παράλληλες σειρές, αφήνοντας στη μέση ένα πέρασμα, περίπου ενός μέτρου.

Κάθε παιδί περνάει μέσα από το δρόμο του φόβου και όταν τον περάσει στέκεται στη μία από τις 2 παράλληλες σειρές. Τους λέμε ότι κάθε παιδί μπορεί να περάσει το δρόμο τού φόβου με όποιον τρόπο θέλει, π.χ. να τρέξει, να περπατήσει σιγά, να σταθεί, να συρθεί, κ.τ.λ.

Ο δρόμος του Φόβου…

Φύλλο εργασίας: Νιώθω Φοβισμένος/η όταν

3. Κυρίως θέμα: «Ο μεγάλος σάκος με τις μικρές ανησυχίες » 

– Αφήγηση και επεξεργασία παραμυθιού

Mε αφορμή την Ενδοσχολική βία ( 6η Μαρτίου ) – Bullying διαβάσαμε αρχικά  ένα βιβλίο που μας έφερε η φίλη μας η Τζένη και  αναφερόταν στις δικές μας ανησυχίες που έχουμε ο καθένας και κουβαλάμε μαζί μας.

 «Όπου και να πηγαίνει η Τζένη, οι ανησυχίες της την ακολουθούν κρυμμένες μέσα σ’ έναν μεγάλο μπλε σάκο. Την ακολουθούν όταν πάει για προπόνηση στην πισίνα, όταν βλέπει τηλεόραση, ακόμα κι όταν κλείνεται στην τουαλέτα. Η Τζένη αποφασίζει να κάνει κάτι για να τις διώξει. Χρειάζεται όμως μια βοήθεια».

 Συζήτηση

Προκαλούμε μία συζήτηση με τα παιδιά, μέσα από την επεξεργασία του παραμυθιού, έτσι ώστε να ταυτοποιήσουν το παραμύθι με την προσωπική τους εμπειρία και να συνδέσουμε τις φοβικές αντιδράσεις με την επιθετικότητα.

Αποφασίσαμε και μείς να μιλήσουμε για τους φόβους μας και τις ανησυχίες μας.

Παρουσίαση σάκου

Έφερα λοιπόν μεγάλα βότσαλα από την θάλασσα και έναν άδειο σάκο. Οι πέτρες θα συμβόλιζαν τις ανησυχίες μας και θα έμπαιναν στον άδειο σάκο. Κάθε παιδί σηκωνόταν και παίρνοντας μία πέτρα μας έλεγε την ανησυχία του και την τοποθετούσε μέσα στον σάκο.(η δραστηριότητα έγινε έξω στην αυλή του σχολείου μας)

 

Οι ανησυχίες των παιδιών ; να μη με μαλώνει η μαμά για να φάω γλυκό, η αδερφή μου όταν κλαίει και δεν μπορεί να κοιμηθεί, όταν κάηκε του παππού μου το αυτοκίνητο, όταν χάλασα το κινητό της μαμάς μου, όταν με μαλώνει η μαμά, όταν χτύπησα το μάτι στο ξύλο, αν κάποιος μου δίνει μπουνιά, αν έρθει φωτιά να με κάψει, όταν είναι ανοιχτή η πόρτα και έχει σκοτάδι, κ.λ.π

Μπήκαν λοιπόν στον σάκο και τολμήσαμε να τον σηκώσουμε.

Πόσο βαρύς ήταν !

Μεγάλο βάρος πρέπει να κουβαλήσουμε !

Πρέπει να ξαλαφρώσουμε και να τις μοιραστούμε με τους φίλους μας με άτομα που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε!

  

Στην συνέχεια αδειάσαμε τον σάκο και αρχίσαμε να συζητάμε για αυτές…

Τις ζωγραφίσαμε και ξαλαφρώσαμε λίγο…

Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα υπόλοιπα, τον οποίο νιώθουμε όλοι οι άνθρωποι – ούτε καλό ούτε κακό – και είναι σημαντικό να τον εκφράζουμε και να μην ντρεπόμαστε γι’ αυτόν. Σημειώνουμε ότι είναι σημαντικό να βρούμε τρόπους ώστε να διαχειριστούμε την ένταση του συναισθήματος, για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε με πραγματικά προστατευτικό, για τον εαυτό μας, τρόπο.

