Μια φορά και ένα καιρό ήταν η Λουλίκα , μια όμορφη νεραϊδούλα , που ζούσε σε ένα θαυμάσιο μέρος που λεγόταν Νεραϊδοχώρα.Εκεί οι νεραϊδούλες ζούσαν συνήθως μέσα σε όμορφα λουλούδια.Τη Λουλίκα όμως δεν τη συμπαθούσε κανείς και ένιωθε τόσο μόνη!
Έτσι μια μέρα σκέφτηκε:
-Αχ…Βαρέθηκα πια μόνη μου.Δεν έχω κανένα φίλο για να παίξω ή τέλος πάντων να κάνω παρέα.Ας φύγω λοιπόν καλύτερα από την Νεραϊδοχώρα .
Το είπε και το έκανε.Έφυγε από τη Νεραϊδοχώρα .Όταν οι νεράιδες και η βασίλισσα της Νεραϊδοχώρας είδαν ότι η Λουλίκα δεν είχε βγει για πολύ καιρό από το λουλούδι της, μπήκαν μέσα σ’ αυτό και συνειδητοποίησαν ότι είχε φύγει..Η βασίλισσα στενοχωρήθηκε πολύ και κάλεσε όλες τις νεράιδες της Νεραϊδοχώρας σε σύσκεψη.Εκεί όμως κανείς δε μιλούσε.Μόνο μια μικρή νεραϊδούλα πετάχτηκε και είπε.:
-Ξέρω γιατί έφυγε.
-Τι εννοείς;Για πες μου, είπε η Βασίλισσα.
-Έφυγε ,επειδή δεν είχε φίλους.
-Τι;Εγώ νόμιζα ότι είχε πολλούς.
Η βασίλισσα θύμωσε πολύ μ ε όλες τις νεράιδες.Έστειλε τότε κάποιους νεράιδους -άντρες δηλαδή-να ψάξουν για τη Λουλίκα.
Η Λουλίκα εν τω μεταξύ, επειδή το ταξίδι της ήταν δύσκολο, σταμάτησε για λίγο σε μια πολύ όμορφη θάλασσα.Αυτή η θάλασσα λεγόταν Γοργονοχώρα.Εκεί οι γοργόνες κάθονταν στα βράχια, όταν ξαφνικά είδαν τη Λουλίκα εξαντλημένη να πέφτει από τον καταγάλανο ουρανό.Επειδή όλες οι γοργόνες φοβήθηκαν , βούτηξαν μέσα στη θάλασσα.Εκτός από μια.Ήταν η Λελίνα , μια ευγενική και καλή γοργόνα.Αυτή έδωσε στη Λουλίκα νερό και λίγο φαγητό και τη ρώτησε:
-Είσαι καλά;
-Αχ!Ευχαριστώ, που με βοήθησες!Τι άσχημη προσγείωση ήταν αυτή!!
-Πονάς κάπου;
-Ναι .Λίγο στο κεφάλι.Ωχ!Συγνώμη!Τόση ώρα είμαι εδώ και δε σε έχω ρωτήσει πώς είναι το όνομα σου.
– Λελίνα ,……και το δικόσου;
-Λουλίκα.
-Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω.
-Κι εγώ.Θα μπορούσες να μου πεις που βρίσκομαι;
-Από την εμφάνιση μου και μόνο θα μπορούσες να καταλάβεις που βρίσκεσαι.
-Αχ.Είμαι στη Γοργονοχώρα!Ουάου!Είναι τέλεια εδώ.Φυσικά θα υπάρχουν και άλλες γοργόνες.Ε;
-Ναι υπάρχουν πολλές ακόμη.Όπως παρατηρώ και εγώ εσένα, θα πρέπει σίγουρα να είσαι από τη Νεραϊδοχώρα.Έτσι δεν είναι;
-Ακριβώς.
-Όμως γιατί έφυγες; Μήπως χάθηκες;
-Όχι έφυγα , επειδή δεν είχα φίλους και ήμουν μόνη.
-Αχ!Πολύ λυπάμαι.Τότε θέλεις να γίνουμε φίλες;
-Ναι ,πάρα πολύ!!
Έτσι τα κορίτσια έγιναν αχώριστες φίλες.
Πέρασαν τρεις ολόκληροι μήνες στην Νεραϊδοχώρα και όλοι ανησυχούσαν.Τότε, η σοφή νεράιδα Μελίνα έδωσε τη λύση ρωτώντας:
-Στη Γοργονοχώρα ψάξατε;
-Όχι ,απάντησαν όλοι.
-Ε, λοιπόν , γιατί δε ψάχνετε;
-Έχεις δίκιο.Ας πάμε να ψάξουμε.
Έτσι,ξεκίνησαν το μακροχρόνιο ταξίδι τους για τη Γοργονοχώρα και πέρασαν πολλές βδομάδες ώσπου να φτάσουν εκείΕν τω μεταξύ, η Λουλίκα ήταν στενοχωρημένη, επειδή αυτή δεν ήταν σαν τη φίλη της τη γοργόνα.Έτσι, είπε στη Λελίνα:
-Θα ήθελα να είμαι γοργόνα σα κι εσένα.
-Μπορείς, απάντησε η Λελίνα.
-Αλήθεια;
-Ναι.Μπορώ να πάω στον πρίγκιπα της Γοργονοχώρας, για να μου δώσει ένα φάρμακο ειδικό ώστε να γίνεις γοργόνα.
-Ωραία!Σε παρακαλώ ρώτα τον αν αυτό γίνεται.
-Φυσικά. Και τώρα αν θες.
-Ναι ,πάρα πολύ.!
_Θα σε πειράξει αν πάω να τον ρωτήσω και σε αφήσω για λίγο μόνη;
-Όχι.
Περίμενε και θα έρθω.
Ενώ ηΛουλίκα ανυπομονούσε να έρθει η Λελίνα με τα καλά νέα, έφτασε η βασίλισσα της Νεραϊδοχώρας και οι νεράιδοι.
-Επιτέλους κορίτσι μου σε βρήκαμε.. της είπαν
-Ωχ!Η Βασίλισσα.είπε η Λουλίκα.
-Γλυκιά μου, γιατί έφυγες;Ανησυχήσαμε.
-Συγνώμη που σας ανησύχησα, αλλά δεν άντεχα άλλο.Δεν είχα καθόλου παρέα και ένιωθα μόνη.Τώρα εδώ βρήκα μια πολύ καλή φίλη τη Λελίνα.
-Ποια είναι αυτή καλή μου;
-Μια πολύ καλή γοργόνα.
-Λουλίκα!!! Λουλίκα !!Φωναξε η Λελίνα καθώς ερχόταν.Σου φέρνω καλά νέα.Μου έδωσε το φάρμακο.
-Ποιο φάρμακο Λουλίκα τι λέει η κοπέλα;ρώτησε η βασίλισσα.
-Το φάρμακο για να γίνω γοργόνα.
-Τι; έχεις τρελαθεί;
-Όχι και θα το κάνω.
και τότε ήπιε το φάρμακο κι έγινε μια πανέμορφη γοργόνα.Η βασίλισσα έμεινε άφωνη, ενώ η Λελίνα και η Λελίκα ήταν ευτυχισμένες.
-Ειμαι ευτυχισμένη εδώ, είπε η Λουλίκα.Δώστε σε όλους τα χαιρετίσματα μου.
-Καλά κορίτσι μου.Γειά σου!!
-Γεια σας!
έτσι έφυγαν και οι δυο γοργόνες έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα.
Ντίμοβα Αναστασία Ε’ τάξη
