Σχολικός Εκφοβισμός

Υπεύθυνες καθηγήτριες:

Μέτσιου Βασιλική καθηγήτρια Τεχνολογίας, 

Κόντου Αφροδίτη καθηγήτρια Πληροφορικής

Ενημέρωση και εκπαίδευση των μαθητών τεσσάρων (4) τμημάτων (Α3, Α4, Β1, Β2) για τον Σχολικό Εκφοβισμό που πραγματοποιήθηκε την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου.

Χρησιμοποιήσαμε οπτικοακουστικό υλικό και το παρακολουθήσαμε ανά τμήμα, επιλέγοντας Βιωματική άσκηση και Παιχνίδι ρόλων. Παρουσιάστηκε υλικό για την ηλεκτρονική βία, αλλά και για τη λεκτική και σωματική βία. Αφιερώθηκαν δύο (2) διδακτικές ώρες για κάθε τμήμα στη συγκεκριμένη δράση.

Η δράση  περιλάμβανε τις εξής φάσεις:

1^η  φάση:  Προβολή ταινίας μικρού μήκους, όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση και αφηγητής είναι το παιδί που δέχεται την βία.

2^η φάση:  Χωρίζουμε τα παιδιά σε 6 ομάδες

3^η φάση:  Κάθε ομάδα κάθεται σε κύκλο για συζήτηση και καλείται να απαντήσει σε φύλλο εργασίας

4^η φάση: Κάθε ομάδα διαβάζει τις απαντήσεις του φύλλου εργασίας στις υπόλοιπες ομάδες. Μετά από συζήτηση προκύπτουν πιθανά συμπεράσματα, εντοπίζονται κακοί χειρισμοί και θετικές στάσεις απέναντι στο φαινόμενο.

5^η φάση: Στη συνέχεια προβάλλεται η ιστορία από άλλες οπτικές γωνίες και με όλες τις πιθανές επιλογές που έχουν οι εμπλεκόμενοι κι αναπτύσσεται συζήτηση με τους μαθητές με όλους τους προβληματισμούς που τέθηκαν.

6η φάση: Μετά από επεξεργασία όλων συνολικά των φύλλων εργασίας προέκυψαν συνολικά συμπεράσματα για το πώς αντιλαμβάνονται οι μαθητές μας τα περιστατικά εκφοβισμού στο σχολείο και πώς τα αντιμετωπίζουν. Πώς αντιλαμβάνονται την αντίδραση και τις πιθανές επιλογές που έχουν όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα.

Τα αποτελέσματα της δράσης μας από την σκοπιά των μαθητών μας έχουν συνοπτικά ως εξής:

Το παιδί που εκφοβίζεται….

….αισθάνεται μίσος για τον εαυτό του, φόβο μήπως χειροτερέψουν τα πράγματα, ντροπή και μοναξιά.

….νομίζει ότι κανείς δεν το καταλαβαίνει κι βρίσκεται  σε αδιέξοδο.

….δεν θέλει να πηγαίνει σχολείο.

….περιμένει βοήθεια από τους άλλους, γιατί δεν τολμά να τη ζητήσει.

Το παιδί που εκφοβίζει….

….αισθάνεται χαρά και ικανοποίηση όταν γελοιοποιεί τους άλλους, ιδιαίτερα τους αδύναμους.

….αισθάνεται δυνατός κι ότι είναι το επίκεντρο της παρέας.

….πιστεύει ότι είναι ο «μάγκας» του σχολείου και κανείς δεν τολμά να τον πειράξει.

…δεν τον απασχολούν τα συναισθήματα των άλλων.

Ο παρατηρητής – υποστηρικτής….

…. αισθάνεται θαυμασμό για το παιδί-μάγκα, φόβο μήπως ο θύτης στραφεί εναντίον του.

….του αρέσει να γίνονται πλάκες και να κάνει κάποιος άλλος αυτό που εκείνος δεν τολμά.

….θεωρεί ότι το θύμα οφείλει να γνωρίζει πώς να προστατεύει τον εαυτό του.

Ο παθητικός παρατηρητής….

….αισθάνεται φόβο μήπως γίνει το επόμενο θύμα, αν αντιδράσει.

….αισθάνεται τρόμο και στενοχώρια.

….αισθάνεται ντροπή, επειδή δεν βοηθά μιλώντας έστω σε κάποιον.

Οι γονείς….

….αισθάνονται θυμωμένοι με το παιδί τους που δεν τους μίλησε νωρίτερα, που είναι τόσο κλειστό.

….αισθάνονται στενοχώρια κι απόγνωση.

….αποφασίζουν να μιλήσουν στο διευθυντή, ακόμα κι αν δεν συμφωνεί το παιδί τους, να μιλήσουν με τους γονείς του άλλου παιδιού.

….αποφασίζουν να ζητήσουν τη βοήθεια ψυχολόγου, να μιλήσουν με τους καθηγητές, να μιλήσουν στο θύτη.

Οι καθηγητές….

….προσεγγίζουν το θύτη.

….του μιλούν για το πώς αισθάνονται ακούγοντας το περιστατικό.

….του μιλούν για αλληλοσεβασμό.

….συζητούν για τους λόγους που οδήγησαν τον θύτη σε αυτή την συμπεριφορά.

….τον καλούν να βρουν μια λύση.

….σε περίπτωση μη συμμόρφωσης τον απειλούν με τιμωρία κι ενημέρωση των γονέων του.

Είναι πολύ σημαντικό εδώ να τονίσουμε  για μια ακόμη φορά ότι τα αποτελέσματα αποτυπώνουν την στάση των εμπλεκόμενων προσώπων από την οπτική γωνία των μαθητών μας, αν θεωρήσουμε ότι οι ίδιοι συμμετέχουν με έναν από τους παραπάνω ρόλους. Μέσα από την συζήτηση οι μαθητές διέκριναν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των παρατηρητών και πώς οι παρατηρητές μπορούν με τη συμπεριφορά τους να αντιστρέψουν τους όρους και να ισορροπήσουν μια  τέτοια κατάσταση.

Επίσης διέκριναν την σπουδαιότητα του συνθήματος «Μίλα»