ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ

Στα πλαίσια ενίσχυσης της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και της βιωματικής μάθησης του 6ου ΔΣ Νέας Ιωνίας , την Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2022, και ώρα 11:00, πραγματοποιήθηκε  ενημερωτική παρουσίαση, σε ζωντανή σύνδεση με τη Χαβάη, από τον εξερευνητή δρ. Θοδωρή Αναγνωστόπουλο.

Ο εξερευνητής, δρ. Θοδωρής Αναγνωστόπουλος, συμμετέχει σε ωκεανογραφική αποστολή του National Geographic και του Ocean Exploration Trust με τίτλο: «Από την ακτή ως την άβυσσο: Εξερευνώντας την υδρόβια κληρονομιά και την ρύπανση από μικροπλαστικά στα κύρια νησιά της Χαβάης».

Η Τσικνοπέμπτη, είναι ένα έθιμο στην Ελλάδα την περίοδο του καρνάβαλου το οποίο έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στους αιώνες.

Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.

Ονομάζεται τσικνοπέμπτη γιατί την ημέρα αυτή το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα ή τηγανισμένο, δυο τρόποι μαγειρέματος που βγάζουν έντονη τσίκνα. Στις μέρες μας η Τσικνοπέμπτη θεωρείται η αρχή της αποκριάς.

Κατά την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, επιτρέπεται η κατανάλωση κρέατος όλη την εβδομάδα, ακόμα και την Τετάρτη και την Παρασκευή.

Οι διάφοροι τρόποι ετοιμασίας των πιάτων με κρέας είναι τόσο ποικίλοι όσο και οι τοπικές παραδόσεις. Μαζί με αυτά, υπάρχει και η παράδοση του μασκαρέματος. Αυτή προέρχεται από την ειδωλολατρική παράδοση του μασκαρέματος για να διώξουν τα κακά πνεύματα του χειμώνα και να εξασφαλίσουν μια επιτυχημένη ανοιξιάτικη σοδειά από την σπορά του φθινοπώρου.

Η Τσικνοπέμπτη σε διάφορα μέρη της Ελλάδας
Πέρα από το ψήσιμο του κρέατος, κάθε τόπος έχει τα δικά του έθιμα για τον εορτασμό της Τσικνοπέμπτης. Αναφέρουμε κάποια από αυτά:

– Στην Αρκαδία η Τσικνοπέμπτη είναι μέρα κρεατοφαγίας (μέχρι σκασμού), οικογενειακής συγκέντρωσης και διασκέδασης.

– Στην Κοζάνη το περίφημο «τσίκνισμα» πραγματοποιούνταν μέσα από την τσίκνα που αναδύονταν από το αρτυμένο φαΐ, συνήθως κρέας (το οποίο σημειωτέων αποκαλείται «φαΐ» στο τοπικό ιδίωμα π.χ. «Κυριακή σήμερα έχουμε φαΐ μι πατάτσις στου φούρνου». Το να κάψει μια νοικοκυρά το φαγητό εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη πολυτέλεια.

– Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ, αναλαμβάνει τα «προξενιά» ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

– Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας, τελούνται τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» ή «Πέτε Γόλια».
Η πετεγολέτσα , το πετεγουλιό όπως το λένε οι Κερκυραίοι, δεν είναι άλλο από το γνωστότατο κουτσομπολιό. Η πετεγολέτσα πραγματοποιείται το βράδυ τής τελευταίας Τσικνοπέμπτης, στην Πιάτσα κοντά στην τοποθεσία κουκουνάρα, τής πόλης τής Κέρκυρας.

– Εδώ στήνεται ολόκληρη παράσταση και συμμετέχουν διάφορες νοικοκυρές από τα κοντινά σπίτια τής παλιάς πόλης, στην πιάτσα. Στήνεται ένα πραγματικό, πετεγουλιό, κουτσομπολιό, στα παράθυρα των σπιτιών από τις νοικοκυρές και με ξεκαρδιστικές ιστορίες βγαίνουν όλα τα άπλυτα εις την φόρα των υποτιθεμένων πού έπεσαν σε διάφορα αμαρτήματα. Παντρεμένες με ερωμένους, ανύπαντρες με νόθους ,παντρεμένοι με σχέση με παντρεμένες όλα τα εν οίκω εν δήμω.

Σε όλη την περιφέρεια της Πελοποννήσου την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορες λιχουδιές. Πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, γουρναλοιφή και παστό είναι μερικά από αυτά.

– Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσων είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Για αυτό ντύνεται νύφη και με την συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι.
Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματα της.

