Την Πέμπτη 25 Απριλίου 2024 οι μαθητές των Α΄ και Β΄ τάξεων του σχολείου μας, στόλισαν με απλό και όμορφο τρόπο λαμπάδες τις οποίες θα χαρίσουν σε αγαπημένα τους πρόσωπα.
Την επόμενη ημέρα, τηρώντας τα έθιμα, έπλασαν, στόλισαν και έψησαν λαζαράκια. Πρόκειται για μικρά ελαφρώς γλυκά ψωμάκια τα οποία έχουν σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου και φτιάχνονται το Σάββατο του Λαζάρου. Στη θέση των ματιών συνηθίζεται να μπαίνουν δυο γαρίφαλα. Έχουν χεράκια σταυρωμένα μπροστά, ενώ κάποιοι βάζουν και ποδαράκια. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας τα λένε και «Λαζόνια». Μέσα στη ζύμη έβαζαν μέλι ή καρύδια ή σταφίδες ή ό,τι άλλο έβγαζε ο κάθε τόπος. Στα «Λαζαράκια», πρόσθεταν πολλά μυρωδικά και τα έδιναν ζεστά στα παιδιά, που τρελαίνονταν με τη γεύση και τη μυρωδιά τους. Το έθιμο λέει ότι όποιος δεν πλάσει Λαζαράκια, δε θα χορτάσει ψωμί. Μία παραλλαγή του εθίμου αυτού συναντούμε στο νησί της Κω. Εκεί οι αρραβωνιασμένες κοπέλες, φτιάχνουν Λαζαράκια σε μεγάλο όμως μέγεθος, και αφού τα γεμίσουν με φρούτα και ξηρούς καρπούς, τα στέλνουν στον μέλλοντα σύζυγό τους.
Οι μικροί μας μαθητές δεν παρέλειψαν να ψάλουν τα κάλαντα του Λαζάρου στη Διευθύντρια, τους συμμαθητές και δασκάλους των υπόλοιπων τάξεων του σχολείου μας. Σύμφωνα με το έθιμο, τα κάλαντα τα τραγουδούσαν μόνο τα κορίτσια οι λεγόμενες “Λαζαρίνες”. Από την προηγούμενη ημέρα έχουν συλλέξει άνθη και με αυτά έχουν στολίσει καλαθάκια με τα οποία γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν. Οι νοικοκυραίοι που ακούν τα κάλαντα δίνουν στις Λαζαρίνες φρούτα, διάφορα φαγώσιμα ή και χρήματα.

Κάλαντα Λαζάρου Στερεάς Ελλάδας:

-Πού ‘σαι Λάζαρε
πού είναι η φωνή σου
που σε γύρευε
η μάνα κι η αδελφή σου.

-Ήμουνα στη γη
στη γη βαθειά χωμένος
κι από τους εχθρούς
εχθρούς βαλαντωμένος.

Βάγια, βάγια των βαγιών
τρώνε ψάρια “τον κολιόν”
και την άλλη Κυριακή
ψήνουν το παχύ τ’ αρνί

Λήψη αρχείου