Με αφορμή το βιβλίο της Μαρίας Κουτσανοπούλου “Τα χέρια δε χτυπάνε τα χέρια αγαπάνε” γνωρίσαμε χέρια χρωματιστά και συνειδητοποιήσαμε πως το χρώμα των χεριών μας είναι το ίδιο με του σώματός μας. Έτσι, λοιπόν, είμαστε όλοι διαφορετικοί!

Αφού ολοκληρώθηκε η ανάγνωση του παραμυθιού, ακολούθησε σχετική συζήτηση και ανάλυση των όσων έχουμε ακούσει.

Στη συνέχεια, ο καθένας χρωμάτισε και έκοψε το περίγραμμα του χεριού του με το μοναδικό τρόπο, που μπορούσε.

Συμφωνήσαμε, πως τα χέρια δε χτυπάνε και ότι μπορούν να κάνουν υπέροχα πράγματα. Καταγράψαμε τις ιδέες μας και φτιάξαμε μια ομαδική κατασκευή.

Τέλος, ενώσαμε όλοι μαζί τα χέρια μας και δημιουργώντας τον κύκλο της προσφοράς και της δημιουργίας.