– Στην Αμαλιάδα η «Τσικνοπέφτη» ήταν η μέρα που ετοίμαζαν το «παστό». Έβραζαν το λίπος με λίγο νερό, ραντίζοντάς το συγχρόνως με νερό. Το σούρωναν στη συνέχεια.
Αυτή ήταν η «γουρναλοιφή». Φυλαγόταν σε δοχεία (πήλινα). Χρησιμοποιούνταν ως άρτυμα για όλη τη χρονιά. Στον πάτο του λεβετιού (καζανιού) έμεναν οι «τσιγαρίδες» που νοστίμιζαν τα φαγητά (με χόρτα, αυγά, όσπρια).

Σε «λεβέτι» έβραζαν το κρέας με λίγο κρασί για να βγάλει λίπος, που με αυτό έβραζε. Έριχναν τα μπαχαρικά για νοστιμάδα και τα λουκάνικα, αφού τα καθάριζαν από την καπνιά. Πρόσεχαν μη «τσικνιστούν» γιατί θα χάλαγε όλο το «παστό».

Μετά το βράσιμο καθάριζαν το κρέας από τα κόκαλα, έκοβαν τα λουκάνικα και τα τοποθετούσαν σε «λαγήνες» (δοχεία πήλινα) και τα περιέχεαν με λίπος για να σκεπαστούν οι μεζέδες. Ήταν το φαγητό για όλο το χρόνο.
Μ’ αυτό φίλευαν και τους ξένους.

– -Στην Ιο Το βράδυ της Τσικνοπέμπτης μασκαράδες ζωσμένοι με κουδούνια προβάτων διασχίζουν με κέφι τη Χώρα, επισκεπτόμενοι σπίτια και καταστήματα. Χάρη στις προσπάθειες του Δήμου Ιητών και του Πολιτιστικού Συλλόγου Ίου «Η Φοινίκη», έχει αναβιώσει στην Ίο και το παραδοσιακό της Καρναβάλι, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, με ποικίλες εκδηλώσεις.

-Στον Πόρο Την Τσικνοπέμπτη «τσίκνιζαν» το ψητό κρέας για να μυρίσει στη γειτονιά γιορτάζοντας την «κρεατινή» Αποκριά, και μετά την «Τυρινή», οι νέοι έκλεβαν ένα μακαρόνι και το έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι τους για να ονειρευτούν ποια θα πάρουν. Εκείνες τις μέρες οι νέοι έφτιαχναν και αερόστατα. Ένα ελαφρύ στεφάνι μια κόλα λεπτό χρωματιστό χαρτί κι ένα στουπί ποτισμένο με πετρέλαιο μέσα σε ένα τενεκεδάκι και ήταν έτοιμα. Τα άφηναν να πάνε ψηλά, και συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο και ποιο θα πάει ψηλότερα.

-Στη Σκόπελο Στο χωριό Κλήμα της Σκοπέλου, οι κάτοικοι, αφού φάνε και τραγουδήσουν στα σπίτια τους, ξεχύνονται στις γειτονιές και χορεύοντας συγκεντρώνονται όλοι στο Πεύκο όπου και συνεχίζουν το γλέντι μέχρι το πρωί.

Η Τσικνοπέμπτη είναι ντυμένη στα κόκκινα.
Θέλει κόκκινο κρέας και το κόκκινο κρέας φυσικά κόκκινο κρασί.

Μπορεί η μάθηση και το σχοελίο να θεωρούνται από μερικούς αυτονότητα, ωστόσο σε μερικέςπεριπτώσεις οι μαθητές χρειάζεται να περάσουν καθημερινά ποτάμια, επικίνδυνες γέφυρες, να κουβαλήσουν το γραφείο τους ή ακόμα να χρησιμοποιήσουν έναν γάιδαρο σε ένα απόκρημνο μονοπάτι στο βουνό προκειμένου να φτάσουν στο σχολείο τους και να μορφωθούν. Μαθητές στον κόσμο περνούς από αρκετούς… άθλους μέχρι να φτάσουν ασφαλείς στην πόρτα του σχολείου όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Ο κίνδυνος μάλιστα σε μερικέςπεριπτώσεις είναι τεράστιος και τα παιδιά παίζουν καθημερινά τη ζωή τους κορόνα γράμματα για τη μάθησή τους.

