Το κλίμα ήταν τέτοιο φέτος που έφερνε στα ρουθούνια μας αέρα Ιταλίας μοσχοβολιστό αέρα Τοσκάνης, Απουλίας, Βενέτσια… Μας κέρδισε η τελευταία! Τη “βλέπαμε” πριν καλά-καλά τη δούμε, οσφραινόμαστε τις πίτσες της, τον αρωματικό της καπουτσίνο και ακούγαμε Eros Ramazzoti…,βλέπαμε το Palazzo Ducale της, το Rialto της, μαθαίναμε και λίγα Ιταλικά για να συνηθίζουμε την τραγουδιστή γλώσσα στην προφορά….Το ταξίδι όμως ξεπέρασε κάθε προσδοκία…Ήμασταν 80 άνθρωποι, καθηγητές και μαθητές μαζί. Ολόκληρη αποστολή! Και το ταξίδι συνδύαζε εκδρομή στην Πάτρα, βουτηγμένη μέσα στην παραζάλη του καρναβαλιού, πολυτελή κρουαζιέρα με τα όλα της μέχρι την Ανκόνα και μετά την μαγεία της βόρειας Ιταλίας. Και η….έκπληξη! Μέσα στην καρδιά της Γαληνοτάτης, η ανάσα του Ελληνισμού, φυλαγμένη από τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, i ponti dei Greci, ο ναός του Αγίου Γεωργίου, τα κλεμμένα άλογα από τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, η pala d’ oro, κλεμμένο κι αυτό πολύτιμο κειμήλιο από την Κωνσταντινούπολη, τα τρία χρυσά λιοντάρια που κοιτάνε νοσταλγικά προς τις αλλοτινές κτήσεις της serenissima Venezia, δηλαδή τη Κρήτη, τη Ρόδο και την Κέρκυρα….Μυστήριο πράγμα πόσο πονάς την πατρίδα, όταν βρίσκεσαι μακριά της. Και πόσο καταλαβαίνεις ότι είναι όμορφη αυτή η τόσο κακοποιημένη πατρίδα από την νεοπλουτίστικη αλαζονεία μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη εντύπωση που μου προκάλεσε η εικόνα της από το αεροπλάνο, όταν κάποια φορά επέστρεφα από την Ισπανία: μια λέξη μπορούσε να αποδώσει αυτό που έβλεπα: γαλάζια! Εξαυλωμένη μέσα στη γαλάζια ομορφιά της! Άραγε οι μαθητές που συνόδευα να αισθάνονταν το ίδιο?
Αλλά και αλλού συναντήσαμε τον αέρα της ελληνικής ιστορίας: στην πανέμορφη Ραβέννα που έφερνε μνήμες από το Βυζάντιο, τη Θεοδώρα και τον Ιουστινιανό. ακόμα και στο μικρό χωριουδάκι το Sirmione, όπου συναντήσαμε τη βίλλα της Μαρίας Κάλλας…παντού η ίδια αίσθηση, ο πολιτισμός είναι μια παλλόμενη οντότητα που διαχέεται σε όλες τις διαστάσεις…
Αφήστε μια απάντηση