ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ:https://edutv.minedu.gov.gr/index.php/glossa-logot

 

 

 

Γιατί δεν πρέπει να αναρτάτε φωτογραφίες των παιδιών σας στο διαδίκτυο

Οι κίνδυνοι που καραδοκούν:

 

 

Σύμφωνα με τη διεθνή εταιρεία ψηφιακής προστασίας και κυβερνοασφάλειας ESET τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα θα έχουν το μεγαλύτερο ψηφιακό αποτύπωμα στην ιστορία.

«Είναι φυσικό να θέλουμε να μοιραζόμαστε τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας. Όταν αναρτάτε φωτογραφίες των παιδιών σας στο διαδίκτυο, μπορεί να σας φαίνεται ακίνδυνο, αλλά υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να ακολουθήσετε μία συνετή στάση» προειδοποιεί το ESET.

Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ένας μέσος άνθρωπος, μέχρι να γίνει 18 ετών, εκτιμάται ότι θα έχει περισσότερες από 70.000 αναρτήσεις στο διαδίκτυο που θα τον αφορούν. Πρόκειται για έναν τεράστιο όγκο δεδομένων που κοινοποιείται, ανταλλάσσεται και αποθηκεύεται. Αυτά τα δεδομένα είναι στη συνέχεια προσβάσιμα σε πολύ περισσότερους από ό,τι ίσως συνειδητοποιούμε.

Οι απειλές που μπορεί η ανάρτηση φωτογραφιών να εγκυμονεί για την ασφάλεια του παιδιού, σύμφωνα με την ESET

Η εικόνα που ανεβάσατε δεν σας ανήκει πλέον

Κάθε φορά που δημοσιεύετε μία φωτογραφία σε μία πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, αυτή η εικόνα, πλέον, δεν είναι αποκλειστικά δική σας. Οι όροι και οι προϋποθέσεις συχνά αναφέρουν ότι από τη στιγμή που μία εικόνα ανεβαίνει στον διακομιστή τους, είναι ελεύθεροι να τη χρησιμοποιήσουν χωρίς συγκατάθεση. Ενώ εσείς διατηρείτε τα πνευματικά δικαιώματα, η πλατφόρμα της οποίας οι διακομιστές φιλοξενούν την εικόνα κατέχει την άδεια χρήσης. Με άλλα λόγια, η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την φωτογραφία σας με όποιον τρόπο κρίνει σκόπιμο.

Η ταυτότητα του μωρού ή η δική μου ταυτότητα;

Η κοινοποίηση πληροφοριών ή φωτογραφιών των παιδιών σας στο διαδίκτυο μπορεί να οδηγήσει σε κλοπή ταυτότητας. Η ανάρτηση εικόνων υπερήχων, με ευαίσθητες πληροφορίες, εκθέτει το παιδί σε κινδύνους ακόμη και πριν γεννηθεί. Μερικές φορές, μία ανάρτηση μπορεί να περιλαμβάνει το όνομα του παιδιού, την ημερομηνία γέννησης ή την τοποθεσία. Στη συνέχεια, μόνο με λίγα κλικ, ένας δράστης μπορεί να ανακαλύψει τις προσωπικές πληροφορίες των γονιών. Συνδυάστε όλα αυτά με παραβιάσεις δεδομένων και αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης που είναι εύκολα διαθέσιμοι στο «σκοτεινό» διαδίκτυο (Dark web) και έχετε μία γρήγορη και εύκολη συνταγή για κλοπή ταυτότητας, με τους χάκερ να αποκτούν ενδεχομένως πίστωση στο όνομα του παιδιού. Σύμφωνα με την τράπεζα Barclays, οι κίνδυνοι που απορρέουν από τη δημοσίευση των φωτογραφιών των παιδιών στο διαδίκτυο θα αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα της απάτης ταυτότητας και των περιπτώσεων οικονομικής εξαπάτησης που θα αντιμετωπίζουν οι νέοι μέχρι το 2030.

Τα Metadata τα αποκαλύπτουν όλα

Οι κοινωνικές πλατφόρμες δικτύωσης δεν είναι υπεύθυνες για την αφαίρεση των μεταδεδομένων (metadata) από τις εικόνες σας. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, την τοποθεσία, τον τύπο της συσκευής που χρησιμοποιήθηκε για τη λήψη της φωτογραφίας κ.ά. Ένας μέσος ψηφιακός δράστης πολύ εύκολα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αυτά για να εντοπίσει το παιδί σας, πού πηγαίνει σχολείο, πού μένετε ή ποιες εξωσχολικές δραστηριότητες παρακολουθεί. Ακόμη και μία φωτογραφία της καλλιτεχνικής εργασίας του παιδιού σας μπορεί να περιλαμβάνει το όνομά του

Προσελκύετε το λάθος κοινό

Ένας καλός κανόνας είναι, εάν έχετε την παραμικρή αμφιβολία για μία φωτογραφία

, καλύτερα να μην τη δημοσιεύσετε. Επίσης, προσπαθήστε να αποφεύγετε να δημοσιεύετε γυμνές φωτογραφίες μωρών στο διαδίκτυο. Ακόμα και μία αθώα φωτογραφία από ένα παιδί που τρέχει γυμνό στον κήπο μπορεί να προσελκύσει το λάθος κοινό και μία φωτογραφία του παιδιού σας μπορεί να καταλήξει σε κακοπροαίρετα χέρια

