“Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική”

Μερικές σκέψεις τού ποιητή που αξίζει να τις θυμόμαστε και να τις μνημονεύουμε

«Mου δόθηκε να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και με ελάχιστες διαφορές. H παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση αντιστοιχεί και στην υλικοπνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. Kαι το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα, τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μια Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. […] Xωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος τόσων αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μη γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Nα τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Tο παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση».

Λόγος στην Aκαδημία τής Στοκχόλμης

«Eγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία γλώσσα, η Eλληνική, όπως εξελίχθηκε από την Aρχαία, που έφτασε να είναι το μεγάλο καμάρι μας και το μεγάλο μας στήριγμα».

Συνέντευξη

«Τό θέμα δέν εἶναι ν’ ἀξιολογήσει  κανείς αὐτή τή στιγμή τίς διάφορες γλῶσσες, μολονότι καί στό σημεῖο ἀκόμη αὐτό ἡ Ελληνική, πού ἐστάθηκε ἱκανή σέ δύο περιόδους τῆς ἱστορίας νά ἐπωμισθεῖ τήν ἀποστολή τῆς παγκόσμιας, κλείνει ἀρετές πού οἱ σημερινοί συμπλεγματικοί φορεῖς της  – ἀπό ἀδυναμία καί μόνο νά κρίνουν τά πράγματα σέ μάκρος – δείχνουν ν’ ἀγνοοῦν. Τό θέμα εἶναι ὅτι ἡ ἀνταπόκριση πού παρουσιάζει ἡ ἑλληνική γλώσσα μ’ ἕνα μέρος τουλάχιστον ἀπ’αὐτό πού θά ὀνομάζαμε πρῶτες ἔννοιες εἶναι καταπληκτική. […] αὐτό τό ὄργανο κατευθύνει πολλές φορές τίς ἔννοιες πού ἐκφράζει περισσότερο, παρά πού κατευθύνεται ἀπ’ αὐτές»

«Χρονικό μιας Δεκαετίας»

Πηγή: Γ. Μπαμπινιώτης