ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…. Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 17Η ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ
17 Νοεμβρίου 1973 Η Δικτατορία… διατάζει τα τανκς και μπαίνουν στο Πολυτεχνείο….απο τα ραδιόφωνα και τους φοιτητές ακούγεται μόνο ένα σύνθημα
” ΨΩΜΙ … ΠΑΙΔΕΙΑ… ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
Ήρθε λοιπόν η ώρα στο πρώτο τμήμα του νηπιαγωγείου μας….κάποιοι απο τους μικρούς μας μαθητές να θυμηθούν απο πέρσι … και οι νέοι μας φίλοι ….. να μάθουν τι συνέβη εκείνη τι μέρα στο Πολυτεχνείο και γιατί είναι τόσο σημαντικό που το τιμούμε κάθε χρόνο στις 17 Νοέμβρη!!
Ξεκινήσαμε με ένα εκπαιδευτικό βίντεο για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου… για να μπορέσουμε μέσα απο απλές εικόνες και με εύκολη αναδιήγηση να κατανοήσουμε τι συνέβη εκείνη την εποχή στη χώρα μας!!
Μέσα στο βίντεο ακούσαμε δύο λέξεις, δύο έννοιες τόσο διαφορετικές…
Απο τη μία η Δημοκρατία και από την άλλη η Δικτατορία
Έννοιες δύσκολες για τους μικρούς μαθητές…. και θέλοντας να τους βοηθήσουμε να τις αντιληφθούν διαβάσαμε το παραμύθι…
Η ΚΥΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Την κυρά Δημοκρατία όλοι την αγαπούν στο μικρό χωριό, γι’ αυτό τη διάλεξαν για αρχηγό. Τι θα συμβεί όμως όταν η κυρία Ρία η Δικτατορία πάρει με τη βία όλη την εξουσία; Μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν ευτυχισμένοι χωρίς τη Δημοκρατία;
Ένα παραμύθι για να εξηγήσουμε στα παιδιά την αξία της Δημοκρατίας και για να θυμόμαστε ότι: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ!
Μέσα απο εποπτικό υλικό είδαμε τι μας επιτρέπει και τι μας απαγορεύει η καθεμία και αποφασίσαμε οτι προτιμούμε να ζούμε παρέα με τη Δημοκρατία!!
Παιδιά αν έπρεπε να δώσουμε χρώμα στις δύο πρωταγωνίστριες του παραμυθιού μας ποιο χρώμα θα ταίριαζε στην καθεμία;;;
Είδαμε και ακούσαμε ιστορικά ντοκουμέντα απο εκείνη την ήμερα…
Φτιάξαμε τα δικά μας κολάζ …. ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.…
(ιδέα απο παιδικό πλανήτη)
Το ολοήμερο τμήμα μας έφτιαξε το ομαδικό μας κολάζ αφήνοντας ένα λουλούδι στη μνήμη όλων αυτών των φοιτητών!!!
Μάθαμε τραγούδια που γράφτηκαν για το Πολυτεχνείο….
Φυσικά για την ήμερα της γιορτής για τη 17η Νοεμβρίου κρατήσαμε το κουκλοθέατρο της γνωστής σε όλους “Ντενεκεδούπολης” της Ευγενίας Φακίνου
Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ’ αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ‘χουν την ησυχία τους.
Τα ντενεκεδάκια που μένουν εδώ έχουν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέυ-μπαμ-μπαμ. Ο Σαρδέλας είχε πριν τον πετάξουν σαρδέλες, η Μηλίτσα είχε κομπόστα μήλο, ο Βουτυρένιος βούτυρο, ο Οκέυ-μπαμ-μπαμ είχε κόκα-κόλα κι ο Σοφός είχε μέσα του καφέ.
Ζούσαν όλα πολύ ευτυχισμένα στην Ντενεκεδούπολη, ώσπου μια μέρα…
κουκλοθέατρο σε όλο το μαθητικό δυναμικό της σχολικής μονάδας με τη συμμετοχή όλων των εκπαιδευτικών
Μέσα από τον διάλογο με τα παιδιά στο τέλος του κουκλοθέατρου αναρωτηθήκαμε :
- Είχε δικαίωμα ο Λαδένιος να τα ζητάει όλα αυτά;
- Τα ντενεκεδάκια ήταν υποχρεωμένα να κάνουν ότι τους έλεγε;
Αποφασίσαμε λοιπόν σαν μια δημοκρατική τάξη σαν τη δική μας να κάνουμε εκλογές….
Με την ολοκλήρωση μετρήσαμε τις ψήφους και βγάλαμε τον ιδανικό ηγέτη σύμφωνα με τη γνώμη των μικρών μας μαθητών.