Η συγκατάθεση είναι η αποστολή σας

Η συνειδητοποίηση ότι τα παιδιά σας θα κληρονομήσουν τις συνέπειες της διαδικτυακής συμπεριφοράς σας είναι κάτι σοβαρό. Ως εκ τούτου, το να ζητάτε τη συγκατάθεση των παιδιών σας για να δημοσιεύσετε οτιδήποτε σχετικό με αυτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα βοηθά να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν επιλογές που πρέπει να κάνουν αλλά και συνέπειες, τόσο θετικές όσο και αρνητικές. Εάν θέλετε να δημοσιεύσετε μία φωτογραφία του παιδιού σας με ένα άλλο παιδί, θα πρέπει να ζητήσετε και την άδειά του ή την άδεια των γονιών ή των νόμιμων κηδεμόνων του, όπως θα κάνατε και με έναν ενήλικα. Στη Γαλλία, εάν δημοσιεύσετε μία φωτογραφία του παιδιού σας στο διαδίκτυο και αυτό εναντιωθεί αργότερα, μπορεί να αντιμετωπίσετε πρόστιμο 45.000 ευρώ ή φυλάκιση. Παρόμοιοι νόμοι ισχύουν και στην Ιταλία

Επιβράβευση κακών συνηθειών

Όταν αναρτάτε κάθε στιγμή της ζωής του παιδιού σας, αυτό μπορεί να ενισχύσει τις κακές συνήθειες και να δημιουργήσει μία ψευδή πραγματικότητα ότι το να μοιράζεστε τα πάντα στο διαδίκτυο είναι σωστό και ακίνδυνο. Βεβαιωθείτε ότι μαθαίνετε στα παιδιά σας να χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους διαδικτυακούς χώρους με ασφάλεια και υπευθυνότητα. Μιλήστε τους για τους κινδύνους, αλλά δείξτε τους και το διασκεδαστικό μέρος.

 

Πηγή:newsbeast

 

 

Πού οφείλεται η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας και πώς γίνεται η διάγνωση σε ένα παιδί.

 

Πολλοί γονείς παραπονιούνται ότι το παιδί τους είναι παραπάνω ζωηρό από τα υπόλοιπα, ότι κινείται συνέχεια, αδυνατεί να συγκεντρωθεί και να επιτελέσει μία δραστηριότητα με προσοχή. Οι συμπεριφορές αυτές φαίνεται να γίνονται αντιληπτές και από τους δασκάλους, οι οποίοι με τη σειρά τους, αφού αποτύχουν, ενδεχομένως, σε μία σειρά προσπαθειών διευθέτησης της διαταρακτικής συμπεριφοράς του παιδιού, αναζητούν τους γονείς για να λάβουν τα μέτρα τους, κάνοντας σχόλια όπως: «Είναι ταραξίας. Δε συγκεντρώνεται στο μάθημα. Συνέχεια διακόπτει και κάνει φασαρία». Άμεση απόρροια είναι οι γονείς, ενίοτε, να νιώθουν ντροπή και να προσπαθούν με διάφορους τρόπους, ήρεμους και λιγότερο ήρεμους, μέσα από νουθετήσεις, μαλώματα, τιμωρίες και άλλες συναφείς συμπεριφορές, να κατευνάσουν τη ζωηρή στάση του παιδιού τους.

Συχνά κάτι τέτοιο, όμως, φέρνει τους γονείς αντιμέτωπους με μία κατάσταση σχεδόν ανεξέλεγκτη. Η δική τους συσσωρευμένη ενέργεια που γίνεται εμφανής μέσα από τα παντός τύπου κηρύγματα περί κοσμίας διαγωγής, φαίνεται πως δεν μπορεί να αποτελέσει τον αγωγό όπου θα εκτονωθεί και θα διοχετευτεί η ενέργεια του δικού τους παιδιού, με αποτέλεσμα να επιδεινώνουν αντί να βελτιώνουν την κατάσταση. Από τη μία, το παιδί εξακολουθεί να είναι παρορμητικό και υπερκινητικό. Από την άλλη, οι γονείς νιώθουν ανήμποροι να του επιβληθούν.

Σαφώς, οι εικόνες που μόλις σκιαγραφήθηκαν δεν αναφέρονται στη φυσιολογική ζωηρή συμπεριφορά ενός παιδιού, αλλά σε μία κατάσταση, κατά την οποία η λειτουργικότητα του παιδιού φθίνει λόγω της αδυναμίας του να παραμείνει συγκεντρωμένο. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται λόγος για τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ). Πρόκειται για μία από τις πιο συνήθεις διαταραχές της παιδικής ηλικίας και εφηβείας, η οποία, ωστόσο, μπορεί να συνεχιστεί και κατά την ενήλικη ζωή.

Ο εντοπισμός των παρορμητικών συμπεριφορών ξεκινά από την ηλικία των 3 ετών. Ωστόσο, η διάγνωση γίνεται πιο όταν το παιδί εντάσσεται στο σχολείο οπότε και οι επιπτώσεις των εν λόγω συμπεριφορών είναι περισσότερο εμφανείς στο άτομο και στο περιβάλλον του.

Πού οφείλεται η ΔΕΠ-Υ και πώς γίνεται η διάγνωση

Μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί η ακριβής αιτία που προκαλεί την εν λόγω διαταραχή. Πολλοί επιστήμονες κάνουν λόγω για κληρονομικότητα, άλλοι υποστηρίζουν το ρόλο του καπνίσματος, της κατανάλωσης αλκοόλ ή της έκθεσης της μητέρας σε μόλυβδο και άλλες τοξικές ουσίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν την επιρροή του υπερβολικού άγχους κατά την ίδια περίοδο.

Όποια και να είναι η αιτία, η διάγνωση της ΔΕΠ-Υ απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και για να γίνει, θα πρέπει πρώτα να αποκλειστούν τυχόν οργανικά ή άλλα προβλήματα, όπως προβλήματα ακοής ή όρασης, γνωστικές δυσκολίες, νοητική στέρηση, κατάθλιψη, ψύχωση ή κάποια άλλη διαταραχή, η οποία θα μπορούσε να αναπτύξει κάποια από τα συμπτώματα που παρατηρούνται και στη ΔΕΠ-Υ, καθώς και το ενδεχόμενο αντίδρασης σε κάποιο έντονο γεγονός, όπως π.χ. ο θάνατος ενός γονέα κλπ.

