Στα πλαίσια της διαφορετικότητας, τα παιδιά γνώρισαν τον Έλμερ, τον παρδαλό ελέφαντα που όλοι/ες αγαπούσαν επειδή ήταν διαφορετικός.

Μέσα από την ιστορία του Έλμερ, μάθαμε πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε το διαφορετικό, αλλά και ταυτόχρονα ενδιαφέρον να ανταλλάσσουμε στοιχεία με αυτό. Το ίδιο ακριβώς έκαναν οι φίλοι του Έλμερ, οι οποίοι τιμώντας τον, αποφάσισαν να βάφονται με παρδαλά χρώματα μία φορά το χρόνο. Κάθε παιδί έγινε φίλος του Έλμερ και έκανε το ίδιο. Τα νήπια χρησιμοποίησαν τέμπερες και πινέλα και τα προνήπια  λαδοπαστέλ.

    

    

Στη συνέχεια φτιάξαμε ένα μεγάλο κοπάδι ελεφάντων με τον Έλμερ και τους φίλους του.

       

       

Μάθαμε το γράμμα Ε, ε, το γράψαμε και παράλληλα προσπαθήσαμε να διαχωρίσουμε το κεφαλαίο από το πεζό γράμμα.

 

 

 

Διαβάσαμε το παραμύθι της Φυλλιώς Νικολούδη Το χαρούμενο λιβάδι  και αφού ζωγραφίσαμε και εμείς τα δικά μας λουλούδια και συνθέσαμε το δικό μας  λιβάδι με τα ¨υπέροχα λουλούδια¨ της τάξης μας….

 

ακούσαμε  το τραγούδι με τίτλο οι διαφορές μας  δεν έχουν σημασία

 

Μετέπειτα, τα παιδιά παρατήρησαν μία “παρέα” λεμονιών. Ξαφνικά μία μπανάνα ήρθε να μπει στην παρέα τους. Τι ίδιο έχει η μπανάνα με τα λεμόνια; Τι διαφορετικό; Πώς την αντιμετωπίζουν τα λεμόνια; Άλλα χαίρονται, άλλα την κοροϊδεύουν, άλλα είναι θυμωμένα που κάποιος ξένος μπήκε στην παρέα τους. Πώς αισθάνεται άραγε η μπανάνα όταν δέχεται τέτοιες συμπεριφορές;

 

Εσύ ποιο λεμόνι θα ήθελες να είσαι;

Γράψαμε σε ένα χαρτόνι πώς μπορεί να αισθάνεται κάποιο παιδί που το απομονώνουν.

-Μέσω της έννοιας της διαφορετικότητας, μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε την αναπηρία. Τα παιδιά ενθαρρύνθηκαν να σκεφτούν τι είναι αυτό που κάνει ένα άτομο με αναπηρία διαφορετικό, αλλά και τι ίδιο με εμάς. Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε την ιστορία του Pip, ενός σκύλου που εκπαιδεύεται να βοηθάει άτομα με προβλήματα όρασης.

Επίσης, παρακολουθήσαμε ένα βίντεο το οποίο δείχνει τις δυσκολίες ενός ατόμου με απώλεια όρασης που προσπαθεί να κινηθεί στην πόλη.

Τέλος, παίξαμε ένα παιχνίδι εμπιστοσύνης, κατά το οποίο δημιουργήθηκαν ζευγαράκια. Το ένα παιδί είχε τον ρόλο του τυφλού και έβαλε μαντήλι στα μάτια του για τον λόγο αυτό και το άλλο παιδί τον ρόλο του οδηγού. Το παιδί που ήταν οδηγός, έπρεπε να βοηθήσει το τυφλό παιδί να κινηθεί στο χώρο της τάξης, χωρίς να χτυπήσει σε κάποιο έπιπλο ή να σκοντάψει.

Μέσα από την έννοια της διαφορετικότητας, γνωρίσαμε επίσης και μια άλλη αναπηρία, όπως είναι η κώφωση. Παρακολουθήσαμε το ακόλουθο βιντεάκι, το οποίο περιγράφει την καθημερινότητα ενός κωφού παιδιού.

Μιλήσαμε για τη νοηματική γλώσσα και δείξαμε πως σχηματίζεται το όνομά μας με τη βοήθεια των χεριών. Εξηγήσαμε πως και εμείς, χωρίς να είμαστε κωφοί χρησιμοποιούμε πολλές φορές τα χέρια μας για να εξηγήσουμε κάτι.

Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε ένα δελτίο ειδήσεων στη νοηματική, αλλά και ένα γνωστό τραγούδι στη νοηματική επίσης.

Τέλος, παρατηρήσαμε τον εαυτό μας για ακόμη μια φορά, διαπιστώσαμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μας και φτιάξαμε προσωπικές κούκλες, με τις οποίες παίξαμε κουκλοθέατρο.