“… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο”. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα: -Να μοιράζεσαι τα πάντα. -Να παίζεις τίμια. -Να μη […]
Άρθρα με ετικέτες 'λογοτεχνία'
Σεπ 29 2014
Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο…
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο…
Σεπ 16 2014
Ο ξυλοκόπος και ο Ερμής, του Αισώπου
Μια φορά και έναν καιρό, στα αρχαία χρόνια, ζούσε ένας ξυλοκόπος, που η δουλειά του ήταν να κόβει ξύλα στο δάσος και να τα πουλάει στην αγορά. Μια μέρα, καθώς πελεκούσε ένα δέντρο δίπλα στην όχθη ενός ποταμού, με ένα δυνατό χτύπημα στον κορμό του δέντρου, γλίστρησε το τσεκούρι μέσα από τα χέρια του, έπεσε […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ο ξυλοκόπος και ο Ερμής, του Αισώπου
Σεπ 15 2014
Το καλάθι με τα σύκα του Ν. Καζαντζάκη
Μια γριούλα πέρασε… Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα… – Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα… – Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω; Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει; Γέλασε… ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο… […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Το καλάθι με τα σύκα του Ν. Καζαντζάκη
Σεπ 13 2014
Μίλησέ μας για τα παιδιά, Χαλίλ Γκιμπράν
Ποίημα αφιερωμένο στους γονείς… . . «Kαι μια γυναίκα που βαστούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της είπε: Μίλησε μας για τα παιδιά. Και είπε αυτός (ο προφήτης): Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της. Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας αλλά […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μίλησέ μας για τα παιδιά, Χαλίλ Γκιμπράν
Σεπ 12 2014
Καλημέρα… από τον Ήλιο τον Ηλιάτορα
Άκου κι εμάς, που μόλις εγυρίσαμε νησιά και πολιτείες που γνωρίσαμε… Κρήτη και Μυτιλήνη, Σάμο και Ικαριά Νάξο και Σαντορίνη, Ρόδο, Κέρκυρα . Σπίτια μεγάλα κι άσπρα, σπίτια βουερά πάνω στη μαύρη πέτρα, πάνω στα νερά . Ξάνθη, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Καστοριά, Γιάννενα, Μεσολόγγι, Σπάρτη και Μυστρά . Άκου κι εμάς, που μόλις εγυρίσαμε νησιά και […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Καλημέρα… από τον Ήλιο τον Ηλιάτορα
Σεπ 11 2014
Η σχολική τσάντα που µιλάει,Τζάνι Ροντάρι
Κάθε βράδυ ο γιος µου, πριν πάει για ύπνο, βάζει σε τάξη την τσάντα του. Ή, για να είµαι ακριβής, πετάει µέσα βιβλία, τετράδια, κασετίνες, γόµες και στυπόχαρτα,αλλά εκείνος αυτή τη διαδικασία τη λέει «τακτοποιώ την τσάντα µου». Και δεν ξέρει πως, µόλις κλείσουν τα µάτια του και τα γλυκά φαντάσµατα του ύπνου αρχίσουν να χορεύουν […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η σχολική τσάντα που µιλάει,Τζάνι Ροντάρι
Ιούν 15 2014
Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ, Οδυσσέας Ελύτης
Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς … Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας! Οδυσσέας Ελύτης (Προσανατολισμοί)
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ, Οδυσσέας Ελύτης
Ιούν 12 2014
Εργασία του Εντουάρντο Γκαλεάνο
Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, από την Ουρουγουάη, είναι ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους λατινοαμερικάνους συγγραφείς. Κατά καιρούς έχει υπάρξει δημοσιογράφος και ποιητής, αφηγητής και ιστορικός και μας υπενθυμίζει ότι μια μικρή ιστορία έχει να πει μερικές φορές τόσα όσα μια μεγάλη ανάλυση. Εργασία Ο Μοχάμεντ Ασράφ δεν πηγαίνει σχολείο. Από την ανατολή του ήλιου μέχρι […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Εργασία του Εντουάρντο Γκαλεάνο
Ιούν 11 2014
Η μέρα και η νύχτα
«Το παραμύθι της Μέρας και της Νύχτας» Τ´ άρχοντα Ουρανού κι αφέντη δυο οι θυγατέρες γίναν, όμορφη, ξανθή η Μέρα και μελαχροινή η Νυχτιά. Ζούσαν πάντα ενωμένες και οι δυο αγαπημένες, μέχρι που ´φτασε ο Ήλιος – ο γαμπρός από μακριά και παντρεύτηκε τη Μέρα παίρνοντάς την απ´ τη Νύχτα, που η καημένη απ´ τη […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η μέρα και η νύχτα
Ιούν 07 2014
«…όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά με το φεγγάρι»
Όνειρο καλοκαιρινού µεσηµεριού (απόσπασµα), Γιάννης Ρίτσος Χτὲς βράδυ δὲν κοιμήθηκαν καθόλου τὰ παιδιά. Εἴχανε κλείσει ἕνα σωρὸ τζιτζίκια στὸ κουτὶ τῶν μολυβιῶν, καὶ τὰ τζιτζίκια τραγουδοῦσαν κάτου ἀπ᾿ τὸ προσκεφάλι τους ἕνα τραγούδι ποὺ τὸ ξέραν τὰ παιδιὰ ἀπὸ πάντα καὶ τὸ ξεχνοῦσαν μὲ τὸν ἥλιο. Χρυσὰ βατράχια κάθονταν στὶς ἄκρες τῶν ποδιῶν χωρὶς νὰ βλέπουν […]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο «…όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά με το φεγγάρι»