Επίσης, θα πρέπει να εξεταστεί εάν το παιδί υιοθετεί τις αναφερόμενες συμπεριφορές για μεγάλο χρονικό διάστημα, πότε πυροδοτούνται, καθώς και εάν συμβαίνουν συχνότερα όταν βρίσκεται σε συγκεκριμένα μέρη.

Πώς μπορεί να βοηθήσει η θεραπεία

Η ΔΕΠ-Υ είναι μία διαταραχή που δεν εξαλείφεται διά παντός. Ωστόσο, με την κατάλληλη θεραπεία, μπορεί να καταστήσει το άτομο σε θέση να διαχειρίζεται τις συμπεριφορές που υπό άλλες συνθήκες θα του δημιουργούσαν πρόβλημα. Ως εκ τούτου, η θεραπεία μπορεί να προσφέρει μία φυσιολογική και ποιοτική ζωή στο άτομο.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα ειδικής αγωγής, ψυχοθεραπεία ή ακόμη και φαρμακοθεραπεία, καθώς και αγωγή και συμβουλευτική στους γονείς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε παρέμβαση θα πρέπει να είναι προσωποκεντρική, να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου ατόμου και, κατά προτίμηση, να λαμβάνει χώρα σε ατομικό επίπεδο, καθώς τα άτομα με ΔΕΠΥ φαίνεται να αποδίδουν καλύτερα σε διατομικές παρά σε διομαδικές καταστάσεις.

Χρήσιμες συμβουλές για γονείς και εκπαιδευτικούς

Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί από την πλευρά τους, θα μπορούσαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι στην αντιμετώπιση, μέσα από την υιοθέτηση μίας κατανοητικής και υπομονετικής στάσης, η οποία θα μπορεί να αποπνεύσει στο παιδί την ηρεμία που χρειάζεται για να επιτελέσει τις λειτουργίες και δραστηριότητες που καλείται να φέρει εις πέρας. Κάποιες χρήσιμες συμβουλές που θα μπορούσαν να ακολουθηθούν είναι οι εξής:

• Επιτρέψτε στο παιδί να κάνει συχνά διαλείμματα όταν διαβάζει ή γενικότερα όταν καλείται να ενασχοληθεί με οτιδήποτε.
• Παροτρύνετέ το όταν διαβάζει να απασχολεί τα χέρια του με δύο μικρά μαλακά μπαλάκια ή επιτρέψτε του να διαβάζει όρθιο, ακόμη και αν χρειάζεται να πηγαινοέρχεται μέσα στο δωμάτιο. Με αυτό τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στο παιδί να διοχετεύσει ένα μέρος της ενέργειάς του και να ικανοποιήσει την ανάγκη του να βρίσκεται σε κίνηση, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να συγκεντρωθεί καλύτερα.
• Ενισχύστε το θετικά όταν καταφέρνει να ακολουθήσει κανόνες ή να μείνει συγκεντρωμένο.
• Όσον αφορά τις δυσκολίες στη μνήμη, δομήστε μαζί με το παιδί ένα πρόγραμμα κι έπειτα χρησιμοποιείστε μεθόδους, όπως η χρήση alarm, υπενθυμίσεων, post–it και άλλων συναφών μέσων προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες να ξεχάσει τελικά αυτό που έπρεπε να κάνει.
• Διαμορφώστε το χώρο του παιδιού απλά, αποφεύγοντας μια εκκεντρική ή περίεργη διακόσμηση π.χ. με έντονες κουρτίνες ή χαλιά που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη διασπαστική συμπεριφορά του.

Σε κάθε περίπτωση, βοηθήστε το παιδί να αναγνωρίσει τις δυσκολίες του επί του πρακτέου, δηλαδή την ώρα που επιδίδεται σε μία παρορμητική, υπερκινητική ή διασπαστική συμπεριφορά, τονίζοντας παράλληλα ότι αν ξεχνά ή δυσκολεύεται να παρακολουθήσει κάτι, δε συμβαίνει επειδή είναι λιγότερο ικανό από κάποιο άλλο παιδί που θα μπορούσε να τα έχει καταφέρει στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά επειδή χρησιμοποιεί άλλους τρόπους επεξεργασίας των ερεθισμάτων γύρω του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι οι όποιες αδυναμίες δεν έγκεινται σε κάποιο λάθος που έχει κάνει το παιδί ούτε και το καθιστούν κατώτερο από τα υπόλοιπα παιδιά. Όλοι μας έχουμε ελαττώματα και προτερήματα και καλούμαστε να ζήσουμε με αυτά και να τα αγαπήσουμε. Aυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα που καλείται να μάθει ένα παιδί!

Φραντζέσκα Καραγιάννη

MSc Κλινική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

 

ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

• Ψυχολογία

Η 6η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Λογοθεραπείας, μας θυμίζει ότι το ραντεβού στον λογοπεδικό είναι απαραίτητο εάν η ομιλία του παιδιού αργεί ή ο λόγος του είναι ανώριμος για την ηλικία του.

«Μπαμπαλίζει» αλλά δεν λέει το πολυπόθητο «μαμά» ή «μπαμπά». Κι όταν τελικά αρθρώσει την πρώτη του λέξη, θα περάσει καιρός ώσπου να φτιάξει μία σύντομη πρόταση. Οι γονείς μάταια περιμένουν «να λυθεί η γλώσσα του», να μιλήσει καθαρά όπως το συνομήλικό του φιλαράκι στην παιδική χαρά ή όπως η μεγάλη του αδελφή, που γλώσσα δεν έβαζε μέσα όταν ήταν στην ηλικία του. Κι εδώ μπαίνει στο πλάνο η λογοθεραπεία.

«Κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, ο οποίος, όμως, όταν διαφέρει σημαντικά από εκείνον που αντιστοιχεί στην ηλικία του, χτυπάει το καμπανάκι για τους γονείς. Εκείνοι θα πρέπει να το συζητήσουν με τον παιδίατρο, ο οποίος θα επισημάνει τις αποκλίσεις από τα βασικά ορόσημα της γλωσσικής εξέλιξης», μας εξηγεί η Ευαγγελία Κουδουμνάκη, λογοπεδικός.

Ποια είναι αυτά τα ορόσημα;

• 12 μηνών:Το μικρό παιδί αλληλεπιδρά με τους οικείους του με το χαμόγελο και τη βλεμματική επαφή και αρθρώνει τις πρώτες του λέξεις. Το «μαμά – μπαμπά», που ακούγεται γύρω στα πρώτα γενέθλια του παιδιού και φέρνει δάκρυα στα μάτια των γονιών, επιβεβαιώνει μία ευοίωνη αρχή στην ανάπτυξη του λόγου. Ακόμη, στην ηλικία αυτή το παιδί προσπαθεί να μιμηθεί διάφορους ήχους, αναγνωρίζει λέξεις για καθημερινά αντικείμενα και ανταποκρίνεται σε απλές λεκτικές εντολές, όπως «έλα εδώ».
• 2 ετών:Το σπίτι γεμίζει φωνούλες, λεξούλες και μικρές προτάσεις, καθώς το παιδί αναπτύσσει το λεξιλόγιο του και μπορεί να χρησιμοποιεί –όχι τυχαία αλλά με νόημα– δύο λέξεις μαζί. Για παράδειγμα, μπορεί να πει «μαμά νερό» και όχι απλώς να δείξει το ποτήρι με το νερό. Η άρθρωση μπορεί να μην είναι καθαρή, αλλά η επικοινωνία μεταξύ παιδιού και γονέα γίνεται όλο και πιο αποτελεσματική και στηριζόμενη στην ομιλία. Στο αναπτυξιακό αυτό στάδιο, το παιδί αποκτά την ικανότητα να ακολουθεί πιο σύνθετες εντολές και να κατανοεί απλές ερωτήσεις, αλλά και να δείχνει εικόνες και αντικείμενα.
• 3 ετών:Το παιδί μεγαλώνει και κοινωνικοποιείται με όχημα τον πιο ώριμο λόγο και τη διαρκώς εξελισσόμενη ομιλία. Είναι η περίοδος που κατανοεί έννοιες όπως «μικρό – μεγάλο» και μπορεί να χρησιμοποιεί τρεις λέξεις μαζί, προσθέτοντας στις απλές μικρές προτάσεις άρθρα και αντωνυμίες. Κατανοεί τα παραμύθια που απευθύνονται στην ηλικία του, αλλά και απλές ρεαλιστικές διηγήσεις, ενώ ο λόγος του εμπλουτίζεται από τη χρήση του πληθυντικού αριθμού.
• 4 ετών:Μιλάει «σαν μεγάλος/η», χρησιμοποιώντας τους βασικούς κανόνες της γραμματικής και του συντακτικού, που κάνουν την ομιλία κατανοητή και την επικοινωνία πληρέστερη.
• 5 ετών:Το παιδί που κάθεται απέναντί σας μεγάλωσε ώσπου να πείτε κύμινο: Χρησιμοποιεί όλο και πιο πολύπλοκες προτάσεις, κατανοεί σύνθετες οδηγίες και μπορεί να διηγηθεί μία ιστορία. Ώρα για σχολείο!

 

Καθυστέρηση λόγου και ομιλίας: Η ανάγκη για λογοθεραπεία

Η ακοή, η κατανόηση του λόγου και η ομιλία εξελίσσονται κατά το πρώτο τρίμηνο της ζωής του παιδιού. Ο παιδίατρος είναι εκείνος που θα παραπέμψει τον μικρό ασθενή σε ΩΡΛ Παίδων για ακοολογικό έλεγχο, είτε επειδή θα εντοπίσει την αδυναμία του βρέφους να ανταποκριθεί σε ακουστικά ερεθίσματα, ή σε περίπτωση που το παιδί έχει φτάσει ενάμισι έτους και δεν έχει αναπτύξει καθόλου λόγο ή δεν εκτελεί καμία απλή εντολή.

Όταν η υποψία και η ανησυχία των γονέων για καθυστέρηση λόγου επιβεβαιώνεται από τον παιδίατρο και αφού το παιδί έχει εξεταστεί από ΩΡΛ Παίδων, έρχεται η ώρα της αξιολόγησης από παιδίατρο-αναπτυξιολόγο για τον έλεγχο της ψυχοκινητικής εξέλιξης του παιδιού και το ραντεβού με τον λογοπεδικό.

 

«Λέμε ότι ένα παιδί έχει καθυστέρηση λόγου όταν η γλώσσα που χρησιμοποιεί δεν ανταποκρίνεται στο επίπεδο της χρονολογικής του ηλικίας και ο λόγος και η ομιλία του αναπτύσσονται με πιο αργό ρυθμό. Το παιδί αργεί να μιλήσει, δυσκολεύεται να κατανοήσει τον λόγο και να εκφραστεί. Οι λογοπεδικοί αξιολογούμε τον λόγο και την ομιλία του παιδιού από την ηλικία των δυόμισι-τριών ετών. Αρχικά γίνεται συμβουλευτική στους γονείς για την ενίσχυση της γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού. Εφόσον κριθεί απαραίτητο, το παιδί ξεκινάει λογοθεραπεία.

»Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις παιδιών που, ενώ έχουν αναπτύξει χωρίς καθυστέρηση την ομιλία, δυσκολεύονται στη γραμματική και στη δομή του λόγου, ή και έχουν φτωχό λεξιλόγιο σε σχέση με τα συνομήλικα παιδιά. Συχνά μπορεί να δυσκολεύονται να οργανώσουν τον λόγο τους και αδυνατούν να διηγηθούν μια ιστορία, ακόμη κι αν πρόκειται για ένα γεγονός που έχουν βιώσει. Παρουσιάζουν, δηλαδή, γλωσσική δυσκολία. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σημαντική η έγκαιρη λογοθεραπευτική εκτίμηση και παρέμβαση, καθώς αυτού του τύπου οι γλωσσικές δυσκολίες έχουν συχνά αντίκτυπο στη γλωσσική του έκφραση και κατ’ επέκταση στη μετέπειτα μαθησιακή του πορεία».

Διαταραχές άρθρωσης

Όλοι μας είχαμε έναν συμμαθητή ή συμμαθήτρια –αν δεν ήμασταν κι εμείς οι ίδιοι– που δεν έλεγε καλά το ρο ή που βασάνιζε λίγο το σίγμα και τελικά βασανιζόταν από τις κοροϊδίες των άλλων παιδιών. «Χαϊδεύεται», ήταν η «γνωμάτευση» του περίγυρου 2-3 δεκαετίες πριν, όταν ελάχιστοι γνώριζαν περί λογοθεραπείας.

 

 

Σήμερα, γονείς και εκπαιδευτικοί είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα λόγου και ομιλίας και η επίσκεψη στον ειδικό επιστήμονα έχει απαλλαχθεί από ταμπού και προκαταλήψεις.

«Από την ηλικία των 4-4,5 ετών, αν η ομιλία του παιδιού γίνεται δύσκολα αντιληπτή ή όταν το παιδί δεν παράγει σωστά κάποιους φθόγγους, γίνεται αξιολόγηση της ομιλίας από τον λογοθεραπευτή. Οι φθόγγοι ρ, σ, θ, δ είναι αυτοί που συνήθως δυσκολεύουν τα παιδιά», μας εξηγεί η λογοπεδικός Εύη Κουδουμνάκη.

 

«Τον χρόνο έναρξης της λογοθεραπείας θα τον κρίνει ο ειδικός αξιολογώντας το είδος και τον αριθμό των φωνημάτων που δεν παράγει σωστά το παιδί. Είναι όμως κρίσιμο να έχουν αποκατασταθεί οι αρθρωτικές δυσκολίες του παιδιού πριν τη φοίτησή του στο δημοτικό σχολείο, οπότε θα κληθεί να μετατρέψει τον προφορικό λόγο σε γραπτό».

Συμπέρασμα; Αντιμετωπίζουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα και με τη συμβολή και τη συμβουλή των ειδικών τις δυσκολίες των παιδιών μας. Η πρώιμη παρέμβαση κάνει τη διαφορά και στις διαταραχές λόγου και ομιλίας, για να πάει όσο το δυνατόν πιο έτοιμο το παιδί στο σχολείο. Γιατί, τώρα που το σκέφτομαι, για κάποιους εξάχρονους συμμαθητές μου η θρυλική φράση «Λό-λα να έ-να μή-λο» ήταν Γολγοθάς.

 

 

 

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Π.Ε. & Δ.Ε. – ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΙΤΙΣΗ ΣΕ ΟΛΟΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Π.Ε.

Οι υγιεινές διατροφικές συνήθειες, διαμορφώνονται από τα πρώτα χρόνια της ζωής και συμβάλλουν στην επίτευξη της καλύτερης δυνατής υγείας. Στην Ελλάδα, το 25% των εφήβων είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, κατατάσσοντας την χώρα μας στην 6η υψηλότερη θέση στις χώρες του Ευρωπαϊκού Γραφείου του ΠΟΥ. Τα ποσοστά είναι περισσότερο αυξημένα στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια 1 . Αντίστοιχα, στις ηλικίες των 6-9 ετών καταγράφεται ως υπέρβαρο ή παχύσαρκο το 42% των αγοριών και το 38% των κοριτσιών 2 . Αντίστοιχα αποτελέσματα βρέθηκαν και στην Εθνική Έρευνας Υγείας της ΕΛΣΤΑΤ έτους 2019 όπου το 37,5% των παιδιών ηλικίας 2-14 ετών φάνηκε να έχει βάρος άνω του φυσιολογικού 3 . Σύμφωνα με τις εθνικές διατροφικές συστάσεις τα παιδιά και οι έφηβοι θα πρέπει να καταναλώνουν καθημερινά ποικιλία λαχανικών και φρούτων εποχής, γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών, ποικιλία δημητριακών (κατά προτίμηση ολικής άλεσης) και να αποφεύγουν την κατανάλωση επεξεργασμένων προϊόντων κρέατος (όπως τα αλλαντικά), αναψυκτικών και τροφίμων που περιέχουν πρόσθετη ζάχαρη ή/και μεγάλη ποσότητα αλατιού, δεδομένου ότι η συχνή πρόσληψη αυτών των συστατικών έχει σχετιστεί με την εμφάνιση νοσημάτων όπως η παχυσαρκία, τα καρδιαγγειακά και ο σακχαρώδης διαβήτης. Το σχολείο μπορεί και οφείλει να λειτουργεί ως εκπαιδευτικό μέσο πρακτικής εφαρμογής των αρχών της υγιεινής διατροφής και να δίνει την ευκαιρία στους μαθητές να κάνουν τις σωστές διατροφικές επιλογές προάγοντας κι προστατεύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την υγεία των παιδιών. Ταυτόχρονα, η τήρηση των κανόνων υγιεινής στο χώρο του σχολείου κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης και κατανάλωσης φαγητού είναι απαραίτητη προκειμένου να προλαμβάνονται τα τροφιμογενή νοσήματα, αλλά ταυτόχρονα να εκπαιδεύονται τα παιδιά στην αρχές της ασφάλειας των τροφίμων.