1. Μέσα από το πυκνό δάσος ο δρόμος είναι δύσκολος, Κίνα

2. Στο Hubei στην Κίνα μια γυναίκα μεταφέρει το θρανίο του παιδιού της, γιατί στο σχολείο δεν υπάρχουν ούτε καν τα απαραίτητα

3. Στο Dujiangyan στην Κίνα η διάβαση μιας ετοιμόρροπης γέφυρας είναι αναπόφευκτη

4. Οι μαθητές ζουν την δική τους περιπέτεια στο Dahua Yao της Κίνας

5. Στο χωριό Plempungan στην Ινδονησία ο μόνος τρόπος για να φτάσεις στο σχολείο είναι η διάβαση αυτής της ξύλινης γέφυρας

6. Με το θρανίο πας σχολείο στο Macheng της Κίνας

7. Μόνο το γαϊδουράκι μπορεί να περάσει αυτό το απόκρημνο μονοπάτι στην Κίνα

8. Στα Ιμαλάια η διάβαση μέσω των πάγων είναι καθημερινή ανάγκη

9. Στο Lebak της Ινδονησίας ο δρόμος για το σχολείο είναι μακρύς και επικίνδυνος

10. Στο χωριό Bije στην Κίνα οι μαθητές περνούν σχεδόν σύρριζα από τον γκρεμό

Ο φωτογράφος Attila Kaszo έμεινε έκπληκτος όταν ανέλυσε τις φωτογραφίες που είχε βγάλει όταν καταδύθηκε στην θάλασσα των Φιλιππίνων για να πραγματοποιήσει έρευνα στον βυθό

Ο Attila Kaszo ερευνητής φωτογράφος με έδρα την Αυστραλία είχε την τύχη να φωτογραφήσει μια μοναδική στιγμή της γέννησης ενός καρχαρία στον βυθό των Φιλιππίνων το 2013. Τώρα η σπάνια αυτή φωτογραφία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Coral Reef» και ο ίδιος μίλησε για την εμπειρία του στο BBC.
Ο Kaszo ανέφερε ότι παρατήρησε έναν τεράστιο θηλυκό καρχαρία να κινείται ταραγμένος και με δυσφορία στον βυθό. Ο φωτογράφος στάθηκε σε απόσταση 15 μέτρων από τον καρχαρία και τον παρατηρούσε για τέσσερα λεπτά, ενώ παράλληλα τον φωτογράφιζε. Εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβε τι ακριβώς συνέβαινε και μάλιστα νόμισε ότι μια μέδουσα είχε κολλήσει κοντά στα γεννητικά όργανα του θαλάσσιου θηλαστικού. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Kaszo όταν πήρε τις σχετικές φωτογραφίες για ανάλυση στο εργαστήριό του διαπίστωσε έκπληκτος ότι από τα γεννητικά όργανα του καρχαρία πρόβαλε το κεφάλι του νεογέννητου μικρού του! Ο φωτογράφος έδωσε τις φωτογραφίες για περαιτέρω έρευνα στον ειδικό επιστήμονα και ερευνητή Simon Oliver από το πανεπιστήμιο του Chester με τον οποίο είχαν ταξιδέψει μαζί στις Φιλιππίνες.  Ο Oliver δήλωσε στο BBC ότι όταν τις πήρε στα χέρια του έζησε μια από τις πιο σπάνιες στιγμές της καριέρας του, αφού θεωρεί ότι για πρώτη φορά οι επιστήμονες έχουν στην κατοχή τους φωτογραφίες γέννησης ενός καρχαρία.

Ο Oliver τόνισε ότι γενικότερα οι επιστήμονες γνωρίζουν ελάχιστα για την αναπαραγωγή των θαλάσσιων ειδών στους ωκεανούς.

Ο επιστήμονας Simon Thorrold, από το ωκεανογραφικό ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, δήλωσε στο BBC ότι χαρακτηρίζει την φωτογραφία γέννησης του καρχαρία «καταπληκτική» και θεωρεί ότι είναι η πρώτη φορά που φωτογράφος «αιχμαλώτισε» μια τέτοια στιγμή με τον φακό του, αν και αυτό είναι δύσκολο να το πει κανείς με σιγουριά.

15 χώρες. 343 μέρες. 6.237 λήψεις σε μόνο 4 λεπτά. Ένα από τα πιο όμορφα timelapse βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, έκανε την εμφάνιση του στο διαδίκτυο πριν λίγες μέρες.

