Αφορμή για να ξεκινήσει η ενασχόληση μας με το σχέδιο δράσης μας υπήρξε το παραμύθι: “το τικ και το τακ “. Μετά την ανάγνωση ξεκίνησε μια σχετική συζήτηση και τα παιδιά ανέφεραν τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας καλός φίλος καθώς και ποιες συμπεριφορές πρέπει να έχει ένας καλός φίλος και ποιες να αποφεύγει. Αυτά καταγράφηκαν από τη νηπιαγωγό και φτιάχτηκε μια αφίσα με τα χαρακτηριστικά ενός καλού φίλου. Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν τι τους αρέσει να κάνουν με τους φίλους τους και παρουσίασε το καθένα τη δουλειά του στην ομάδα. Στο τέλος μάθαμε το τραγούδι: “το τικ και το τακ ”
Συνεχίζοντας τις δράσεις μας, διαβάσαμε το παραμύθι: “Προσοχή! Το πρόβατο δαγκώνει!” και αφού το δραματοποιήσαμε, συζητήσαμε για αποδέκτες και μη αποδέκτες συμπεριφορές απέναντι στους άλλους και παρουσιάσαμε στα παιδιά μια τεχνική διαχείρισης θυμού, που περιλαμβάνει 3 βήματα, ώστε να ανατρέχουν τα παιδιά σε αυτή όταν νιώθουν οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα και εφαρμόζοντας την, να επιλύονται ειρηνικά οι τυχόν συγκρούσεις.
Ακολούθησε το παραμύθι:”Δως μου το χέρι σου ” που βοήθησε τα παιδιά να κατανοήσουν την αξία της συνεργασίας. Αφού ζωγράφισαν αυτό που τους έκανε περισσότερο εντύπωση, χωρίστηκαν σε ζευγάρια με τη βοήθεια χρωματιστών καρδιών που είχαν χωριστεί στη μέση και τους ζητήθηκε να κάνουν μια ζωγραφιά μαζί και έπειτα να την παρουσιάσουν στην ομάδα. Τα ζευγάρια αφού συζήτησαν για το θέμα της ζωγραφιάς τους ,συνδημιούργησαν και παρουσίασαν το έργο τους. Σε συνέχεια αυτής της δραστηριότητας φτιάχτηκε ένα μονοπάτι με εμπόδια που το κάθε παιδί έπρεπε να ακολουθήσει και να τερματίσει έχοντας δεμένο το πόδι του με το πόδι του φίλου του. Για να καταφέρουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους έπρεπε να υπάρχει πολύ καλή συνεργασία και αλληλοβοήθεια. Μετά από τις δοκιμασίες ανά ζευγάρια περάσαμε σε αντίστοιχες ομαδικές δοκιμασίες.
Ακούμε το τραγούδι εγώ κι εσύ μαζί, το μαθαίνουμε και συζητάμε για τους στίχους. Το κάθε παιδί εκφράζει την άποψη του για το λόγο που είναι τόσο σημαντικοί οι φίλοι στη ζωή όλων των ανθρώπων. Το κάθε παιδί κάνει κομπλιμέντα στους φίλους του και οι φίλοι ανταποδίδουν και μετά φτιάχνουμε ατομικά κάδρα φιλίας με θέμα :”τους φίλους μου αγαπώ, γλυκά λογάκια θα τους πω”. Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον εαυτό τους και τους φίλους του και η νηπιαγωγός καταγράφει τα όμορφα λόγια που έχει να πει το κάθε παιδί για το φίλο του. Μετά από αυτό μαθαίνουμε το Φ της φιλίας.
Στη συνέχεια διαβάζουμε το παραμύθι: “Δε σε έχω φίλη ” που επικεντρώνεται στην αρνητική επιρροή που έχουν τα άσχημα λόγια και πράξεις στις σχέσεις μας με τους άλλους . Φτιάξαμε έναν αρκούδο και πάνω του γράψαμε λόγια που μας πληγώνουν πολύ όταν τα ακούμε. Για να κάνουμε την πληγωμένη καρδιά του να νιώσει καλύτερα, σκεφτήκαμε όμορφα λόγια που λένε οι φίλοι μεταξύ τους και τα γράψαμε πάνω σε τσιρότα τα οποία κολλήσαμε στο σώμα του αρκούδου. Κατόπιν μοιράστηκαν στα παιδιά χάρτινες καρδιές τις οποίες του ζητήσαμε να τσαλακώσουν και έπειτα να προσπαθήσουν να τις επαναφέρουν στην πρότερη κατάσταση. Συνειδητοποίησαν ότι αυτό δε γίνεται και ακολούθησε μια συζήτηση για τις καρδιές που “τσαλακώνονται” από τα πικρά λόγια και δε μπορούν να γίνουν εύκολα όπως ήταν πριν και πως πρέπει να προσέχουμε πάντα πως μιλάμε και φερόμαστε στους φίλους μας για να μην τους πληγώνουμε ανεπανόρθωτα. Σκεφτήκαμε επίσης να φτιάξουμε ένα βάζο με πολλές γλύκες λέξεις και φράσεις για να τις χρησιμοποιούμε καθημερινά και να υπάρχει ένα θετικό κλίμα στην τάξη . Για να επιβραβεύσουμε αυτές τις συμπεριφορές φτιάξαμε το αερόστατο της ομάδας το οποίο ανεβαίνει ψηλά όταν δεν υπάρχουν συγκρούσεις στην ομάδα ή ακόμα και όταν υπάρχουν επιλύονται αρμονικά και όταν συμπεριφέρονται όλοι με αγάπη και σεβασμό. Συμφωνήθηκε πως όταν η ομάδα εφαρμόζει δεξιότητες φιλίας και το αερόστατο φτάνει ψηλά στον ήλιο, τότε μπορούν να κερδίσουν κάτι για το οποίο θα συμφωνήσουν όλοι μαζί.
Για να ενισχυθεί η αλληλεπίδραση των παιδιών και με καινούριους φίλους δημιουργήθηκε η αλυσίδα της φιλίας. Σε ένα μεγάλο χαρτί σημειώσαμε το όνομα του κάθε παιδιού και κάθε φορά που έπαιζε με ένα καινούργιο φίλο έγραφε το όνομα του σε μια λωρίδα χαρτιού και την περνούσε μέσα από το δικό του όνομα σχηματίζοντας έτσι μια αλυσίδα. Με όσους περισσότερους φίλους έπαιζε ένα παιδί τόσο πιο μακριά γινόταν η αλυσίδα του . Αυτό παρακίνησε τα παιδιά να γνωρίσουν και να συναναστραφούν και αλλά παιδιά με τα οποία δεν είχαν σημαντική αλληλεπίδραση μέχρι τότε.
Ασχολούμενοι με την τέχνη παρουσιάσαμε στην ομάδα πολλούς πίνακες ζωγραφικής με θέμα τη φιλία . Αφού σχολάσαμε το τι βλέπουμε σε κάθε πίνακα, γίναμε ντετέκτιβ της τέχνης ψάχνοντας να βρούμε το φίλο που δραπέτευσε από τον κάθε πίνακα και εν συνεχεία τους αναπαραστήσαμε. Στο τέλος συμπληρώσαμε και ένα σχετικό φύλλο εργασίας.
