Το Νοέμβριο ασχοληθήκαμε με τη σπουδαία χαράκτρια και ζωγράφο Βάσω Κατράκη.
Η ενασχόληση μας συνδυάστηκε με το παραμύθι ‘το νου σου’. Ο νους ήταν ένα παράξενο ον που μπορούσε να αλλάζει μορφές και χρώματα, να μεγαλώνει και να μικραίνει. Γινόταν κόκκινος όταν αγαπούσε, κίτρινος όταν γελούσε και μαύρος όταν τον κατέκλυζαν στενόχωρες σκέψεις. Κάποιοι όμως τον ζήλευαν πολύ για τις άπειρες δυνατότητες του. Κατάφεραν λοιπόν να πείσουν το βασιλιά να τον φυλακίσει. Ο νους ζούσε φυλακισμένος και λυπημένος μέχρι που εμφανίστηκε ένα μικρό, κόκκινο πουλί που του θύμισε τι μπορούσε να κάνει. Μεταμορφώθηκε σε πουλί , δραπέτευσε και από τότε πετάει ελεύθερος και δε φυλακίζεται!
Μετά την ανάγνωση του παραμυθιού ο καθένας μεταμόρφωσε το νου του σε ότι φαντάστηκε… Πήρε τη μορφή φιδιού, καρδιάς ,πεταλούδας, κύκλου κοκ…
Ζωγραφίσαμε ότι μας έκανε εντύπωση…
Στη συνέχεια αναφερθήκαμε στη Βάσω Κατράκη. Μιλήσαμε για την Τέχνη της, μέσω της οποίας εξέφραζε τη δυστυχία και τον αγώνα των φτωχών ανθρώπων και για τα βότσαλα που ζωγράφιζε ως εξόριστη στη Γυάρο. Παραλληλίσαμε το νου της με το νου του παραμυθιού , ο οποίος παρέμεινε ελεύθερος παρά την εξορία και τις διώξεις. Παρατηρήσαμε μερικά από τα βότσαλα που έφτιαξε και φτιάξαμε κι εμείς τα δικά μας.
Φυσικά στο τέλος ακούσαμε το τραγούδι ‘αερικό’ του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
πάντα θα δραπετεύει…