Απολαύστε το:

Ο ποιητής των θαλασσών

Ο λογοτέχνης Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910 στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας. Ο πατέρας του, Χαρίλαος, είχε τη ρωσική υπηκοότητα και διατηρούσε επιχείρηση εισαγωγών – εξαγωγών. Η μητέρα του, Δωροθέα, ήταν κεφαλλονίτικης καταγωγής. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, η οικογένειά του επέστρεψε στην Κεφαλονιά και το 1921 μετακόμισε στον Πειραιά, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το εξατάξιο Γυμνάσιο. Το 1928 δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή, αλλά την ίδια χρονιά αρρωσταίνει βαριά ο πατέρας του και αναγκάζεται να δουλέψει. Για μερικούς μήνες εργάζεται σε ναυτικό γραφείο, κρατώντας τα λογιστικά βιβλία, και τον επόμενο χρόνο, αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα του, μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, αποτυπώνει στο χαρτί τις εικόνες από τα μέρη που επισκέπτεται, τη ναυτική ζωή, τους ναυτικούς και τις σχέσεις τους με την πατρίδα τους, τη θάλασσα και τις γυναίκες. Τον Ιούνιο του 1933 κυκλοφορεί την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο Μαραμπού και εισαγωγικό σημείωμα του Καίσαρα Εμμανουήλ. Το βιβλίο τυπώνεται σε 245 αντίτυπα, στο τυπογραφείο του περιοδικού Ο Κύκλος, με έξοδα του ίδιου. Το 1939 παίρνει το δίπλωμα ασυρματιστή, αν και αρχικά ήθελε να γίνει καπετάνιος. Ακολουθεί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, πηγαίνει στρατιώτης στην Αλβανία και στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής μένει ξέμπαρκος στην Αθήνα. Ξαναμπαρκάρει το 1944 και ταξιδεύει αδιάκοπα ως ασυρματιστής σ’ όλο τον κόσμο. Τον Ιανουάριο του 1947 εκδίδεται η δεύτερη ποιητική συλλογή του Πούσι κι επανεκδίδεται, ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια, το εξαντλημένο Μαραμπού από τον Θανάση Καραβία, ο οποίος το Μάρτιο του 1954 θα κυκλοφορήσει και τη Βάρδια, το μοναδικό πεζό του Νίκου Καββαδία. Από το τελευταίο ταξίδι του επέστρεψε το Δεκέμβριο του 1974 και αμέσως ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την έκδοση της τρίτης ποιητικής συλλογής του, την οποία όμως δεν πρόλαβε να δει τυπωμένη. Πέθανε ξαφνικά στις 10 Φεβρουαρίου του 1975, από εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην ατζέντα του βρέθηκαν τρεις στίχοι που ήθελε να τους προτάξει στο Τραβέρσο, κάτι που δεν έγινε…

“

Μα ο ήλιος αβασίλεψε κι ο αητός απεκοιμήθη

και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια.

Κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου και σε πήρε.

”

Τρία χρόνια μετά το θάνατό του, κάποια από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Θάνο Μικρούτσικο, στο δίσκο Σταυρός του Νότου. Μέσω αυτών των τραγουδιών, και άλλων που ακολούθησαν, ο Νίκος Καββαδίας έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό.

Ενθάρρυνση, ενεργητική συμμετοχή, αυθεντικές καινοτόμες δραστηριότητες, είναι λέξεις-κλειδιά στη διδασκαλία ξένων γλωσσών. Και όσοι καθηγητές χρησιμοποιούμε ταινίες, ντοκιμαντέρ, ειδήσεις ή  άλλο οπτικοακουστικό υλικό στην τάξη, ξέρουμε ότι είναι δύσκολο να βρούμε δραστηριότητες που να εμπλέκουν ενεργά τους μαθητές.

Για το στόχο αυτό, μια ομάδα καθηγητών από 10 ευρωπαϊκά πανεπιστήμια δημιούργησε το ClipFlair, μια ελκυστική και εύκολα προσβάσιμη πλατφόρμα εκμάθησης ξένων γλωσσών με δραστηριότητες μεταγλώττισης  και υποτιτλισμού. Το ClipFlair είναι δωρεάν και προσφέρει τα εργαλεία (Studio) για τη δημιουργία τέτοιων δραστηριοτήτων, καθώς και έτοιμο εκπαιδευτικό υλικό για  15 γλώσσες (Gallery) που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην τάξη ή στο σπίτι.

Με αυτές τις δραστηριότητες, οι μαθητές ασχολούνται ενεργά με το οπτικοακουστικό υλικό, αναπτύσσοντας έτσι τις βασικές δεξιότητες: κατανόηση και παραγωγή γραπτού και προφορικού λόγου. Κι όλα αυτά, με ένα «χειροπιαστό» αποτέλεσμα που μπορούν να στείλουν ή να μοιραστούν: το υποτιτλισμένο ή μεταγλωττισμένο βίντεο . Διαβάστε όλο το άρθρο »