Έπειτα τους έδειξα μια αφίσα με τα βήματα που πρέπει να κάνουν όταν κάποιος  τους ενοχλεί. Μάθαμε την κίνηση του χεριού μπροστά και φωνάξαμε όλοι μαζί όχι στην βία !

Στα πλαίσια  του προγράμματος ήθελα να εστιάσω στους Θύτες και στα Θύματα του ενδοσχολικού εκφοβισμού, στα χαρακτηριστικά τους.

Χρησιμοποίησα το παραμύθι : «Το παπί που δεν είχε τι να πει»

Ο Πίπης είναι ένα παπάκι ντροπαλό και φοβισμένο. Κάθε φορά που τα ζώα του αγροκτήματος του ζητούν να πει κάτι, εκείνος το βάζει στα πόδια γιατί δεν έχει τι να πει. Όμως η περιπέτεια που πέρασε στο δάσος και ο κίνδυνος που αντιμετώπισε εκεί από τις αλεπούδες τον μεταμόρφωσαν σε έναν άλλο Πίπη, ο οποίος άφησε άφωνα τα ζώα του αγροκτήματος με το κατόρθωμά του». Αναγνωρίσαμε στον Πίπη το παπί, τον ντροπαλό χαρακτήρα του με χαμηλή αυτοεκτίμηση, επειδή είχαμε ασχοληθεί τις προηγούμενες μέρες από ένα γεγονός που είχε συμβεί στην τάξη με διάφορες δραστηριότητες.

Ο Πίπης πέφτει θύμα δύο πονηρών αλεπούδων  και  φοβάται να αντιδράσει αρχικά να πει STOP και  ΟΧΙ σε πράγματα που δεν ήθελε να κάνει αλλά την τελευταία στιγμή ενώ κινδύνευε η ζωή του τόλμησε να υψώσει την φωνή του και να πει ΟΧΙ!! Αυτό του τόνωσε την αυτοπεποίθησή του και τον έκανε πλέον πιο σίγουρο για τον εαυτό του και πιο αγαπητό από τους  άλλους. Όσο για τις δύο Αλεπούδες – θύτες, η ομάδα των ζώων μαζί με τον Πίπη τις απομάκρυναν  από το δάσος ! Το παραμύθι άρεσε πάρα πολύ στα παιδιά που μου ζητήθηκε να το παίξουμε. Τι πιο ωραίο να βιώσουν τους ρόλους του θύτη και του θύματος.

Μαζέψαμε όλα τα υλικά δραματοποίησης και το παραμύθι ξεκίνησε…

Τα ζώα στο αγρόκτημα

Τα ζώα στο αγρόκτημα ρωτάνε τον Πίπη, για τα νέα του αλλά ο Πίπης δεν λέει τίποτα !

Ο Πίπης συναντάει στο δάσος τις δύο αλεπούδες, οι οποίες κουβαλάνε ένα καζάνι και ζητάνε από τον Πίπη να το μεταφέρει.

Ο Πίπης δεν θέλει αλλά δεν λέει τίποτα και απλά το μεταφέρει ..

Στην συνέχεια του λένε να μαζέψει ξύλα.. και ο Πίπης πάλι χωρίς να αντιδράσει ενώ δεν ήθελε πάει και μαζεύει τα ξύλα.

Μετά οι αλεπούδες του ζήτησαν να γεμίσει νερό το καζάνι..και πάλι δεν είπε ΟΧΙ

Και όταν του είπαν ότι θα τον φάνε ..επιτέλους ο Πίπης αντέδρασε ..φώναξε δυνατά βοήθειααα !

Οι Αλεπούδες κυνηγώντας τον έπεσαν στο καζάνι..

Και ο Πίπης πλέον γεμάτος αυτοπεποίθηση διηγείται την περιπέτειά του στα άλλα ζώα του αγροκτήματος ! εδώ: 

Όλα τα ζώα μαζί πλέον πάνε στις Αλεπούδες και τις διώχνουν όσο πιο μακριά μπορούν !!

Φύλλο Εγασίας: “Όταν νιώθω Φόβο τι μπορώ να κάνω“;

Τα παιδιά έζησαν πραγματικά το παραμύθι και ελπίζω να κατανόησαν την σημασία της αντίδρασης σε ότι μας ενοχλεί και μας καταπιέζει. Πάνω από όλα πρέπει να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και να βοηθάμε τους άλλους όποτε μας χρειάζονται !

