Ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας ψάλλεται το εσπέρας της Κυριακής των Βαΐων.
❝ Ὁ τῆς σωτηρίας ὀρεγόμενος
πάντων ἀνθρώπων καὶ πεινῶν αὐτῶν τὴν ἐκθέωσιν
ὡς ἄκαρπον καταρώμενος
ἀποξηραίνει (τὴν συκῆν),
ὅπως, τοῦ δοκεῖν εἶναι δίκαιοι
τὸ εἶναι μᾶλλον προκρίναντες,
τὸν μὲν καθ᾽ ὑπόκρισιν τῆς ἠθικῆς ἐπιδείξεως
ἐκδυσάμενοι χιτῶνα,
τὸν ἐνάρετον δέ, καθὼς ὁ θεῖος βούλεται Λόγος,
ἀνοθεύτως μετέλθωσι ❞
Αυτός που ποθεί τη σωτηρία όλων των ανθρώπων
και “πεινά” για τη θέωση τους,
καταριέται τη συκιά και την ξεραίνει, επειδή ήταν άκαρπη.
Και αυτό το κάνει ώστε αυτοί που προτιμούν να είναι πραγματικά δίκαιοι,
αντί απλώς να φαίνονται (στα μάτια των ανθρώπων),
να αποβάλουν τον μανδύα της υποκριτικής ηθικής επίδειξης
και να επιδιώξουν, όπως επιθυμεί ο Θείος Λόγος, την αρετή χωρίς νοθεία, πορευόμενοι στη ζωή με ευσέβεια.
(μετάφραση – Κέντρο Λεξικολογίας (14/4/2025) )
αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, «Περί διαφόρων αποριών» ΕΡΩΤΗΣΙΣ Κ’
