Μια χρονιά Ρητορική
Πάει! Σχεδόν Πέρασε! Η δεύτερη χρονιά της Ρητορικής σχεδόν ολοκληρώθηκε. Τι ωραία που περάσαμε! Εγώ, η Ζωή Σαξώνη, θα σας πω για αυτή την υπέροχη χρονιά.
Για πάμε να δούμε…
Σε αυτή την όμορφη χρονιά έμαθα πάρα πολλά ενδιαφέροντα και καταπληκτικά πράγματα με την χρήσιμη βοήθεια του ακούραστου διευθυντή του σχολείου μου, του κ. Χρήστου!
Συγκεντρωνόμασταν σε μια ευρύχωρη αίθουσα διδασκαλίας του Δημοτικού με πολλά καθίσματα για να κάθονται τα παιδιά και με ένα πίνακα για να σημειώνει ο κύριος τα σημαντικά πράγματα που θα πρέπει να ετοιμάσουμε στο σπίτι για το επόμενο μάθημα. Σε αυτή την αίθουσα ήμασταν εγώ, ο κύριος διευθυντής και η υπόλοιπη τάξη της Ρητορικής που αποτελούταν από παιδιά διαφόρων μεγάλων τάξεων του Δημοτικού. Σε αυτή την χρονιά, γράψαμε τεράστιες εκθέσεις που χρειάζονταν κόπο και χρόνο, με 300 ή και με 500 λέξεις. Πέρασαν τόσο γρήγορα όλοι αυτοί μήνες. Απόλαυσα πάρα πολύ αυτά τα καταπληκτικά μαθήματα. Μου πρόσφεραν πάρα πολλές χρήσιμες γνώσεις για το μέλλον που ελπίζω να τις αξιοποιήσω. Ήταν αναμφίβολα μια αξέχαστη εμπειρία που σίγουρα θα την θυμάμαι για πολύ καιρό.
Την Κυριακή 7 Μαΐου, πήγαμε στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, για να διαβάσουμε αποσπάσματα από τους μύθους του Αισώπου. Η τάξη της ρητορικής , καθώς κι άλλες τάξεις από άλλα σχολεία από την Αττική, συμμετείχαμε στο 5ο Φεστιβάλ Ρητορικής.
Μας είχαν μοιράσει διάφορους μύθους του Αισώπου όπου δεν τους διαλέξαμε εμείς, αλλά κάναμε κλήρωση για το ποιο μύθο θα έπαιρνε ο κάθε μαθητής. Εγώ πέτυχα έναν μύθο που λέγεται << Η πονηρή αλεπού και το πάθημα του κατεργάρη λύκου>>. Το κείμενο μιλούσε για μια πονηρία ενός κακού λύκου που <<παγίδεψε>> μια αλεπού, αλλά και πως η πονηρή αλεπού κατάφερε να ξεφύγει και να δώσει ένα μάθημα στον λύκο.
Ο χώρος όπου έγινε η εκδήλωση ήταν υπέροχος, φωτεινός και μεγάλος. Ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να χωρέσουν όλα τα σχολεία που συμμετείχαν σε αυτό το πρόγραμμα της ρητορικής. Μας είχαν βάλει να καθίσουμε σε μερικά ξύλινα καθίσματα. Όλοι είχαμε μεγάλη αγωνία για την εξέλιξη. Επίσης, όλοι είχαμε προετοιμαστεί για αυτήν την σημαντική στιγμή.
Πολλά παιδιά δεν συνοδεύονταν μόνο από τους γονείς τους αλλά και από μεγαλύτερα ή μικρότερα αδέρφια, ξαδέρφια, παππούδες και γιαγιάδες. Όλη αυτή η ατμόσφαιρα έδινε μια άνεση στον χώρο και αυτό έδιωχνε το περισσότερο άγχος.
Διαβάζαμε και ξαναδιαβάζαμε το κείμενο για να μην κάνουμε κάποιο λάθος την ώρα που θα το λέμε στο κοινό. Όλα τα παιδιά ανέβαιναν στην σκηνή με την σειρά που έλεγε ένα χαρτί όπου μας είχαν μοιράσει οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ.
Πριν αρχίσουν τα παιδιά να διαβάζουν τα κείμενα τους, οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ ευχαρίστησαν όλο τον κόσμο που ήταν εκεί γιατί τους τιμούσε. Μετά την ομιλία των υπεύθυνων λίγο πριν αρχίσουν τα παιδιά να διαβάζουν ένας κύριος ανέβηκε στην σκηνή και αφηγήθηκε τρία σαγηνευτικά λαϊκά παραμύθια.
Το Φεστιβάλ χωριζόταν σε δύο κομμάτια. Το πρώτο ήταν «Τα παιδιά κατήγορος και υπερασπιστής». Υπήρχαν πέντε ζευγάρια παιδιών.
