Ανταρκτική-Πιγκουΐνοι
Παραμύθι: “Ένας πιγκουΐνος όχι και τόσο τέλειος” (Γιολάντα Τσορώνη Γεωργιάδη)
Τα δικά μας πιγκουϊνάκια στην Ανταρκτική….
Παιχνίδι: Γινόμαστε πιγκουΐνοι και πιάνουμε τα σωστά ψαράκια(έννοιες τόσα-όσα, περισσότερα-λιγότερα, αριθμοί 1-5, )
Πόσα ψάρια έφαγε ο πιγκουΐνος;
Παιχνίδι στη εφαρμογή LearnigApps: “Μέτρα τους πιγκουΐνους και τοποθέτησέ τους στη σωστή σειρά”
Αρκτική: Πολική αρκούδα
Παραμύθι: “Ο μεγάλος χνουδωτός” (Γιολάντα Τσορώνη Γεωργιάδη)
Την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου κόψαμε την Βασιλόπιτά μας με χαρά, ενθουσιασμό και πολλές πολλές ευχές για μια χρονιά δημιουργική, γεμάτη χαμόγελα!!!
Το γεγονός αυτό αποτέλεσε αφορμή για την αναφορά μας στην ιστορία της Βασιλόπιτας που σύμφωνα με την Ορθόδοξη θρησκευτική παράδοση υπάρχει μία παράδοση που συνδέει τη βασιλόπιτα με με την προσωπικότητα του Μεγάλου Βασιλείου. Σύμφωνα με αυτή, κάποτε στη Καισαρεία της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία που επίσκοπος ήταν ο Μέγας Βασίλειος ήλθε να τη καταλάβει ο Έπαρχος της Καππαδοκίας με πρόθεση να τη λεηλατήσει. Ο Μέγας Βασίλειος, ζήτησε από τους πλούσιους της πόλης του να μαζέψουν ό, τι χρυσαφικά μπορούσαν προκειμένου να τα παραδώσει στον Έπαρχο. Εκείνοι ανταποκρίθηκαν όμως, είτε επειδή μετάνιωσε ο Έπαρχος, είτε εκ θαύματος ο Άγιος Μερκούριος με πλήθος Αγγέλων απομάκρυνε τον στρατό του, αποτράπηκε η καταστροφή και η λεηλασία της πόλης χωρίς την καταβολή των αντικειμένων των κατοίκων της πόλης. Προκειμένου όμως ο Μέγας Βασίλειος να επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, μη γνωρίζοντας σε ποιόν ανήκει τι, έδωσε εντολή να παρασκευαστούν μικροί άρτοι εντός των οποίων τοποθέτησε ανά ένα τα νομίσματα και τα μοίρασε στους κατοίκους την επομένη του εκκλησιασμού. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε κατά τη μνήμη της ημέρας του θανάτου του (εορτή του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου).
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Σύλλογο Γονέων του Νηπιαγωγείου μας για τα ατομικά βασιλοπιτάκια που μας πρόσφερε καθώς και για την αγορά του δώρου που κέρδισε η μαθήτρια που βρήκε του φλουρί!
Και του χρόνου με υγεία!!!
Με αφορμή την ιστορία “Ξενοδοχείο Η Χειμερία Νάρκη” τα παιδιά του Νηπιαγωγείου αναζήτησαν λύση στον προβληματισμό της αρκούδας και γνώρισαν την συμβολή του χειμέριου ύπνου και της χειμερία νάρκης για τα ζώα και τα έντομα κατά την περίοδο του χειμώνα.
Οι μαθητές υποδέχθηκαν τα πρώτα χιόνια στο σχολείο μας δημιουργώντας χιονάνθρωπους με ποικίλους τρόπους.
Δημιούργησαν μικρούς και μεγάλους χιονάνθρωπους μαθαίνοντας να μετρούν και να γράφουν από το ένα μέχρι το πέντε!
Πειραματίστηκαν με τα πολύχρωμα χαρτόνια και τις τέμπερες φτιάχνοντας τους δικούς τους χιονάνθρωπους!
Το ουκρανικό παραμύθι ήταν η αφορμή για να ενασχοληθούν τα παιδιά με τα πεδία της γλώσσας και των μαθηματικών, τοποθετώντας τα γράμματα της λέξης “ΓΑΝΤΙ” στην σωστή σειρά και χρησιμοποιώντας την μνήμη τους ώστε να βάλουν τα ζώα της ιστορίας μέσα στο γάντι με την σειρά που αναφέρεται στο παραμύθι.
Τέλος, οι μαθητές μοίρασαν τους ρόλους τους των ζώων και δραματοποίησαν την ιστορία.
