Ο εαυτός μου ο μοναδικός!!!
Σε αυτή τη θεματική ενότητα μιλήσαμε για τον μοναδικό και ξεχωριστό εαυτό μας.
Αρχικά, ακούσαμε το τραγούδι «Εγώ είμαι εγώ» στο youtube και συζητήσαμε για αυτό. Ρίξαμε το ζάρι του εαυτού και τις κάρτες, όπου ότι μας τύγχανε, έπρεπε να απαντήσουμε.
Διαβάσαμε το βιβλίο “Αχ, γιατί να είμαι γάτα” που ωθεί τα παιδιά στο να μάθουν να αγαπούν, να εκτιμούν και να αποδέχονται τον εαυτό τους
(- Γάτα μου αγαπημένη γιατί είσαι μουτρωμένη;
– Δεν μ’ αρέσει η ουρά μου, ούτε το νιαούρισμα μου. Μοιάζω με χοντρόπατάτα. Αχ, γιατί να είμαι γάτα!)
και συζητήσαμε σχετικά με αυτό. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο εαυτός μας είναι υπέροχος και μοναδικός και δε θα έπρεπε να θέλουμε να είμαστε ο οποιοσδήποτε άλλος!
Δραματοποιήσαμε το παραμύθι…..
Ζωγραφίσαμε ελεύθερα ότι μας έκανε εντύπωση…
Και φτιάξαμε μια χειροτεχνία για τον υπέροχο – μοναδικό εαυτό μας.
Σε συνέχεια, της προηγούμενης ημέρα κάθε παιδί καθόταν στη μέση και ανέφερε τι δεν του αρέσει πάνω του (Αχ γιατί να είμαι η Μαρία, η Θεοδώρα….), οι υπόλοιποι του έκαναν φιλοφρονήσεις και του τόνιζαν τα θετικά του στοιχεία (Μα, όχι …ευτυχώς που είσαι η Μαρία γιατί είσαι γλυκιά, δημιουργική, καλή φίλη κτλ).
Και κάναμε ένα φύλλο εργασίας με τίτλο «Είμαι Εγώ»…
Παίξαμε το παιχνίδι με την μπάλα, όπου όποτε σταματούσε στα χέρια μας, λέγαμε τι μας αρέσει.
Μιλήσαμε για το πότε έχουμε γενέθλια και διακοσμήσαμε την τάξη μας με φωτογραφίες μας, δίνοντας τον τίτλο «Ένα Αστέρι Γεννιέται!»
Επίσης, φτιάξαμε τις ταυτότητες μας για να δείξουμε σε όλους ποιοι και πόσο περήφανοι είμαστε!
Διαβάσαμε το παραμύθι “Η Μέλπω η μοναδική” που μας μιλάει για την Μέλπω που αναγκάζεται να φοράει κάθε μέρα στο σχολείο μια συγκεκριμένη στολή αλλά εκείνη θέλει να νιώσει ξεχωριστή. Με τη βοήθεια του παλιού μπαούλου της μαμάς επιχειρεί να γίνει διαφορετική από τα άλλα παιδιά. Όμως, μήπως η μοναδικότητά της δε βρίσκεται στο μπαούλο της μαμάς και βρίσκεται κάπου αλλού; Πώς θα νιώσει η Μέλπω επιτέλους μοναδική; Έτσι, με αφορμή την ιστορία της Μέλπως διοργανώσαμε ένα πάρτι….
Κάθε παιδί παρουσίασε αυτό που επέλεξε να φορέσει και μας εξήγησε γιατί το κάνει να νιώθει μοναδικό…
και μετά ξεκίνησε το πάρτι!…
Το οποίο μεταφέρθηκε και στην αυλή, όπου κάναμε πικνίκ.
Επιπλέον, γεμίσαμε το βάζο της αυτοφροντίδας και της αγάπης για τον εαυτό μας με πράγματα που αγαπάμε πάνω μας.
Μάλιστα, μιλήσαμε για τις διαφορές και τις ομοιότητες που έχουμε μεταξύ μας, βλέποντας τον σπουδαίο άνθρωπο που κρύβεται μέσα σε έναν καθρέφτη…..
Παίξαμε παιχνίδια ομοιοτήτων και φτιάξαμε το παζλ του εαυτού…
Και δημιουργήσαμε τα πορτραίτα μας, δουλεύοντας ταυτόχρονα και με τη συμμετρία….
Ααα.. να μην ξεχάσω, μετρηθήκαμε κιόλας με συμβατικούς και μη τρόπους…
Ακόμα, διαβάσαμε την ιστορία του Έλμερ και συζητήσαμε για το τι είναι ταλέντο…
Παρουσιάσαμε τα ταλέντα μας….
Και πήραμε τα βραβεία μας….
Χωριστήκαμε σε ομάδες και αναπαραστήσαμε μοτίβα…..
Ρίξαμε το ζάρι των χρωμάτων αλλά και των αριθμών και κάναμε τα αντίστοιχα τυπώματα με σφουγγάρια πάνω στον Έλμερ….
φτιάξαμε και ατομικά τον Έλμερ …
και Ιδού το τελικό αποτέλεσμα!
Εκτός από αυτά μιλήσαμε και για τα πράγματα που δεν μπορούμε να καταφέρουμε ακόμη… Διαβάσαμε το παραμύθι “Γέτι, η δύναμη του ακόμη”. Σχηματίσαμε την λέξη «Ακόμη…»
Και παρουσιάσαμε στην ολομέλεια τι δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμη…
Καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμη, σε λίγο καιρό, με λίγη προσπάθεια θα τα καταφέρνουμε.
Επίσης, παρακολουθήσαμε το παραμύθι «το κουτί της Νελλης» και ο Μπόνο μας παρουσίασε το δικό του κουτί, με τα αγαπημένα του πράγματα.
Έτσι, συμφωνήσαμε και εμείς να φέρουμε τα δικά μας αγαπημένα πράγματα από το σπίτι, ώστε να τα παρουσιάσουμε στην παρεούλα.
Τέλος, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας μιλήσαμε για την οικογένειά μας και πιο συγκεκριμένα, για την γιαγιά και τον παππού.
Παίξαμε ένα παιχνίδι μνήμης….
Διαβάσαμε το βιβλίο “Ο Παππούκας μου” και συζητήσαμε για τι κάνουμε μαζί τους…. Και φτιάξαμε κάρτες με ευχές και λίγο τσάι για να τους ευχηθούμε Χρόνια Πολλά!!!
