5ο Νηπιαγωγείο Σαλαμίνας

Η επέτειος του Πολυτεχνείου προσεγγίστηκε μέσω αφήγησης του παρακάτω παραμυθιού.

Διαβάσαμε το βιβλίο και βρήκαμε αντιστοιχίες με τον κ. Φωνακλά – Παπαδόπουλος ,η σιωπηλή πόλη που είχε επιβάλει η χούντα,τα παιδιά – οι φοιτητές πιο αντιστέκονταν,ο κόσμος που αντέδρασε (το ενδιαφέρον εδώ ήταν ότι τα παιδιά είπαν ότι ήταν οι γονείς των παιδιών που βγήκαν στον δρόμο για να διώξουν τον κ. Φωνακλά..).

Είδαμε φωτογραφίες από την βραδιά της εξέγερσης.

Παρατηρήσαμε το έργο του Γαϊτη. Τα ανθρωπάκια του. Τα παιδιά έκαναν συσχετισμούς (χωρίς να τους ζητηθεί), δηλαδή οι στρατιωτικοί που έδιωξαν την ειρήνη,τα παιδιά μέσα στο Πολυτεχνείο κτλ. Στη συνέχεια, φτιάξαμε τη σιωπηλή και την χαρούμενη πόλη και περιστέρια της Ειρήνης.

Τέλος, δημιουργήσαμε το δικό μας πλακατ με σύνθημα “ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” και δημιουργήσαμε με εφημερίδα το Πολυτεχνείο (παρατηρώντας το Πολυτεχνείο, βρήκαμε τι σχήματα θα χρειαστούμε για τη δημιουργία του).

Στη γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου διαβάσαμε την Ντενεκεδούπολη παίζοντας κουκλοθέατρο και συζητήσαμε σχετικά με τα κοινά που παρουσίαζε η Ντενεκεδούπολη με τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973.

Με αφορμή την ενασχόλησή μας με την Εθνική Επέτειο του Όχι, αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε το θέμα παρατηρώντας αντικείμενα και εικόνες σχετικές με εκείνη την περίοδο.

Στη συνέχεια, εστιάσαμε στην ελληνική σημαία και μιλήσαμε για τις σημαίες που γνωρίζουμε από όλο τον κόσμο και παίξαμε παιχνίδια αναγνώρισης και αντιστοίχισης.

Ύστερα, φτιάξαμε τη δική μας σημαία.

Άλλη μια σχεδιασμένη δραστηριότητα ήταν η ανάγνωση του παραμυθιού “η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο”. Συζητήσαμε σχετικά με τις ενέργειες του πολέμου στην πόλη αλλά και τις ενέργειες των κατοίκων και της ίδιας της πόλης.

Στη συνέχεια,  είδαμε τον χάρτη της πόλης μας. Βάλαμε τη διεύθυνση του νηπιαγωγείου μας και το βρήκαμε στον χάρτη.

Είδαμε πώς φαίνονται οι δρόμοι και φτιάξαμε τους δικούς μας.

Έπειτα, φτιάξαμε σε μία ομαδική κατασκευή την πόλη μας.

Μάθαμε το τραγούδι ” Ήταν μία πόλη” του Φ. Δελοιβοριά.

Συσχετίζοντας τα γεγονότα στο παραμύθι βρήκαμε τις ομοιότητες με τα γεγονότα του 1940 και έτσι συνεχίστηκε το ταξίδι στο παρελθόν μέσα από κάποιες αναμνήσεις που βρήκαμε σε ένα παλιό μικρό μπαούλο!

Συζητήσαμε για τα αποτελέσματα του πολέμου παρατηρώντας πραγματικά οπτικά ντοκουμέντα (π.χ. οι άνθρωποι δεν είχαν φαΐ και έπαιρναν συσσίτιο), εντοπίσαμε ένα απόκομμα εφημερίδας και συζητήσαμε για τον τρόπο που ενημερώνονταν οι άνθρωποι τότε (ραδιόφωνο, εφημερίδες). Ακούσαμε τραγούδια της σπουδαίας Σοφίας Βέμπο, είδαμε την εικόνα της και μάθαμε το Ντούτσε και χορέψαμε σε ζεύγη ” το πρωί με ξυπνάς με φιλιά”. Βρήκαμε μια φωτογραφία και ένα γράμμα από τη γυναίκα ενός στρατιώτη και καταλάβαμε πώς ένιωθαν τότε οι άνθρωποι και πώς βοηθούσαν από μακριά. Οι γυναίκες έπλεκαν με βελόνες ζεστά αξεσουάρ (κασκολ, κάλτσες, σκουφιά, γάντια) για να τα στείλουν στους αγαπημένους τους με ένα φυλαχτό (συνήθως εικόνες).

Το νήμα και οι βελόνες μάς θύμισαν το τραγούδι “Τα ραφτικά της γιαγιάς” και το τραγουδήσαμε.

Ακόμη, εστιάσαμε στη βοήθεια των γυναικών του Ερυθρού Σταυρού στους στρατιώτες του μετώπου και είδαμε εικόνες από εκείνη την περίοδο, καθώς και τους στρατιώτες στα βουνά.

Μιλήσαμε για τη στολή των Ελλήνων στρατιωτών και είδαμε τις διαφορές με εκείνων των Ιταλών και φτιάξαμε τον δικό μας στρατιώτη.

Επιπροσθέτως, κάναμε μια ομαδική κατασκευή με τη λέξη ΟΧΙ και μάθαμε τα γράμματα που την αποτελούν. Μετά σκεφτήκαμε με τα παιδιά που αλλού θα μπορούσαμε να λέμε όχι καθημερινά και γράψαμε τις προτάσεις τους σε post it, τα οποία πλαισίωσαν το μεγάλο ΟΧΙ.

Τέλος, κάναμε παρέλαση, φτιάξαμε ελληνικά σημαιάκια και προετοιμαστήκαμε για την γιορτή μας!

Χρόνια πολλά σε όλους!