Όταν τελείωσε το πρώτο κομμάτι του Φεστιβάλ άρχισε το δεύτερο όπου χωριζόταν σε τρείς υποενότητες: Νοηματική Ανάγνωση σε αυτή την κατηγορία άνηκε και το δικό μου κείμενο), Επιχειρήματα Παραμυθιών και Αυθόρμητου λόγου όπου σου έδιναν ένα τίτλο και εσύ έπρεπε να σκεφτείς να φανταστείς ένα παραμύθι και να το παρουσιάσεις στο κοινό.
Όταν ανέβηκα στην σκηνή για να διαβάσω το κείμενο μου, ακολούθησα πιστά τις οδηγίες που μου είχε δώσει ο κύριος Διευθυντής στα προηγούμενα μαθήματα της Ρητορικής. Δεν άρχισα αμέσως να διαβάζω, περίμενα λίγα δευτερόλεπτα να σταματήσει το κοινό να μιλάει, κατά την διάρκεια της ανάγνωσης χρωμάτιζα την φωνή μου σε κάποια σημεία και συνδύαζα της εκφράσεις του προσώπου μου να είναι αντίστοιχες με τα συναισθήματα των ηρώων της ιστορίας για να κάνω την ανάγνωση μου πιο ρεαλιστική και να ακούγονται πιο αληθοφανή τα λόγια μου. Επίσης έκανα παύσεις στις τελείες και στα κόμματα για να μην διαβάζω πάρα πολύ γρήγορα, να μην τα λέω σαν ποτάμι. Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης μου μπορούσα να δω καθαρά τους γονείς και τους συμμαθητές μου να με ενθαρρύνουν. Είχα μάθει σχεδόν απέξω τον μύθο μου και δεν γύρισα την σελίδα για να διαβάσω τη συνέχεια, την είπα σαν να συνέχιζε στην ίδια σελίδα. Όταν τελείωσα την ανάγνωσή μου άκουσα το κοινό να με χειροκροτεί και ένιωσα όλο μου το άγχος να φεύγει, ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη, σε όλους άρεσε η ανάγνωση μου.
Ήμουν πολύ ευτυχισμένη. Για να πω την αλήθεια ήμουν πάρα πολύ αγχωμένη γιατί πίστευα ότι θα κάνω κάποιο λάθος την ώρα που θα διαβάζω το κείμενο και δεν θα αφήσω καλή εικόνα στο κοινό, αλλά απ’ ό,τι κατάλαβα έγινε το αντίθετο και είμαι πολύ περήφανη για αυτό καθώς πέτυχα τον στόχο μου, να αφήσω καλή εντύπωση. Απόλαυσα πραγματικά την εμπειρία ειδικά την στιγμή που γύριζα στην θέση μου και όλοι μου οι συμμαθητές μου μου έλεγαν μπράβο για την προσπάθεια, ωραία τα είπες κ.τ.λ. Μου άρεσε πάρα πολύ η εμπειρία και είμαι σίγουρη ότι θα την θυμάμαι για πολύ καιρό.
Χαίρομαι πολύ που παρακολούθησα αυτά τα μαθήματα φέτος γιατί πιστεύω ότι μου πρόσφεραν σημαντικές γενικές γνώσεις που, όπως έχω ξαναπεί, πιστεύω ότι θα τις θυμάμαι και θα τις χρησιμοποιήσω στο μέλλον γιατί όπως ξαναείπα ήταν πολύ χρήσιμες.
Ευχαριστώ θερμά τον κύριο διευθυντή που με την υπομονή και την επιμονή του μας δίδαξε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα με τον δικό του μοναδικό και φανταστικό τρόπο. Ήταν μια πάρα πολύ όμορφη, συναρπαστική και θα έλεγα μοναδική χρονιά γιατί, πέρασα πάρα πολλές όμορφες στιγμές που θα τις θυμάμαι για καιρό. Οι εκθέσεις, οι στιγμές, οι άνθρωποι που με στήριξαν για να συνεχίσω, η προσπάθεια που έκανα για τις εκθέσεις, για το Φεστιβάλ πιστεύω ότι ήταν πολύ μεγάλη και άξιζε τον κόπο και τον χρόνο που έχασα από άλλες δραστηριότητές, υποχρεώσεις και το διάβασμα. Μέσω αυτής της προσπάθειας έμαθα πολλά πράγματα. Πολλοί θα έλεγαν ότι η ρητορική σε αυτή την ηλικία είναι κάτι εύκολο και απλό. Εγώ όμως θα τολμήσω να πω το αντίθετο καθώς σε αυτή την ηλικία είναι πιο δύσκολο για ένα παιδί να ακολουθεί τους κανόνες ρητορικής των μεγάλων και χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια. Αυτή είναι η άποψή μου πάνω σε αυτό το θέμα.
Λοιπόν, αυτά είχα να πω ελπίζω να μην σας κούρασα. Ευχαριστώ θερμά και πάλι τον κύριο διευθυντή και τους συμμαθητές μου.
Με πολύ αγάπη,
Ζωή Σαξώνη