“Και στης ζωής τους πιο βαρείς χειμώνες αλκυονίδες μέρες καρτερούν…” (Γεώργιος Δροσίνης)
Οι Αλκυονίδες μέρες είναι εκείνες οι μέρες του χειμώνα κατά τις οποίες επικρατεί καλός καιρός με έντονη ηλιοφάνεια, σήμερα αναφέρεται στο διάστημα 15 Δεκεμβρίου με 15 Φεβρουαρίου χωρίς σύννεφα και ανέμους και κάποιες φορές με υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο παρατηρούνται αλκυονίδες ημέρες. Υπήρξαν χρονιές που απουσίαζαν εντελώς. Σύμφωνα με τον μύθο, η Αλκυόνη, κόρη του Αίολου, ήταν μία πανέμορφη κοπέλα η οποία ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα. Μάλιστα ο γάμος τους ήταν τόσο τέλειος που οι δυο τους πίστεψαν ότι είναι ισάξιοι των Θεών. Τότε ο Δίας για να τιμωρήσει την αλαζονεία τους βύθισε το καράβι του Κύηκα και τον άφησε να χαθεί στη θάλασσα. Η Αλκυόνη θρήνησε τόσο πολύ τον χαμό του συζύγου της που ζήτησε από τον Δία να την μεταμορφώσει σε πουλί. Ο Δίας την μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί, το οποίο ήταν όμως καταδικασμένο να γεννά τα αυγά του τον χειμώνα. Τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στα βράχια και κατέστρεφαν τη φωλιά και τα αυγά της Αλκυόνης. Τότε ο Δίας , για άλλη μια φορά, την λυπήθηκε και διέταξε να σταματούν οι άνεμοι και να λάμπει ο ήλιος για δεκαπέντε μέρες μέσα στην καρδιά του χειμώνα προκειμένου να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αυγά της. Έτσι πήραν το όνομά τους οι Αλκυονίδες μέρες από το πανέμορφο αυτό μπλε θαλάσσιο πτηνό την Αλκυόνη . Η Αλκυόνη, σύμφωνα με την παράδοση, είναι ένα πανέμορφο Θαλασσοπούλι με μακρύ και δυνατό ράμφος για να μπορεί να πιάνει την τροφή της. Έχει μπλε χρώμα στο κεφάλι και στην πλάτη, λευκό χρώμα στο λαιμό της και πορτοκαλοκόκκινα πούπουλα στο στήθος για να ξεχωρίζει από το γαλανόλευκο ουρανό και τη θάλασσα. .
Οι Αλκυόνες μας:
Παζλ:
Και το αγαπημένο μας τραγούδι:
Σήμερα, γιορτάζουμε τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών. Η γιορτή τους καθιερώθηκε περίπου το 1100 μ.Χ. και από το 1842, λέγεται και Γιορτή των Γραμμάτων, μια και οι Τρεις Ιεράρχες ήταν Μεγάλοι Δάσκαλοι αλλά και Πατέρες της Εκκλησίας.
Οι Τρεις Ιεράρχες είναι:
Ο Μέγας Βασίλειος, Επίσκοπος Καισάρειας,
ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κων/λης
και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αρχιεπίσκοπος Κων/λης
Η γιορτή τους είναι γιορτή της παιδείας και των γραμμάτων, γιορτή των δασκάλων και των μαθητών.
Οι Τρεις Ιεράρχες, ήταν άνθρωποι με εγκυκλοπαιδική μόρφωση, επιστημονική κατάρτιση, σοφοί δάσκαλοι, φημισμένοι ρήτορες με πλούσιο συγγραφικό έργο. Ήταν ευσεβείς Ιεράρχες, επιφανείς θεολόγοι, με κοινωνική προσφορά και φιλανθρωπικό έργο, που διέθεσαν τη ζωή τους στην πίστη τους για το Χριστό.
Πρέσβευαν πως τα κύρια στοιχεία της παιδείας είναι η αγάπη, η ελευθερία, ο σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου.
Στο Νηπιαγωγείο μας, για να τους τιμήσουμε, μάθαμε τα ονόματά τους, αναφερθήκαμε στη ζωή τους, στην προσφορά τους στα γράμματα, είδαμε εικόνες, ακούσαμε το Απολυτίκιό τους και φτιάξαμε μικρές κατασκευές για να τις πάρουν τα παιδιά στο σπίτι.
Χρόνια πολλά και φωτισμένα σε όλους τους εκπαιδευτικούς και μαθητές!
Η χιονόπτωση των προηγούμενων ημερών στην περιοχή μας, μας έδωσε την ευκαιρία να προσεγγίσουμε βιωματικά καταστάσεις που αφορούν τον Χειμώνα ( καιρικές συνθήκες, μέσα θέρμανσης, ρούχα που μας προστατεύουν από το ψύχος, αθλήματα της εποχής ) αλλά και να φέρουμε στην τάξη μας έναν ξεχωριστό χιονάνθρωπο, μικρό πολύ μικρό, που όμως αποτέλεσε αφορμή για πολλές ερωτήσεις και απορίες…ένας χιονάνθρωπος που μπορεί να μοιάζει με τον ήρωα του παραμυθιού “Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει” (Συγγραφέας: Μάνος Κοντολέων)…
Στα πλαίσια της θεματικής ενότητας “Χειμώνας”, οι μικροί μας ζωγράφοι δημιούργησαν πίνακες ζωγραφικής με το αντίστοιχο θέμα χρησιμοποιώντας τέμπερες, πινέλα, σφουγγάρια και μπατονέτες…
…έφτιαξαν τα δικά τους χιονανθρωπάκια με χάρτινα ρολά που έφεραν από το σπίτι…
…έφτιαξαν γαντάκια με αφορμή το παραδοσιακό Ουκρανικό παραμύθι “Το γάντι” -“Τhe Mitten (τυπωμένο στη Μόσχα το 1951 από τις εκδόσεις Detgiz, έγχρωμο με εικονογράφηση του Evgenii Rachev) που μέσα από την απλότητα του μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για την αποδοχή του διαφορετικού, την αλληλεγγύη, την συμπόνια, την αγάπη και την κατανόηση, έννοιες τόσο πολύτιμες, τόσο σημαντικές….
(μπορείτε να βρείτε το παραμύθι εδώ)
…έπαιξαν παιχνίδια με τα γράμματα της λέξης ΧΕΙΜΩΝΑΣ…
…ακούγοντας το αγαπημένο τραγούδι της εποχής…
