Μάι 02 2014

Άρθρα του/της 41ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Μια τρυφερή ματιά πίσω από τις “ταμπέλες”

Τα παρακάτω στιγμιότυπα είναι πέρα για πέρα αληθινά, εκτός από τα ονόματα των παιδιών. Το σχολείο μας βρίσκεται σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας, με μεγάλα ποσοστά ανεργίας, παραβατικότητας και σχολικής διαρροής.

Δύσκολες οι συνθήκες εργασίας ημών των εκπαιδευτικών, αφού το επίπεδο των περισσότερων μαθητών μας είναι αρκετά έως πολύ «χαμηλό». Πίσω όμως από τη χαμηλή επίδοση, κρύβονται συγκλονιστικές ιστορίες. Μαρία-Λία Κουρή, εκπαιδευτικός 

 

Οι άγνωστοι ήρωες των πίσω θρανίων

Στο μάθημα συναντήσαμε την έκφραση «δουλεύω σα σκυλί». Ρώτησα τον Θάνο, μαθητή της Α΄ Γυμνασίου αν ξέρει κάποιον που να δουλεύει τόσο σκληρά. «Ναι. Η μαμά μου», μου απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Καθαρίζει δρόμους και κάνει πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα.

Κουράζεται πολύ, και όταν έρχεται σπίτι είναι πτώμα». «Ο μπαμπάς;» « Ο μπαμπάς είναι άνεργος κυρία». Τον ρώτησα τι σκέφτεται να κάνει στο μέλλον, και μου απάντησε ότι θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής για να βγάζει πολλά λεφτά. Ήδη προπονείται σκληρά με την τοπική ομάδα παίδων – στην πραγματικότητα ζει για το ποδόσφαιρο.

.

Ο Αλέκος ήρθε αργοπορημένος την πρώτη ώρα. «Να περάσω;» ρωτάει πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα. «Καλώς τον. Όλα καλά Αλέκο;» «Ναι κυρία, συγνώμη για την καθυστέρηση, θα σας εξηγήσω μετά». Όταν τελείωσε το μάθημα, περίμενε να φύγουν οι συμμαθητές του και ήρθε κοντά μου.«Κυρία άργησα, γιατί η μαμά μου δεν προλαβαίνει να πάει τον αδελφό μου στο νηπιαγωγείο, και τον πηγαίνω εγώ. Αλλά σήμερα με πήρε ο ύπνος».

–   Η μαμά δουλεύει;
–   Ναι, κυρία. Σηκώνεται στις 5 και δουλεύει καθαρίστρια στο νοσοκομείο. Αλλά δεν κάνει μόνο αυτό. Καθαρίζει και σπίτια, και κάθε Δευτέρα και Πέμπτη πηγαίνει σε έναν παππού και τον περιποιείται.
–   Μπράβο στη μαμά σου και μπράβο και σε εσένα που τη βοηθάς. Να την αγαπάς και να την προσέχεις, γιατί κάνει μεγάλο αγώνα. Ο μπαμπάς;
–   Ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά. Τον σχολάσανε.

.

 

Στην αρχή της χρονιάς ο Γρηγόρης και ο Λευτέρης ήταν θηρία. Δεν μπορούσες να τους κάνεις καλά. Μια μέρα είδα τα δυο αγόρια έξω από το γραφείο του Διευθυντή. Ο Γρηγόρης ήταν κάτωχρος. «Τι έχεις, δεν νιώθεις καλά;» «Όχι κυρία, ζαλίζεται» , μου λέει ο Λευτέρης. Τα παιδιά αυτά δεν ήταν μαθητές μου, ήξερα όμως ότι ήταν πολύ ζωηρά και θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που δεν ήταν στην τάξη μου. Θυμήθηκα ότι στο γραφείο των καθηγητών υπήρχε κέρασμα από κάποιο συνάδελφο που γιόρταζε. Τους έδωσα από ένα κουλουράκι. Το έφαγαν με μεγάλη όρεξη. Όταν μετά από λίγο καιρό η Δ/νση του σχολείου διοργάνωσε συσσίτιο με χρήματα και εθελοντική εργασία συναδέλφων και κάποιων ανώνυμων ευεργετών, τα δυο αγόρια ήταν ανάμεσα στα 60 παιδιά που έρχονταν κάθε μέρα στη λήξη του 7ωρου για να πάρουν το σακουλάκι τους για το σπίτι.  Από τότε που μπήκαν στο συσσίτιο, Ο Γρηγόρης και ο Λευτέρης είναι πολύ πιο συνεργάσιμοι.Ίσως γιατί πια δεν πεινάνε τόσο.

.

 

Η Βιολέτα είναι ξανθούλα, με μάτια στο χρώμα του καλοκαιρινού ουρανού. Γλυκύτατο κορίτσι με μια έμφυτη συστολή, όταν της μιλάς γίνεται κατακόκκινη. Με πλησίασε κάποια μέρα να μου πει για τον αδελφό της, που ήταν κι εκείνος μαθητής του σχολείου μας παλιότερα. Είχε μείνει στην πρώτη τάξη πέντε φορές από απουσίες, και τελικά σταμάτησε το σχολείο. «Και τώρα τι κάνει, εργάζεται;» τη ρώτησα. «Όχι κυρία, κάνει βόλτες. Και όλο ζητάει χρήματα από τη μάνα μου. Κι η μάνα μου θυμώνει και φωνάζει, αλλά του δίνει».

.

 

Αναρωτιέμαι πόσο εφικτό είναι να έχει καλή επίδοση ένας μαθητής που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης. Όταν οι γονείς του βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Όταν κινδυνεύει να μείνει στο δρόμο γιατί η Τράπεζα τους παίρνει το σπίτι ή όταν ο πατέρας  πνίγει την κατάθλιψή του στο αλκοόλ και η  μητέρα λείπει απ`το σπίτι συνέχεια, γιατί είναι η μόνη που μπορεί να εργαστεί.

Ένας μαθητής που έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση στο οικογενειακό του περιβάλλον, με τι μυαλό να μελετήσει; Ένα παιδί που ο πατέρας του τον «σπάει στο ξύλο για να τον κάνει άνθρωπο» πώς μπορεί να μην είναι επιθετικό;

Και γιατί ένας τέτοιος μαθητής θα πρέπει να δείχνει καλή διαγωγή; Η παιδική ψυχή του είναι μαύρη, και όχι από δικό του φταίξιμο.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε μέσα από τα μάτια τους….Μαρία-Λία Κουρή

Πηγή: AlFaVita

Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μια τρυφερή ματιά πίσω από τις “ταμπέλες”




Λυπούμαστε αλλά δεν επιτρέπεται η προσθήκη σχολίων προς το παρόν.