Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Κέρκυρα, το όμορφο αυτό νησί του Ιονίου είναι δεμένη από την αρχαιότητα με παλαιούς θρύλους. Ο ποιο γνωστός είναι αυτός που αναφέρει πως ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας ερωτεύθηκε την κόρη του ποταμού Ασωπού τη νύμφη Κέρκυρα, την οποία απήγαγε και μετέφερε στο νησί. Στην προσπάθεια του ο Ασωπός να πάρει πίσω την κόρη του, έκανε προσχώσεις, στην ενδιάμεση θάλασσα προσπαθώντας να ενωθεί με το απέναντι νησί. Η θεά Δήμητρα, αδελφή του Ποσειδώνα, μεσολάβησε για τον αδελφό της και παρακάλεσε τον Δία να σταματήσει τις προσχώσεις του ποταμού, και έτσι το νησί ονομάστηκε Σχερία. Από την ένωση του Ποσειδώνα με τη νύμφη Κέρκυρα, γεννήθηκε ο Φαίακας, γενάρχης των Φαιάκων και από το Φαίακα ονομάστηκε και Φαιακία ή νησί των Φαιάκων όπως είναι γνωστή και στον Όμηρο.

Ο Όμηρος στην Οδύσσεια, εξιστορεί από τις ωραιότερες περιπέτειες του Οδυσσέα στην Κέρκυρα, με τη βασιλοπούλα Ναυσικά, κόρη του βασιλιά των Φαιάκων, Αλκίνοου. Ο Οδυσσέας εξαντλημένος και μετά την φυγή του από το νησί της Καλυψώς και μετά από πάλη με τα κύματα, βρέθηκε σε μια ακτή του νησιού. Η θεά Αθηνά, προστάτιδα του, οδήγησε την Ναυσικά με τα κορίτσια της ακολουθίας της να πλύνουν τα ρούχα τους να κάνουν μπάνιο και να παίξουν σ’ εκείνα το μέρος όπου συνάντησε τον ταλαιπωρημένο Οδυσσέα. Τον οδήγησε στο χρυσοστόλιστο ανάκτορο του πατέρα της Αλκίνοου, όπου ο Οδυσσέας τους εξομολογήθηκε ποιος είναι και οι Φαίακες με πλούσια δώρα τον κατευοδώνουν για την Ιθάκη.

Εκτός από τον Όμηρο αναφορά για στην Κέρκυρα κάνει και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά. Σύμφωνα με την διήγηση, οι Αργοναύτες με τον Ιάσονα και την Μήδεια κυνηγημένοι από τους Κόλχες, φιλοξενήθηκαν στο νησί, όπου έγινε και ο γάμος τους. Οι Κόλχες για να αποφύγουν την οργή του βασιλιά τους έμειναν στην Κέρκυρα. Είναι γνωστή και με το όνομα Κορυφώ και οφείλεται στην δίκορφη ακρόπολη του παλαιού φρουρίου. Από το Κορυφώ προήλθε και η γνωστή μας λατινική λέξη Corfu όπως είναι και διεθνώς γνωστή.

Ο μέγας Αλέξανδρος πέρασα μεγάλο χρονικό διάστημα στην Κέρκυρα, κατά την διάρκεια της διένεξης του με τον πατέρα του και βασιλιά Φίλιππο, εξαιτίας του χωρισμού του με την μητέρα του Ολυμπιάδα. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έγινε βασιλιάς, έθεσε υπό την προστασία του το νησί ενθυμούμενος τις τιμές που του είχαν αποδώσει. Η πραγματική ακμή της Κέρκυρας αρχίζει από το 775-750π.χ. και 734π.χ όταν οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον Χερσικράτη εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα. Το 40μ.χ. έφτασαν στο νησί οι Άγιοι, Επίσκοποι του Ιονίου, Ιάσων και Σωσίπατρος, μαθητές του Απόστολου Παύλου, οι οποίοι πρώτοι κήρυξαν τον χριστιανισμό στο νησί και έχτισαν την πρώτη Χριστιανική εκκλησία στο νησί.

Η Κέρκυρα με τον πλούτο του εδάφους και τη επίκαιρη θέση της, αποτέλεσε χώρο βλέψεων για τις επεκτατικές διαθέσεις της Βενετίας. Οριστικά η Κέρκυρα γνωρίζει την Βενετσιάνικη κατοχή το 1402μ.χ.

Στα χρόνια τις Ενετοκρατίας οι άνθρωποι του λαού, οι «ψυχές» όπως τους ονόμαζαν περιφρονητικά οι ευγενείς, ήταν εκείνη που μετέβαλαν την Κέρκυρα σε μια από τις πλουσιότερες ελαιοπαραγωγικές περιοχές τις Μεσογείου αφού φυτεύτηκαν χιλιάδες ελαιόδεντρα, πολλά από τα οποία ζούν και καρποφορούν ακόμα και σήμερα. Σ΄ αυτό βοήθησε και η Βενετία η οποία για να αυξήσει την παραγωγή του λαδιού, χρηματοδοτούσε με 12 χρυσά νομίσματα εκείνον που φύτευε εκατό ελιές.

