Όσο και αν μένουν ανεκτέλεστα τα έργα,
όσο και αν είναι πλήρης η σιγή (η σφύζουσα εν τούτοις)
και το μηδέν αν διαγράφεται στρογγύλον, ως άφωνον στόμα ανοικτόν,
πάντα, μα πάντα, η σιγή και τα ανεκτέλεστα όλα,
θα περιέχουν έν μέγα μυστήριον γιομάτο,
ένα μυστήριον υπερπλήρες, χωρίς κενά και δίχως απουσίαν,
έν μέγα μυστήριον (ως το μυστήριον της ζωής εν τάφω) – το φανερόν, το τηλαυγές, το πλήρες μυστήριον της υπάρξεως της ζωής, Άλφα-Ωμέγα.
(από την Oκτάνα, Ίκαρος 1980)
