Τον Απρίλιο η τάξη μας έλαβε μέρος στον 1^ο Μαθητικό Διαγωνισμό «Σκακιστικές δημιουργίες με στίχους και χρώματα», που διοργανώθηκε από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης με την υποστήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας.

Στον διαγωνισμό μπορούσαν να λάβουν μέρος μαθητές Νηπιαγωγείου, Δημοτικού και Γυμνασίου, είτε με κάποιο ποιητικό έργο είτε με κάποια εικαστική δημιουργία, εμπνευσμένα πάντα από το σκάκι. Σκοπός του διαγωνισμού ήταν να ενθαρρύνει τους μαθητές και τις μαθήτριες να αναπτύξουν δημιουργικές δεξιότητες, κριτική σκέψη και φαντασία μέσω της διαθεματικής προσέγγισης του σκακιού με την ποίηση και τα εικαστικά.

Τα παιδιά της τάξης μας, λοιπόν, εμπνεύστηκαν από το σκάκι, ένα παιχνίδι παραδοσιακό που απαιτεί σκέψη και στρατηγική, και το έφεραν σε αντιπαράθεση με την τεχνολογία και όλες τις ασχολίες των σύγχρονων νέων που συνήθως έχουν να κάνουν με τα κοινωνικά δίκτυα και το ίντερνετ. Προβληματίστηκαν σχετικά με το αν η τεχνολογία μπορεί πλέον να ανταγωνιστεί την ανθρώπινη ευφυΐα και ταυτόχρονα προσπάθησαν να περάσουν και σύγχρονα κοινωνικά μηνύματα, γι΄αυτό και ονόμασαν το έργο τους «Σύγχρονα Διλήμματα».

Το έργο των μαθητών μας επιλέχθηκε μέσα στα δέκα καλύτερα έργα παιδιών δημοτικού πανελλαδικώς και θα ενταχθεί σε ψηφιακό βιβλίο με τα ονόματα των δημιουργών του.

Στο πλαίσιο του μαθήματος των Μαθηματικών στην Ε΄Δημοτικού, διδαχθήκαμε κάποιες βασικές έννοιες της στατιστικής.  Μιας και ήταν δύσκολο για τους μικρούς μαθητές, που ήρθαν σε επαφή με πίνακες συχνοτήτων και διαγράμματα, να κατανοήσουν τη χρησιμότητά τους, αποφασίσουμε να διεξάγουμε μια μικρή έρευνα στους μαθητές του σχολείου μας. Επιλέξαμε, λοιπόν, ότι θα μας ενδιέφερε να μάθουμε πόσες ώρες αφιερώνουν τα περισσότερα παιδιά στην μελέτη τους αλλά και τι κάνουν στον ελεύθερό τους χρόνο.

‘Ετσι, σαν σωστοί ερευνητές, ενημερωμένοι για θέματα δεοντολογίας στην έρευνα, μοιράσαμε ερωτηματολόγια σε κάθε τάξη, εξηγώντας στους συμμετέχοντες πως η συμμετοχή τους είναι ανώνυμη και προαιρετική. Στη συνέχεια. συλλέξαμε τα ερωτηματολόγια, έγινε προσεκτική καταμέτρηση με τη δημιουργία πινάκων συχνότητας και τα δεδομένα μας ήταν πλέον έτοιμα.

Επόμενο βήμα ήταν η κατασκευή των διαγραμμάτων μας. Με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού πληροφορικής, κύριου Κώστα Ζαφειρόπουλου, τα παιδιά έμαθαν να περνούν δεδομένα στο Excel και να δημιουργούν διαγράμματα.

Στην έρευνα συμμετείχαν 95 μαθητές του σχολείου μας, από όλες τις τάξεις όπως φαίνεται και από το παρακάτω διάγραμμα.

Περισσότεροι από τους μισούς δήλωσαν πως μελετούν καθημερινά από 1-2 ώρες, ενώ με χαρά διαπιστώσαμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό προτιμά να ασχολείται με αθλητικές δραστηριότητες στον ελεύθερο τους χρόνο. Δυστυχώς, πολύ λίγοι ήταν αυτοί που έδειξαν προτίμηση στο διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων.