Στο τέλος φτιάξαμε την αφίσα μας κατά του σχολικού εκφοβισμού με το σύνθημα μας.

Μη φοβάσαι, Μίλα! ( Δράση με το Χαμόγελο του παιδιού)

7ο Εργαστήριο

«Λέω όχι»

 Ζέσταμα: «ευχάριστα – δυσάρεστα αγγίγματα»

Ο φίλος μας ο Γκόρκυ ήρθε στο μάθημα να ρωτήσει τα παιδιά ποια αγγίγματα είναι  ευχάριστα και ποια δυσάρεστα. Βρήκαμε πολλά…

Στη συνέχεια, τοποθετούμε στο πάτωμα, από την ανάποδη πλευρά, διάφορες εικόνες που απεικονίζουν διαφορετικών ειδών αγγίγματα. Κάθε παιδί σηκώνεται και διαλέγει τυχαία μια εικόνα. Αφού την περιγράψει στην ομάδα, δηλώνει πώς θα ένιωθε στο συγκεκριμένο άγγιγμα και την τοποθετεί στο αντίστοιχο flip chart.

Πλαισίωση: Συνδέουμε τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα συναισθήματα με τα μηνύματα που μας δίνει το σώμα μας καθώς είναι σημαντικό να ακούμε τι μας λέει π.χ όταν μας αγγίζει κάποιος και το στομάχι μας σφίγγεται, η καρδιά μας χτυπάει δυνατά, ιδρώνουμε, κοκκινίζουμε, τότε σίγουρα δεν αισθανόμαστε καλά με αυτό που συμβαίνει.

Φύλλο Εργασίας: Ταξινόμηση αγγιγμάτων.

Το σώμα μου λέει ΝΑΙ το σώμα μου λέει ΟΧΙ.

Φύλλο Εργασίας

 

Φύλλο Εργασίας: Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να μας δυσκολεύουν να πούμε όχι; Αν ναι, ποια μπορεί να είναι αυτά;

 Κυρίως θέμα

 Δραματοποίηση

Παιχνίδια ρόλων που μας αρέσουν πολύ…

– Δώσε μου το παιχνίδι σου!!
– Σε παρακαλώ άφησέ το, με ενοχλεί αυτό που κάνεις !

Μάθαμε να λέμε όχι σε ότι μας ενοχλεί, μας προσβάλλει και νιώθουμε άσχημα !!!

Σύνθεση τραγουδιού

Μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης, φτιάξαμε ένα τραγουδάκι 

«τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ» του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Τα παιδιά επέλεξαν διάφορα αγγίγματα, ώστε να φτιάξουμε τους στίχους τού τραγουδιού, π.χ. στην αγκαλιά λέμε ναι, στο φιλί της μαμάς λέμε ναι……. όχι λέμε στο τσίμπημα , όχι και στα σπρωξίματα……..

Πρώτα το παίξαμε!

 

Φτιάξαμε την αφίσα…

Και στη συνέχεια το τραγουδήσαμε  όλοι μαζί –   με συνοδεία κρουστών.

Τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ 

 Παρακολουθήσαμε κάποια βίντεο σχετικά με το θέμα μας που κέντρισαν πολύ το ενδιαφέρον των παιδιών …

Βίντεο: ΟΧΙ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΞΕΝΟΥΣ

Βίντεο: ΠΡΟΣΟΧΗ ΞΕΝΕ ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΣ

Βίντεο: Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΣΩΡΟΥΧΩΝ

Κύκλος. Μετά από κάθε μάθημα οι τεχνικές χαλάρωσης μας βοηθούν να συνεχίσουμε με όρεξη και καλή διάθεση, για τις υπόλοιπες δραστηριότητες μας…

Με αφορμή ενός περιστατικού παιδιού που συνέβη στην τάξη μας σκέφτηκα να μιλήσουμε για τα μυστικά που έχουμε και τα κρατάμε κάποιες φορές από τους ανθρώπους που μας αγαπούν.  

Είναι καλό να έχουμε μυστικά από αυτούς που μας αγαπάνε;  

Μήπως πρέπει να μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας με τους ανθρώπους που μας αγαπούν για να βρούμε λύση;

Βλέπουμε  την εικόνα ενός  παιδιού  και προσπαθούμε να καταλάβουμε  τι αισθάνεται. Παρατηρούμε το ανέκφραστο πρόσωπό του και καταγράφουμε τους λόγους που πολλές φορές κρύβουμε τα συναισθήματά μας.

