Στην πρώτη φάση του Εργαστηρίου που ολοκληρώθηκε γνωρίσαμε τον μοναδικό και ξεχωριστό εαυτό μας. Για να πιστοποιήσουμε ποιοι είμαστε όμως σε ανθρώπους που δε μας γνωρίζουν χτειάζεται κάποιο επίσημο έγγραφο. Αποφασίσαμε αφού παρατηρήσαμε την αστυνομική ταυτότητα, το διαβατήριο και το δίπλωμα  να κατασκευάσουμε ένα διαβατήριο για τα ταξίδια που θα κάνουμε στον κόσμο της γνώσης με το μοναδικό αποτύπωμά μας, την υπογραφή και τα στοιχεία μας.

   Συνεχίσαμε όμως τη συζήτησή μας  με αφορμή το παραμύθι  ” Η καμηλοπάρδαλη που δεν έβλεπε καλά”  -που μπορείτε να δείτε παρακάτω-  για τα άτομα που έχουν κάποια αναπηρία ώστε  τα παιδιά να αποκτήσουν  ενσυναίσθηση και σεβασμό στη μοναδικότητα του καθένα ανεξάρτητα από σωματικά χαρακτηριστικά ή θέματα υγείας.

Τα παιδιά ζωγράφισαν την καμηλοπάρδαλη και όλα όσα χρησιμοποίησε για να μη φορέσει γυαλιά γιατί πίστευε πως θα φαίνεται κάπως….με αυτά αν και έβλεπε ….θολά.

Κάπως έτσι δηλαδή

Έπειτα  προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση των ανθρώπων με προβλήματα όρασης και των τυφλών και να δούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τους τρόπους που χρησιμοποιούν για να τις ξεπερνούν.

Μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν τα άτομα που δεν βλέπουν; Πώς θα μπορούσαμε να τους στείλουμε ένα μήνυμα; Με ήχους είπαν τα παιδιά. Να τους δώσουμε κάτι να πιάσουν ή να μυρίσουν. Δημιουργήσαμε ένα μήνυμα για να το διαβάσουν αγγίζοντάς το…. και γνωρίσαμε το αλφάβητο Braille. Τα παιδιά  “έγραψαν¨ το αρχικό τους και το διάβασαν καθώς και το μήνυμα – λέξη ΟΧΙ (στις διακρίσεις, στη βία, στον πόλεμο)

Διαβάσαμε το βιβλίο  “Φίλοι φως φανάρι” και προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση των δύο πρωταγωνιστών. Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με έναν κωφάλαλο φίλο; Πώς είναι να ζεις στην απόλυτη σιωπή και να μην ακούς κανέναν ήχο; Τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις;

Μπορείτε να το απολαύσετε παιδιά  και να παρακολουθήσετε την αφήγησή του με τη νοηματική γλώσσα

 

Με αφορμή δύο όμορφες ταινίες  συζητήσαμε για τα άτομα με κινητικές αναπηρίες.

Προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση των ατόμων που δεν μπορούν να κινήσουν τα άκρα τους είτε γιατί γεννήθηκαν με αναπηρία, είτε εξαιτίας κάποιου ατυχήματος.

Είδαμε όμως και σπουδαίους ζωγράφους χωρίς χέρια και αθλητές με αναπηρικά καροτσάκια ή προσθετικά μέλη!

Προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε κι εμείς χωρίς τα χέρια μας και ήταν πολύ πολύ δύσκολο!!!

Μία ακόμη ταινιούλα για προβληματισμό και συζήτηση….

Καθώς ο Νοέμβρης μας μπήκε βροχερός   είδαμε κάποιους πίνακες με φθινοπωρινά τοπία και τα παιδιά ζωγράφισαν τον δικό τους πίνακα με τίτλο “Βόλτα στο φθινοπωρινό δάσος”

Μετά από αυτό τα παιδιά μπορεσαν να συγκρίνουν τα έργα που έκαναν σα ζωγράφοι με τα έργα που δημιούργησαν με το πόδι ή το στόμα. Τι δυσκολίες αντιμετώπισαν στην 1η και τι στη 2η περίπτωση; Αν κάποιος  θέλει πολύ να ζωγραφίσει τι μπορεί να τον εμποδίσει και τι να τον δυσκολέψει πολύ; Η ελλειψη όρασης; Ακοής; Αφής;  φαντασίας; Τα κινητικά προβλήματα; Κάποια άλλη αναπηρία; Τα παιδιά έδωσαν πολλές και έξυπνες απαντήσεις.

Μπορείτε να παίξετε ένα παιχνίδι για να αναγνωρίζετε σήματα για ΑΜΕΑ

Και ένα για τα δικαιώματά τους όταν κυκλοφορούν καθημερινά στους δρόμους που κυκλοφορούμε και εμείς.

Φτιάξε τα παζλ για να θυμηθείς τις ικανότητες των παιδιών με κινητικά προβλήματα και των τυφλών παιδιών.

      Ένα τραγουδι  που  με όλα  όσα συζητάμε  ταιριάζει πολύ, γιατί όπου υπάρχει αγάπη δεν υπάρχουν διακρίσεις, βία, εκφόβισμός παρά μοναχά φιλία και συνεργασία και χαρά. Όπου υπάρχει αγάπη ο καθένας μας είναι μοναδικός και  ξεχωριστός  μα με τα ίδια δικαιώματα στη ζωή με όλους τους άλλους.

Όμορφο και δημιουργικό Σαββατοκύριακο!