Με τον τρόπο αυτό, τα παιδιά γνώρισαν σε έναν σημαντικό βαθμό τη διαδικασία της έρευνας και τη σημασία της στατιστικής ως τομέα των Μαθηματικών, ενώ ταυτόχρονα έβγαλαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Σήμερα ήταν μια βροχερή μέρα. Αντί όμως να αφήσουμε την κακοκαιρία να μας χαλάσει τη διάθεση, είπαμε να την εκμεταλλευτούμε. Το ρίξαμε, λοιπόν, στα παραμύθια! Μιας και σήμερα, 2 Απριλίου, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, αρχικά γνωρίσαμε τον μεγαλύτερο, ίσως, παραμυθά, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, στον οποίο και αφιερώνεται αυτή η μέρα, καθώς ήταν η μέρα των γενεθλίων του. Ακόμη, μιλήσαμε για τους αδελφούς Γκριμ και τα παιδιά έμειναν έκπληκτα από το γεγονός ότι παραμύθια και ιστορίες που τους είναι τόσο οικεία, δημιουργήθηκαν πριν περίπου δύο αιώνες.

Δεν μείναμε όμως εκεί. Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες και με πηγή έμπνευσης την εικόνα μιας φουρτουνιασμένης θάλασσας προσπαθήσαμε να γράψουμε τα δικά μας παραμύθια. Έτσι, με θέα τη δυνατή βροχή, φτιάξαμε τσάι, βγάλαμε τα γλυκίσματα μας και ακούγοντας ήχους της θάλασσας, δημιουργήσαμε την ιδανική ατμόσφαιρα για το εργαστήρι συγγραφής μας και αφήσαμε τη φαντασία μας να ξεδιπλωθεί.

Τα παιδιά έβαλαν όλη τη διάθεση και το ταλέντο τους, δημιουργώντας δύο υπέροχα παραμύθια.

Μια απίστευτη περιπέτεια στη θάλασσα    

            Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε ένα γιγάντιο κάστρο, μια πριγκίπισσα, που την έλεγαν Χρυσάνθη και ένας πρίγκιπας που τον έλεγαν Αλέξανδρο. Μαζί τους έμενε και το κατοικίδιο τους, ο Βαγγέλης, ο οποίος ήταν ένας γάιδαρος με φτερά και με μεγάλα αυτιά σαν λαγού. Τόσο μεγάλα ήταν που κάθε φορά που πετούσε τα αυτιά έπεφταν στη μούρη του και εκείνος έπεφτε κάτω διότι δεν έβλεπε.

            Μια μέρα, ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα πήραν το βασιλικό τους καράβι και πήγαν ένα ταξίδι. Άφησαν όμως το κατοικίδιο του πρίγκιπα, τον δράκο που τον έλεγαν Φαφούτη να προσέχει το κάστρο για να μην μπουν νάνοι, μονόκεροι και άλλα φανταστικά πλάσματα.

            Ξεκίνησαν το ταξίδι τους ήσυχα και όμορφα αλλά δεν ήξεραν τι τους περιμένει! Μια τεράστια καταιγίδα! Ήταν πολύ δύσκολο να επιζήσουν γιατί κάποιοι είχαν αναγούλα και ναυτία. Μόλις τελείωσε η καταιγίδα, ο πρίγκιπας έκανε πρόταση γάμου στην πριγκίπισσα.

Όμως, ανάμεσα στο πλήθος των καλεσμένων υπήρχε μια μάγισσα που αγαπούσε τον πρίγκιπα. Τότε η μάγισσα πήρε την κανονική της μορφή και φώναξε το τέρας της, το Κράκεν, και του είπε να βυθίσει το καράβι. Όλοι φοβήθηκαν και έτρεχαν πέρα δώθε, αλλά ο πρίγκιπας πήρε ένα μαγικό κοχύλι και φύσηξε μέσα με όλη του τη δύναμη. Φύσηξε τόσο δυνατά που ακούστηκε μέχρι το κάστρο του.

Ο δράκος το άκουσε και άρχισε να πετάει πολύ γρήγορα. Όταν έφτασε στο πλοίο, ο πρίγκιπας ανέβηκε στη ράχη του και τον διέταξε να κάψει το Κράκεν. Όταν το έκαψε, η μάγισσα εξοργίστηκε, γλίστρησε, έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.

