κι εμείς την γιορτάζουμε με ποίηση!!!

Μέσα από τα σπουδαία και διαχρονικά μηνύματα του ποιήματος “Ρωμιοσύνη” του Γιάννη Ρίτσου!

Ρωμιοσύνη

Όταν σφίγγουν το χέρι,

ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο!

Όταν χαμογελάνε,

ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσ’ απ’ τα άγρια γένια τους!

Όταν κοιμούνται,

δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους!

Όταν σκοτώνονται,

η ζωή τραβάει την ανηφόρα

με σημαίες και με ταμπούρλα!

                                                      Γιάννης Ρίτσος

Γνωρίζουμε τη ζωή του Γιάννη Ρίτσου, τον ακούμε να απαγγέλλει ποιήματά του, παρακολουθούμε αποσπάσματα από συνεντεύξεις του όπου μιλάει για την ποίηση και τον τρόπο που γράφει, και συζητάμε τα μηνύματα της “Ρωμιοσύνης”.

Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο!

Όλοι μαζί είμαστε πάντα πιο δυνατοί! Έτσι κι εμείς δουλεύουμε ομαδικά και ενώνουμε τα χεράκια  μας για να φτιάξουμε έναν ήλιο που αγκαλιάζει όλη τη γη!

Όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ’ τ’ άγρια γένια τους!

Όταν στις δυσκολίες καταφέρνουμε να χαμογελάμε, νιώθουμε ελεύθεροι! Τα παιδιά λοιπόν ζωγραφίζουν ένα χελιδόνι που πετάει για να βρει κάτι που δεν θα ήθελε με τίποτα να του στερήσει η Δικτατορία!

“Είμαι ελεύθερο πουλί και πετάω… για να χωθώ στην αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά… για να βρω τους φίλους μου να παίξουμε… για να πάω μία βόλτα… για να πάω στο αγαπημένο μου σχολείο… για να πάω στη μαμά μου… για να χαρώ τον ήλιο… για να πάρω το ποδήλατό μου να πάω βόλτα… για να βρω φαγητό…“

Όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους!

Ακόμα και στις δυσκολίες κάνουμε όνειρα για μια καλύτερη ζωή! Ζωγραφίζουμε κι εμείς τα όνειρά μας για το μέλλον!

“Ονειρεύομαι… να φωνάζουν όλοι για Δημοκρατία… να μαγειρεύω για τα μικρά παιδιά… χαρούμενους ανθρώπους που θα τους φτιάχνω τα μαλλιά… να μπορώ να βάζω τους κακούς στη φυλακή… να γίνω πυροσβέστης και να σβήνω φωτιές… να γίνω αστυνομικός… να συναντήσω μία γοργόνα…“.

Όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα!

Όταν σκοτώνονται, τίποτε δεν τελειώνει. Αντιθέτως, η ζωή συνεχίζεται με ακόμη πιο αποφασιστικό αγώνα για τη διεκδίκηση της ελευθερίας. Φτιάχνουμε λοιπόν τυμπανάκια με το σύνθημα “ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” πάνω στην Πύλη του Πολυτεχνείου, για μπακέτα ένα κόκκινο γαρίφαλο, τη σημαία της Δημοκρατίας όπως την φαντάζεται ο καθένας, και φεύγουμε τραγουδώντας τη “Ρωμιοσύνη” σε μουσική του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη!

Λήψη αρχείου

Αγαπητοί γονείς,

την Παρασκευή 12/11/’21 ξεκίνησε να λειτουργεί στο σχολείο μας η Δανειστική Βιβλιοθήκη.

Κάθε Παρασκευή τα παιδιά θα δανείζονται ένα βιβλίο από τη Δανειστική Βιβλιοθήκη του Νηπιαγωγείου μας.

Το βιβλίο θα συνοδεύεται από ένα Φύλλο Εργασίας.

Θα διαβάζετε το βιβλίο το Σαββατοκύριακο και μετά θα συμπληρώνουν τα παιδιά το φύλλο εργασίας όπου και θα ζωγραφίζουν ότι τους άρεσε από το παραμύθι (ελεύθερο σχέδιο) όπως μπορεί το καθένα.

Κάθε Δευτέρα θα επιστρέφετε στο σχολείο το βιβλίο, με το σχετικό φύλλο εργασίας.

Προσοχή! Να διατηρείτε τα βιβλία σε καλή κατάσταση!

Ευχαριστούμε για την συνεργασία

Οι εργασίες του Πρωινού Τμήματος 2 σχετικά με την Δανειστική Βιβλιοθήκη:

Πρωινό 1 :

“Αν θέλετε να γίνουν τα παιδιά σας έξυπνα, διαβάστε τους παραμύθια!” είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κι εμείς δοκιμάσαμε να το επιβεβαιώσουμε! Διαβάσαμε το παραμύθι “Ο σκαντζόχοιρος που ήθελε μια αγκαλιά” και προσπαθήσαμε να δώσουμε απαντήσεις στον προβληματισμό “Πώς άραγε μπορώ να αγκαλιάσω έναν σκαντζόχοιρο χωρίς να τρυπηθώ από τα αγκάθια του;”. Οι ιδέες των παιδιών πολλές και… σοφές!

Θα φόραγα στα χέρια γάντια! Θα σκέπαζα τον σκαντζόχοιρο με μία πετσετούλα! Θα φόραγα ένα χοντρό πουλόβερ για να μη με τρυπήσει! Θα φόραγα στα χέρια μου τα παπούτσια! Θα έπαιρνα ένα σεντόνι της μαμάς και θα τον σκέπαζα! Θα τράβαγα τα μανίκια της μπλούζας μου για να σκεπάσω τα χέρια μου! Θα έφτιαχνα μία στολή από χαρτόκουτο!

Γράψαμε την ιδέα μας στα χεράκια μας, τα οποία κολλήσαμε πάνω σε έναν χάρτινο σκαντζόχοιρο.

Στο τέλος της ημέρας τα παιδιά έφυγαν ντυμένα Αϊνστάιν, με το παραμύθι τους και το συμβόλαιο της Δανειστικής Βιβλιοθήκης αλλά και με τα σκαντζοχοιράκια τους,  κι εμείς τα αποχαιρετήσαμε με την ευχή να γυρίσουν τη Δευτέρα στο σχολείο… σοφότεροι!

Λήψη αρχείου