Η Κέρκυρα γίνεται έδρα του Γενικού Προνοητή θαλάσσης ο οποίος είχε την μεγαλύτερη εξουσία στα Ιόνια νησιά. Την εσωτερική διοίκηση του νησιού, διατήρησαν οι Κερκυραίοι ευγενείς τους οποίους εξέλεγε το Συμβούλιο της Μεγαλοπρεπούς Κοινότητας το λεγόμενο Κονσέγιο. Το Κονσέγιο αποτελείτο από 150 μέλη ευγενών οικογενειών, το οποίο εξέλεγε το Γενικό Συμβούλιο.

Ο κατάλογος των ευγενών αποτέλεσε την χρυσή βίβλο , Libro d’ oro. Για να γραφεί κανείς στη χρυσή βίβλο θα έπρεπε να κατέχει τα τρία προσόντα της ευγενείας. Αυτός και ο πατέρας του δεν θα έπρεπε να είχαν ασκήσει βάναυση τέχνη εκτός του χρυσοχόου ή του φαρμακοποιού, να είχαν γεννηθεί από νόμιμο γάμο και δεν έπρεπε να κατοικούν μόνιμα στην εξοχή αλλά σε ιδιόκτητη κατοικία στην πόλη.

Επί Ενετών η Κερκυραϊκή κοινωνία ήταν χωρισμένη σε τρεις τάξεις, τους ευγενείς ή αρχοντολόι τους αστούς και τον όχλο ή ποπολάρους. Οι ανεπάγγελτοι και βιοπαλαιστές αποτελούσαν το κατώτερο στρώμα του όχλου τη λεγόμενη πλεμπάγια ή σκυλολόι.

Το πέρασμα των Βενετών αφήνεί έντονα τα σημάδια για 400 ολόκληρα χρόνια και δίνει στην πόλη ένα ιδιαίτερο και μοναδικό χρώμα και ύφος. Κυρίαρχο στοιχείο είναι τα τείχη τα οποία έχτισαν το 15 αι. πάνω στα παλαιά Βυζαντινά τείχη και αποτελείτο από δύο σειρές, μια κοντά στην θάλασσα και μια γύρω από τις δύο κορυφές. Οι εμπορικοί δρόμοι όπως η οδός που βρίσκεται το 5^Ο Δημοτικό σχολείο, η Νικηφόρος Θεοτόκη χαρακτηρίζεται από τα βόλτα, τις στοές όπου οι περιπατητές κυκλοφορούσαν βρίσκοντας δροσιά το καλοκαίρι και προφυλάσσονταν το χειμώνα από την βροχή και το κρύο.

Τον Απρίλιο του 1799 η Κέρκυρα γίνεται πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Ιονίου Πολιτείας, η οποία περιλάμβανε όλα τα νησιά του Ιονίου. Τελικά το 1864 η Κέρκυρα εκχωρήθηκε από σους Άγγλους στην Ελλάδα μετά την εκλογή του Γεωργίου Α’  ως βασιλιά της Ελλάδος.

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας μπορεί κανείς να νιώσει τη φλόγα των Επτανήσιων, τον αγώνα τους για την λευτεριά. Στο χώρο όπου ο Ελληνικός Εθνικός ύμνος αρμόζει να ακούγεται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, η μουσική και η λογοτεχνία, το θέατρο, ο χορός και η παράδοση ζουν ως τις μέρες μας με μια μοναδική ομορφιά.

Οι λιτανείες του προστάτη του νησιού, Αγίου Σπυρίδωνα, το σπάσιμο των πήλινων κανατιών στην πρώτη ανάσταση του Μ. Σαββάτου και η βαρκαρόλα ζουν ως σήμερα. Μεγάλη είναι η αγάπη των Κερκυραίων στη μουσική και το θέατρο.
Το 1828 ήρθε στην Κέρκυρα ο Διονύσιος Σολομός (ποιητής του ύμνου της Ελευθερίας) και γύρω του σχηματίστηκε ένας λογοτεχνικός κύκλος που έβαλε τις βάσεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο φίλος του Σολωμού, Νικόλαος Μάντζαρος μελοποίησε τον Εθνικό ύμνο.

Η βαθιά πίστη και η έντονη θρησκευτικότητα χαρακτηρίζουν τους Κερκυραίους. Η αγάπη και η στοργή που τρέφουν οι Κερκυραίοι για τον προστάτη τους Άγιο Σπυρίδωνα, διατηρήθηκε ανέπαφη στο πέρασμα των χρόνων˙ «μα τον Άγιο πού ‘ναι στην μέση της πιάτσας, μα τη κάσα του Αγίου» είναι μερικές από τις εκφράσεις των Κερκυραίων.

Η σχέση τους με τον Άγιο είναι πολυποίκιλη, ανθρώπινη, προσωπική. Δεν φοβούνται γενικά τους Αγίους, δεν τους νιώθουν σαν κάτι το ξένο και απόκοσμο. Χαρές, λύπες, παράπονα, επιθυμίες και μαλώματα βρίσκουν τη λύτρωση στη χάρη του