 

Καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση υγιεινού διατροφικού προτύπου για τα παιδιά αποτελεί και η επιλογή θρεπτικού και υγιεινού κολατσιού (ενδιάμεσου γεύματος), δεδομένης και της πολύωρης παρουσίας των παιδιών στο σχολείο. Το κολατσιό αυτό πρέπει να παρέχει ενέργεια για τις σωματικές και πνευματικές τους δραστηριότητες και να είναι πλούσιο σε ωφέλιμα θρεπτικά συστατικά.

Το Υπουργείο Υγείας έχοντας ως πρωταρχικό στόχο την προστασία και προαγωγή της υγείας του ευαίσθητου μαθητικού πληθυσμού και τη δημιουργία ενός υποστηρικτικού σχολικού περιβάλλοντος που συμβάλλει στις ορθές διατροφικές επιλογές των μαθητών, έχει εκδώσει τη σχετική (5) Υγειονομική Διάταξη με την οποία θεσπίστηκαν οι υγειονομικοί όροι και προϋποθέσεις για την λειτουργία των σχολικών κυλικείων, καντινών και χώρων εστίασης στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εκσυχρονίστηκε ο κατάλογος των επιτρεπόμενων προς πώληση προϊόντων. Ο ισχύον κατάλογος περιλαμβάνει 7 κατηγορίες τροφίμων (φρούτα-λαχανικά, γαλακτοκομικά, απλά αρτοσκευάσματα, διάφορα αρτοσκευάσματα, σάντουιτς, γλυκίσματα, ξηροί καρποί) για ορισμένα εκ των οποίων καθορίζονται διατροφικές προδιαγραφές αναφορικά με την περιεκτικότητα σε ολικά, κορεσμένα και τρανς λιπαρά οξέα, το νάτριο και το μέγεθος της μερίδας. Επιπλέον, για κάποια προϊόντα δεν επιτρέπεται η προσθήκη ζάχαρης και συντηρητικών, δεν επιτρέπεται η χρήση αλλαντικών (εκτός από βραστή γαλοπούλα) ενώ δεν επιτρέπονται και τα αναψυκτικά. Το είδος των τροφίμων και οι διατροφικές προδιαγραφές καθορίστηκαν από την Εθνική Επιτροπή Διατροφικής Πολιτικής, σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα για την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας και γενικότερα των χρόνιων νοσημάτων που συνδέονται με τη διατροφή καθώς και την προώθηση της Μεσογειακής Διατροφής. Οι ισχύουσες Υγειονομικές Διατάξεις βρίσκονται διαθέσιμες στον ιστότοπο του Υπουργείου Υγείας στον ακόλουθο σύνδεσμο https://www.moh.gov.gr/articles/health/dieythynshdhmosias-ygieinhs/metadotika-kai-mh-metadotika-noshmata/c387-nomothesia/6543-nomothesiaanaforika-me-ta-trofima-poy-prosferontai-sta-sxolika-kylikeia

Επιπλέον, η υπηρεσία μας, με σκοπό την ευαισθητοποίηση του μαθητικού πληθυσμού και των γονέων αναφορικά με την ορθή επιλογή τροφίμων για το κολατσιό στο σχολείο προχώρησε στην έκδοση ενημερωτικού υλικού (φυλλάδιο και αφίσα) με υγιεινές προτάσεις για γεύματα και σνακ που μπορούν να επιλέγουν οι μαθητές για το κολατσιό τους, είτε αυτό προετοιμάζεται στο σπίτι είτε αγοράζεται έτοιμο από το σχολικό κυλικείο (Παράρτημα 1 και Παράρτημα 2). Παράλληλα έχει εκδοθεί αφίσα αναφορικά με τον «Δεκάλογο της Υγιεινής Διατροφής» που συμπεριλαμβάνεται στον Εθνικό Διατροφικό Οδηγό για Παιδιά και Εφήβους (Παράρτημα 3) και αφίσα με τίτλο «Τα μυστικά της ισορροπημένης διατροφής» (Παράρτημα 4). Το ανωτέρω ενημερωτικό υλικό βρίσκεται διαθέσιμο στον ιστότοπο του Υπουργείου Υγείας στον ακόλουθο σύνδεσμο https://www.moh.gov.gr/articles/health/dieythynsh-dhmosias-ygieinhs/metadotika-kaimh-metadotika-noshmata/7782-diatrofh

 

 

 

 

Κυριακή 24/10/2021

Γονείς: Δώδεκα συμπεριφορές που πρέπει να αποφύγετε για το καλό του παιδιού

Ο υπερβάλλων ζήλος, η άγνοια, αλλά και συχνά η κούραση έχουν σαν αποτέλεσμα οι γονείς να πέφτουν σε παγίδες λανθασμένης συμπεριφοράς απέναντι στο παιδί . Η Δρ. Λίζα Βάρβογλη, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια μας επισημαίνει όλες τις λανθασμένες συμπεριφορές που πρέπει να αποφεύγουμε απέναντι στο παιδί

 

Αγαπάμε τα παιδιά μας. Αυτό είναι δεδομένο. Διαβάζουμε και ενημερωνόμαστε για το τι πρέπει να κάνουμε για να τα αναθρέψουμε σωστά. Όμως εξίσου σημαντικό είναι να ξέρουμε τι δεν πρέπει να κάνουμε για να μεγαλώσουμε παιδιά που να γίνουν λογικοί, ισορροπημένοι, παραγωγικοί ενήλικες που ξέρουν να αγαπάνε και να φέρονται σωστά. Εδώ σας παρουσιάζω 11 πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε.