Η κουβέντα με τα παιδιά πήγε  σε μυστικά που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά και ευχάριστα και εμείς και οι άλλοι και σε μυστικά που μας βλάπτουν και μας και τους άλλους πολλές φορές. 

Έφερα λοιπόν ένα κουτί που μέσα είχε μυστικά και το κάθε παιδί  διάλεξε ένα στην τύχη.

 

Μετά διαβάζαμε το μυστικό που είχαμε επιλέξει και αν το μυστικό ήταν μυστικό που μας δημιουργούσε ευχάριστα συναισθήματα έμπαινε στο κουτί των μυστικών, ενώ αν ήταν μυστικό που μας δημιουργούσε δυσάρεστα συναισθήματα επιλέγαμε το άτομο που θα θέλαμε να το πούμε για να μας βοηθήσει. Αυτό το μυστικό το αφήναμε έξω από το κουτί. Αφού γέμισε το κουτί των μυστικών με «ευχάριστα μυστικά», το ανοίξαμε μετά από λίγο γιατί και αυτά τα μυστικά πρέπει κάποια στιγμή να αποκαλύπτονται…            

Μυστικό για πάρτι έκπληξη, για επίσκεψη της γιαγιάς, για ταξίδι, για γενέθλια  Θα μπουν για λίγο στο κουτί ..

Μυστικό που είναι για κάποιον που  έκλεψε λεφτά, που  μας τραβάει τα μαλλιά, για ότι σε έφτυσε, ότι σε τσίμπησε, ότι σε κορόιδεψε, σε φύσηξε στο αυτί, για να βγάλεις το εσώρουχο σου μπαίνει στο κουτί; Βέβαια όχι !

       

Τα μυστικά που μας πληγώνουν και στεναχωρούν και τους άλλους πρέπει να λέγονται στους ανθρώπους που μας αγαπάνε, δεν κρύβονται!

Στη συνέχεια φτιάξαμε φακέλους που στο άνοιγμά τους κολλήσαμε μία μεγάλη κόκκινη καρδιά, την καρδιά μας. Μέσα στην καρδιά ζωγραφίσαμε σε μικρά χαρτιά τα μυστικά μας και γράψαμε το όνομα του ανθρώπου που εμπιστευόμαστε και αγαπάμε και θέλουμε να μάθει τα μυστικά μας…φυσικά στη μαμά, στο μπαμπά και στην κυρία…

Ακούσαμε το τραγούδι:  Έχω ένα μυστικό

και το αποτυπώσαμε σε

Φύλλο Εργασίας: Τι θα ήθελες να σου πουν οι άνθρωποι που αγαπάς όταν τους αποκαλύψεις ένα μυστικό σου;

και εδώ

Τα δικά μας τα παιδάκια ξέρουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν πολύ-πολύ! όμως θέλουν πιο πολλές αγκαλιές, φιλάκια και παιχνίδι…

8^ο Εργαστήριο

«Χέρι βοήθειας»

Κυρίως θέμα: «Ζητώντας και δίνοντας βοήθεια»

– Αφήγηση ιστορίας

Διαβάσαμε στα παιδιά την ιστορία.

Ιστορία «Μουντζουρωμένη ζωγραφιά- Σπασμένα γυαλιά»

Στη Δανάη αρέσει πολύ η ζωγραφική! Μόλις η δασκάλα μοιράσει τα λευκά χαρτιά, τής έρχεται να πετάξει από τη χαρά της! Παίρνει τα πινέλα, τις νερομπογιές, τις κηρομπογιές και αρχίζει τη δημιουργία. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη ζωγράφος αλλά πάντα προσπαθεί να δώσει τον καλύτερό της εαυτό.

Μόλις ακούσει τη δασκάλα να λέει «στο τραπεζάκι της ζωγραφικής να πάει η πράσινη ομάδα», που είναι η δική της, χαίρεται διπλά επειδή σε αυτήν την ομάδα είναι και η καλύτερη της φίλη, η Λία. Είναι πραγματικά αχώριστες. Μαζί στα παιχνίδια, δίπλα-δίπλα στο μάθημα, μαζί στο διάλλειμα, και τι πιο ωραίο, μαζί και στη ζωγραφική. Μαζί τους στην πράσινη ομάδα της ζωγραφικής είναι και δύο αγοράκια, ο Θοδωρής και ο Ανέστης που είναι, επίσης, οι καλύτεροι φίλοι.

