H ψυχή των παιδιών είναι τόσο αδύναμη , που κάποτε την δένουν για να μην τους φύγει…Τζέιμς Φρέιζερ
Εννιά παιδιά με “ειδικές ανάγκες” κι ένας εκπαιδευτής, στα διαλείμματα και στα κενά των προγραμμάτων τους, με αυτοσχέδιες μικροφωνικές, παλιούς ενισχυτές και όργανα, συναντιόντουσαν μουσικά επειδή ήθελαν να πιστεύουν στο δικαίωμα για το όνειρο.
Η μουσική, τα τραγούδια και η ονειροπόληση ενός κόσμου διαφορετικού, όπου όλοι έχουν θέση ανεξάρτητα από τη διαφορετικότητά τους, η κιθάρα, η λύρα, το μπουζούκι και τα κρουστά έγιναν όπλα. Το σύνθημα ήταν απλώς πως “όλοι μπορούν”.