1. Μην αγνοείτε τον εγκέφαλο του παιδιού σας
   Όταν σκεφτόμαστε τα παιδιά μας φέρνουμε στο νου μας την καρδιά και την αγάπη. Εξίσου σημαντικό όμως είναι να σκεφτούμε τον εγκέφαλο του παιδιού μας, το πολύτιμο αυτό όργανο που καθορίζει όλα όσα κάνουμε: την αναπνοή, τη σκέψη, την ομιλία, την κίνηση, το συναίσθημα, κλπ. Όταν υπάρχει πρόβλημα στην εγκεφαλική λειτουργία, τότε το άτομο αυτό έχει προβλήματα στη ζωή του. Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας να διατηρεί τον εγκέφαλο του υγιή:

Να κοιμάται (ανάλογα με την ηλικία του) 8-12 ώρες
Να αθλείται
Να τρώει βάσει της μεσογειακής διατροφής
Να μην είναι κολλημένο στα ηλεκτρονικά
Να παίζει ένα μουσικό όργανο
Να μάθει μία ξένη γλώσσα
Να είναι δημιουργικό

2. Μην ξεχνάτε να περνάτε ποιοτικό χρόνο με το παιδί σας
   Ξεκινάω από το δεδομένο ότι όλοι οι γονείς είναι κουρασμένοι και στρεσαρισμένοι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Γυρνώντας σπίτι έχει να κάνει κανείς χίλια-δυο πράγματα, και για να κερδίσει χρόνο δεν κάνει κάτι με το παιδί του. Αυτό όμως είναι τελικά χάσιμο χρόνου! Γιατί έτσι χάνετε ποιοτικό χρόνο με το παιδί σας, κάτι που χρειάζεται για την ομαλή του ανάπτυξη. Πρώτα κλείστε το κινητό σας. Στη συνέχεια αφιερώστε καθημερινά 15-20 λεπτά για να κάνετε κάτι μαζί με το παιδί σας, ρωτήστε το για το σχολείο, παίξτε ένα παιχνίδι, βγείτε να περπατήσετε, κλπ. Παρατηρήστε πόσο καλά νιώθετε και εσείς μετά από αυτό! Να θυμάστε ότι συχνά η κακή συμπεριφορά των παιδιών είναι ένας τρόπος να τραβήξουν την προσοχή του γονιού που δεν περνάει ποιοτικό χρόνο μαζί τους!
3. Μην είστε κακός ακροατής
   Όταν το παιδί σας θέλει να σας πει κάτι, αφήστε το κινητό στην άκρη. Κοιτάξτε το παιδί στα μάτια. πείτε του το κλασσικό «είμαι όλη αυτιά» και ακούστε. Αν το παιδί σας είναι πιο μικρό κατεβείτε και γονατίστε στο ύψος του. Δε χρειάζεται να πείτε κάτι, να συμβουλέψετε ή να δώσετε τη γνώμη σας. Απλώς ακούστε με προσοχή, κουνείστε το κεφάλι και επαναλάβετε αυτό που σας είπε το παιδί για να δείξετε ότι καταλάβατε.
4. Μην ξεχνάτε να δίνετε το καλό παράδειγμα
   Να θυμάστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερο από αυτό που βλέπουν γύρω τους παρά από τις συμβουλές που τους δίνετε. Έτσι, χρειάζεται να είστε εσείς ένα καλό πρότυπο και να μην είστε ο γονιός που για παράδειγμα στέλνει το παιδί να του φέρει το τηλεκοντρόλ για να μη σηκωθεί από τον καναπέ, αλλά από την άλλη ζητάει από το παιδί του να μη βλέπει τηλεόραση και να αθλείται.
5. Μη σχολιάζετε μόνο τα λάθη του παιδιού
   Τσακώστε το παιδί σας να κάνει κάτι καλό και επαινέστε το για την καλή του συμπεριφορά! Μην τη θεωρείτε δεδομένη! Επιβραβεύοντας με μία καλή κουβέντα ή ένα θετικό σχόλιο την καλή συμπεριφορά του παιδιού σας, το βοηθάτε να την επαναλάβει. Αντίθετα, σχολιάζοντας και διορθώνοντας μόνο την κακή συμπεριφορά, άθελά σας την ενισχύετε!
6. Μην είστε υπερβολικά επιτρεπτικοί
   Το να λέτε «ναι» σε όλα δε βοηθάει το παιδί! Παρόλο που ένα παιδί μπορεί να είναι χαρούμενο εκείνη τη στιγμή επειδή του κάνατε το χατίρι, μακροπρόθεσμα αυτή η τακτική δεν το βοηθάει. Τα παιδιά χρειάζονται όρια, για να καταλάβουν τι επιτρέπεται και τι όχι, αλλά και για να έχουν μία αίσθηση ασφάλειας στη ζωή τους. Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν με γονείς που έλεγαν όλο «ναι» και δεν έβαζαν όρια ως ενήλικες έχουν τα περισσότερα προβλήματα.
7. Μην είστε υπερβολικά αυστηροί
   Εξίσου σημαντικό είναι να μην φτάσετε στο άλλο άκρο της υπερβολικής επιτρεπτικότητας, στην υπερβολική αυστηρότητα. Οι υπερβολικά αυστηροί γονείς τείνουν να είναι λιγότερο συναισθηματικά ζεστοί και κοντά στο παιδί τους, άκαμπτοι στους κανόνες που βάζουν, να τιμωρούν συχνά το παιδί τους, να επικοινωνούν σε απόλυτο τρόπο, δίνοντας οδηγίες και διαταγές χωρίς να συζητάνε με το παιδί τους. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν με τέτοιο είδος ανατροφής έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση και τείνουν να έχουν ψυχολογικά προβλήματα ως ενήλικες καθώς και κακές διαπροσωπικές σχέσεις.