Τον τελευταίο καιρό, όμως, η Δανάη δυσκολεύεται πολύ όταν ακούει τη δασκάλα να λέει: «Η πράσινη ομάδα στη ζωγραφική» γιατί ο Θοδωρής και ο Ανέστης, εδώ και κάποιες μέρες, μουντζουρώνουν με μανία τις ζωγραφιές της. Η Δανάη έχει πει πολλές φορές να σταματήσουν και ότι αυτό που κάνουν την ενοχλεί πάρα πολύ. Ωστόσο, τα αγόρια δεν την ακούν και της λένε «μην τολμήσεις να πεις τίποτα στη δασκάλα, γιατί………!!!!».

Η δασκάλα βλέπει τη ζωγραφιά αλλά επειδή δεν ξέρει τι έγινε λέει απλά: «Πολύ ωραία η ζωγραφιά σου Δανάη μου, με λίγη ακόμη δουλίτσα είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις καλύτερα την επόμενη φορά.» Η Δανάη χαμηλώνει το βλέμμα της και ο Θοδωρής και ο Ανέστης κρυφογελούν.

Μόνο η Λία, η καλύτερη της φίλη, ξέρει τι περνάει και νιώθει άσχημα που δεν είπε τίποτα σε αυτά τα δύο αγόρια. Μάλλον τους φοβήθηκε, φοβήθηκε μην της κάνουν και αυτής τα ίδια.

Χθες όμως, ο Θοδωρής και ο Ανέστης το παράκαναν. Καθώς έπαιζαν στην αυλή πλησίασαν την Λία και τη Δανάη και με μια γρήγορη κίνηση άρπαξαν τα γυαλιά της Δανάης, τα έριξαν στο πάτωμα και τα πάτησαν. Τα γυαλιά έγιναν μικρά- μικρά κομματάκια. «Χαχαχαχαχαχα! Να δούμε αύριο πώς θα βλέπεις να ζωγραφίσεις», της είπαν.

Τα υπόλοιπα παιδιά, που ήταν μπροστά, δεν είπαν τίποτα, παρά μόνο γελούσαν και κορόιδευαν. Ούτε η Λία βρήκε το κουράγιο να κάνει κάτι. Η Δανάη νιώθει πολύ άσχημα και αβοήθητη.

Ζωγραφική

Μετά την αφήγηση 

Τα μέλη της μίας ομάδας  ζωγραφίζουν μέσα στην παλάμη, το καθένα μόνο του, μία συμβουλή που θέλουν να δώσουν στην Δανάη για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που ζει…

Τα μέλη της δεύτερης ομάδας να ζωγραφίζουν μέσα στην παλάμη, το καθένα μόνο του, μία συμβουλή που θέλουν να δώσουν στη Λία για το τι μπορεί να κάνει για την κατάσταση που βλέπει.

Αναπαράσταση – Συζήτηση

Στη μέση του κύκλου τοποθετούμε μία καρέκλα πάνω στην οποία έχουμε βάλει μία μεγάλη ταμπέλα με το όνομα Δανάη – και μία κούκλα.

Προσκαλούμε τα μέλη της 1ης ομάδας να σηκωθούν, ένα ένα, να σταθούν μπροστά από την καρέκλα και να φορέσουν, στο άλλο χέρι, το φακελάκι της παλάμης τους, ως γάντι. Προσφέρουν στη Δανάη τη συμβουλή τους μιλώντας σε 2ο πρόσωπο, π.χ. «Δανάη, θέλω να σου προσφέρω αυτό το χέρι βοήθειας που λέει ότι μπορείς να ………..» 

Μετά από την παραπάνω συζήτηση, επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία της αναπαράστασης με τη 2η ομάδα. Στην καρέκλα, έχουμε τοποθετήσει μία άλλη ταμπέλα με το όνομα Λία – και άλλη κούκλα.

