Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μας δίνουν την ευκαιρία να μιλήσουμε για την έννοια της Δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για τον όμορφο αγώνα που έδωσαν οι φοιτητές μας  κατά της χούντας, ο οποίος ήταν η αρχή για το τέλος της. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε το πλούσιο υλικό που υπάρχει στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ ,τραγούδια, πολύ ωραία βιβλία, κατάλληλα για την ηλικία των παιδιών μας, που προσφέρονται για κουκλοθέατρο, δραματοποίηση και συζήτηση.Φέτος ξεκινήσαμε με με αυτό το τραγούδι

Στη συνέχεια το οπτικοποιήσαμε, ευκαιρία να εξασκηθούμε σε μαθηματικές έννοιες όπως το ανάμεσα!

Μετά την διήγηση των γεγονότων του Πολυτεχνείου, την ενασχόλησή μας με την έννοια της δημοκρατίας και της δικτατορίας γνωρίσαμε την τέχνη της χαρακτικής και έναν πολύ γνωστού Έλληνα χαράκτη, τον Τάσσο (κατά κόσμον Αναστάσιος Αλεβίζος). Παρατηρήσαμε τις μορφές των ανθρώπων, τις έντονες γραμμές σε μαύρο χρώμα, τα έντονο βλέμμα. Μιλήσαμε για τα συναισθήματα απόγνωση , φόβο αλλά και ελπίδα που διακρίναμε στα πρόσωπα ! Στη συνέχεια συμπληρώσαμε την λεπτομέρεια του έργου φτιάχνοντας ένα σχετικό φύλλο εργασίας και ζωγραφίζοντας τους φοιτητές εκείνης της εποχής με την τεχνοτροπία ( γραμμές, χαρακτηριστικά προσώπου) του Τάσσου.

Με νερομπογιές, το ρομποτάκι μας, ψαλίδια, κόλλες, το οικοδομικό μας υλικό και πολλή φαντασία αναβιώσαμε τα γεγονότα μέσα από τις τέχνες, το παιχνίδι και τις θετικές επιστήμες

Στο τέλος απολαύσαμε την κουκλοθεατρική παράσταση “Ντενεκεδόύπολη” της συγγραφέας Ευγενίας Φακίνου.

“Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ’ αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ‘χουν την ησυχία τους…Ώσπου ένας πελώριος ντενεκές λαδιού, ο Λαδένιος, καταπιέζει τα μικρά ντενεκεδάκια και επιβάλλει την παρουσία του και το καθεστώς του…)