Τα παιδιά μαθαίνουν την ιστορία της μικρής Ειρήνης ενός προσφυγόπουλου που είδε το σπίτι του να τυλίγεται στις φλόγες κι έφυγε έντρομη στην προσπάθειά της να σωθεί και να βρει έναν ασφαλές καταφύγιο. Στον δρόμο της συνάντησε πολλές απογοητεύσεις, άλλοι την απέρριψαν, άλλοι ήθελαν να την στείλουν στο ορφανοτροφείο, άλλοι την έδιωξαν γιατί δεν μπορούσαν να θρέψουν και άλλα στόματα μέχρι που βρήκε τελικά ένα σπίτι που την δέχτηκαν με χαρά κι ένιωσε την αγάπη και την ανθρώπινη ζεστασιά.

Γνωριμία με την Ειρήνη.

Τα παιδιά εικονογράφησαν την ιστορία της.

Η Ειρήνη είδε το σπίτι της να καταστρέφεται από τον πόλεμο.

Έτρεξε μακριά να σωθεί. Κουρασμένη αποκοιμήθηκε κάτω από ένα δέντρο.

Έφτασε σε ένα χωριό και ζήτησε βοήθεια αλλά εκείνοι ήθελαν να την βάλουν στο ορφανοτροφείο.

Έφυγε τρέχοντας κι έφτασε στη χώρα των πετροφάγων που της πρόσφεραν να φάει πέτρες.

Δεν μπορούσε να φάει όμως πέτρες κι έτσι συνέχισε την πορεία της φτάνοντας στο δάσος των γαλάζιων πουλιών. Όμως κι από εκεί έφυγε γιατί την έδιωξαν αφού δεν είχε ουρά.

Συνέχισε φτάνοντας σε μια περιοχή που ζούσαν οι άνθρωποι σε παράγκες και πεινούσαν. Την έδιωξαν κι από εκεί γιατί δεν είχαν αρκετό φαγητό για όλους.

Μέχρι που τα μάτια της αντίκρυσαν το πιο όμορφο δεντρόσπιτο που είχε δει ποτέ  με τους πιο ζεστούς και γλυκούς ανθρώπους. Εκεί ήταν το σπίτι που θα ήθελε να μείνει για πάντα.