Αναφερόμαστε στην αξία τού να ζητούμε βοήθεια, όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας μία κατάσταση, επισημαίνοντας ότι αυτό δεν αποτελεί αδυναμία ή «κάρφωμα» των άλλων αλλά μία απαραίτητη διαδικασία να προστατεύσουμε και να φροντίσουμε τον εαυτό μας.

Είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους εμπιστευόμαστε και στους οποίους μπορούμε να απευθυνθούμε για βοήθεια (γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, αδέρφια, κ.τ.λ.).

9^ο Εργαστήριο

«Η πορεία μου στην Ομάδα…»

                     Υπενθυμίζουμε ότι η ομάδα ολοκληρώνεται σήμερα. Διευκρινίζουμε στα παιδιά ότι θα συνεχίσουν να είναι συμμαθητές, θα βρίσκονται στο σχολείο αλλά σαν ομάδα, στον κύκλο, είναι η τελευταία τους συνάντηση. Προσκαλούμε, λοιπόν, τα παιδιά να μοιραστούν τις σκέψεις τους.

Ζέσταμα: « Το ταμπουρίνο»

Περπατάμε ελεύθερα στο χώρο. Με ένα χτύπημα του ταμπουρίνο, «παγώνουμε» στη θέση που βρισκόμαστε και λέμε αντίο σε όποιον συναντάμε, με ένα κούνημα του κεφαλιού, ένα χαμόγελο και μια χειραψία…

Στο τέλος, τους ζητούμε να πουν αντίο με το δικό τους τρόπο, με όποιο τρόπο προτιμούν!!!

Κυρίως θέμα: ζωγραφίζοντας την προσωπική μου πορεία

Αναδρομή στις συνεδρίες

Τοποθετούμε στη μέση του κύκλου το μονοπάτι της ομάδας.

Κάθε παιδί βγάζει και παρατηρεί ό,τι υλικό έχει στο φάκελό του.

 

Όλοι μαζί, με τη βοήθεια τόσο των φακέλων όσο και του μονοπατιού, προσπαθούμε να θυμηθούμε τι κάναμε σε κάθε συνάντηση και τοποθετούν τα υλικά στον προσωπικό τους φάκελο.

 Ζωγραφική

Στη συνέχεια, δίνουμε στα παιδιά φύλλο αξιολόγησης που αποτυπώνει πως ήταν για αυτούς το κάθε εργαστήρι χρωματίζοντας τη φατσούλα που δείχνει (π.χ. τι άρεσε και τι δεν άρεσε, τι τους έμεινε, τι δυσκόλεψε)

Θυμηθήκαμε το χαιρετισμό της ομάδας σε κάθε ξεκίνημα του μαθήματος και σας το ξαναδείχνουμε…

Παιχνίδι: περπατώντας στο ρυθμό της καρδιάς μου

Το μονοπάτι μας έφτασε στο τέλος. Αφήνουμε στη μέση του κύκλου διάφορα οργανάκια και ο καθένας επιλέγει απο ένα…

Σχηματίζουμε  μία σειρά για να περπατήσουμε το τελευταίο κομμάτι του μονοπατιού μας. Ο πρώτος, θα παίξει με το όργανό του το ρυθμό που έχει η καρδιά του αυτή τη στιγμή…  Η υπόλοιπη ομάδα, ακολουθεί τόσο το ρυθμό όσο και το βηματισμό του. Στη συνέχεια, το μέλος θα πηγαίνει πίσω, στη σειρά, και το ρυθμό θα δώσει ο επόμενος», κ.ο.κ.

Δείτε μας εδώ:

Κλείσιμο

Όπως ολοκληρώνεται η παραπάνω διαδικασία, η ομάδα σχηματίζει, όρθια, έναν κύκλο. Κάθε μέλος λέει ό, τι θέλει για το πώς φεύγει από αυτήν την τελευταία συνάντηση…

Μάθαμε πολλά, νιώσαμε ωραίες στιγμές, βιώσαμε καταστάσεις, παίξαμε πολύ, λυπηθήκαμε που θα τελειώσει το πρόγραμμα, αλλά υποσχεθήκαμε ότι την επόμενη χρονιά να το συνεχίσουμε!

Μια όμορφη αποχαιρετιστήρια φωτογραφία από την όμορφη ομάδα μας!!!

Ευχαριστούμε θερμά το Δίκτυο Άλφα,  για το όμορφο ταξίδι στο πρόγραμμα “Εγώ και εσύ μαζί“