8. Μην είστε υπερπροστατευτικοί
   Οι περισσότεροι γονείς ξεκινάνε με καλές προθέσεις, να βοηθήσουν το παιδί τους να καταφέρει κάτι, να αποφύγει μία κακοτοπιά, να μειωθούν οι αρνητικές συνέπειες από κάποιο λάθος του, κοκ. Όταν αυτό γίνεται σε υπερβολικό βαθμό, το παιδί μαθαίνει ότι πάντα θα υπάρχει από πίσω ο γονιός να «καθαρίζει» και να αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες, με αποτέλεσμα να μην ωριμάζει και να μη γίνεται ψυχολογικά ανεξάρτητο.
9. Μη βάζετε ταμπέλες στο παιδί σας
   Ποτέ μη λέτε στο παιδί σας ή για το παιδί σας «είσαι τεμπέλης», «είσαι φοβιτσιάρα» και άλλα αρνητικά «κοσμητικά» επίθετα. Οι ταμπέλες που βάζετε στο παιδί σας, συνήθως πάνω στα νεύρα σας ή την απογοήτευσή σας, γίνονται τελικά αυτό που θα είναι το παιδί σας! Είναι προτιμότερο να λέτε στο παιδί σας τα θετικά του χαρακτηριστικά, ώστε να το βοηθήσετε να τα ενδοβάλει, να τα κρατήσει δηλαδή μέσα του ως κομμάτι της προσωπικής του ταυτότητας. Θεωρώντας το παιδί ότι είναι όλα αυτά τα θετικά που το λέτε ότι είναι, αυτό θα επιτρέψει στο παιδί να αξιοποιήσει αυτά τα χαρακτηριστικά και να γίνει ο καλύτερος του εαυτός.
10. Μην ξεχνάτε να επιβλέπετε το παιδί σας
    Τα παιδιά χρειάζονται επίβλεψη, διαφορετικού είδους βέβαια, σε κάθε ηλικία. Ο προμετωπιαίος φλοιός, το μπροστινό τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για να σκέφτεται λογικά, να κρίνει, να αποφασίζει, να μην παίρνει αλόγιστα ρίσκα και να ασκεί αυτοσυγκράτηση δεν ωριμάζει πριν την ηλικία των 25 ετών. Έτσι, είναι σημαντικό να επιβλέπετε το μικρό παιδί, πχ., για να σιγουρευτείτε ότι δε θα χτυπήσει το κεφάλι του, αλλά και το παιδί στην εφηβεία, για να ελέγχετε ότι δεν κάνει χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών.
11. Μην ξεχνάτε να φροντίζετε τη δική σας ψυχική υγεία
    Είναι απαραίτητο να φροντίζετε τον εαυτό σας ώστε να έχετε χρόνο να ξεκουραστείτε, να διαχειρίζεστε το άγχος σας και να χαμογελάτε συχνά. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς που έχουν κατάθλιψη, υπερβολικό στρες και άγχος ή κάποια ψυχική διαταραχή υποφέρουν. Οι συνέπειες της ανατροφής σε τέτοιο οικογενειακό περιβάλλον έχουν αντίκτυπο στο πώς εξελίσσεται ο εγκέφαλος του παιδιού και πώς θα είναι το ίδιο στην ενήλικη ζωή του.
12. Μην ξεχνάτε να φροντίζετε την ψυχική υγεία του παιδιού
    Αν δείτε κάποια ανησυχητικά συμπτώματα στο παιδί σας, μην τα αγνοήσετε λέγοντας το «έλα μωρέ, παιδί είναι, θα περάσει». Αφήστε τον ειδικό να κάνει τη διάγνωση για το αν και με ποιο τρόπο θα περάσει αυτό που έχει το παιδί σας. Παιδιά που έχουν συμπτώματα διάσπασης προσοχής, κατάθλιψης, άγχους, διπολικής διαταραχής, κλπ., υποφέρουν όχι μόνο μέσα τους, αλλά και στο σχολείο και την κοινωνική τους ζωή. Να ξέρετε ότι το 50% των ψυχιατρικών προβλημάτων πρωτοεκδηλώνονται στην εφηβεία, ενώ το 75% έχει εμφανιστεί ως την ηλικία των 25 ετών. Επίσης, χρειάζονται κατά μέσο 11 χρόνια από τη στιγμή που εμφανίζονται κάποια συμπτώματα για πρώτη φορά μέχρι να πάρει το άτομο την πρώτη του επίσημη διάγνωση. Και ο ρόλος της διάγνωσης δεν είναι βέβαια για να στιγματίσει το άτομο, αλλά για να το βοηθήσει με τον καλύτερο τρόπο.

*Η Δρ. Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια

 

 

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2021

Πρόγραμμα Υποστήριξης Γονεϊκών Ικανοτήτων

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για το δωρεάν Πρόγραμμα Υποστήριξης Γονεϊκών Ικανοτήτων (Π.Υ.Γ.Ι.), που λειτουργεί στα πλαίσια της Γραμμής 10306 επιλογή 3 του ΕΚΠΑ.
Το πρόγραμμα Π.Υ.Γ.Ι. προσφέρει 10 δομημένες συνεδρίες συμβουλευτικής υποστήριξης για την ενδυνάμωση της ενσυναίσθσης στη σχέση γονέα-παιδιού, καθώς και της μεταξύ τους επικοινωνίας και απευθύνεται σε γονείς παιδιών σχολικής ηλικίας.

Για περισσότερες πληροφορίες, κατεβάστε το αρχείο εδώ.