Μετά, πήγαν στο κάστρο και ο πρίγκιπας με την πριγκίπισσα έκαναν ένα παιδί τον Στωικό και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Συγγραφείς: Γεωργαντής Νικόλας, Ξενοφονόβ Κωνσταντίνος, Πετρίδης Νικόλας

Οι χρωματιστές φάλαινες και το όνειρο

            Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια οικογένεια που ζούσε στην Ισπανία. Τη μαμά την έλεγαν Κασσιανή, τον μπαμπά Μιχάλη, τον μεγάλο γιο Άγγελο, τον μεσαίο Παντελή και τη μικρή κόρη, Χρυσή. Αυτή η οικογένεια ζούσε πολύ μακριά από τη θάλασσα. Μια μέρα όμως, αποφάσισαν να πάνε στην παραλία, έβαλαν μαγιό, ετοιμάστηκαν και σιγά σιγά ξεκίνησαν με το αυτοκίνητο για την παραλία. Μετά από δυόμισι ώρες έφτασαν.

Ο μεγάλος γιος, ο Άγγελος, μπήκε στη θάλασσα και κολύμπησε πολύ βαθιά στον Ατλαντικό ωκεανό! Εκεί στα βαθιά που ήταν βλέπει κάποιες χρωματιστές, φανταστικές φάλαινες όρκες. Έμοιαζαν σαν να είχαν έρθει από άλλον πλανήτη. Και εκεί που ο Άγγελος χάζευε τις όρκες και τον βυθό… εμφανίζεται ένα γιγάντιο χταπόδι, αρπάζει το παιδί και προσπαθεί να τον πνίξει. Τότε, μια από τις χρωματιστές φάλαινες κολυμπάει προς τον Άγγελο, φτάνει κοντά του και τραβάει το χταπόδι από πάνω του. Εκείνος, μόλις ελευθερώθηκε, ξεκίνησε να κολυμπάει όσο πιο γρήγορα μπορούσε και πήγε προς τους γονείς του.

Όπως πλησίαζε την οικογένεια του, τους άκουσε να μιλάνε με κάποιον.

«Κάτι χρωματιστό βλέπω εκεί. Τι λέτε να είναι;» ρώτησε η μαμά.

Ήταν ένα χρωματιστό ψαράκι που μιλούσε.

«Γεια. Είμαι ο Νέμο» είπε το ψαράκι.

«Μαμά, είναι υπέροχο! Να το πάρουμε στο σπίτι;» είπε η Χρυσή χοροπηδώντας.

«Δεν γίνεται, μικρή μου. Εδώ ζει το ψαράκι. Εδώ είναι το σπίτι του. Όχι σε μια γυάλα.»

«Έχει δίκιο η μαμά σου. Θα μείνω εδώ αλλά θα είμαι πάντα φίλος σου.» συμφώνησε και ο Νέμο.

Η οικογένεια γύρισε σπίτι, όλοι χαρούμενοι από την περιπέτεια τους στη θάλασσα. Σύντομα, όμως, η Χρυσή άρχισε να νιώθει πολύ άσχημα και να βήχει σαν να ήταν βαριά άρρωστη. Οι γονείς της την πήγαν αμέσως στο νοσοκομείο. Εκεί, έπειτα από πολλές εξετάσεις, οι γιατροί ανακοίνωσαν στην οικογένεια πως το μικρό κορίτσι έπασχε από καρκίνο στους πνεύμονες.

Το κορίτσι έπεσε σε βαθύ ύπνο, ή μάλλον σε κώμα για δύο εβδομάδες. Μέχρι που κάποια στιγμή, είδε στον ύπνο της τις χρωματιστές φάλαινες να τραγουδάνε και το μικρό ψαράκι να την πλησιάζει και να της υπόσχεται ότι θα γίνει καλά. Πράγματι, η Χρυσή ξύπνησε. Οι γιατροί την εξέτασαν και την βρήκαν απόλυτα υγιή και όλη η οικογένεια ήταν πιο χαρούμενη από ποτέ. Έτσι, ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Συγγραφείς: Σουρή Καλλιόπη, Πιζάνιας Ιορδάνης, Κόκκινος Αποστόλης, Καραΐσκου Αναστασία

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Γυναικών και Κοριτσιών στην Επιστήμη, η οποία έχει καθιερωθεί με απόφαση του ΟΗΕ να τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Φεβρουαρίου, οι μαθητές της Ε1 τάξης του σχολείου μας γνώρισαν μερικές από τις σπουδαιότερες γυναίκες επιστήμονες, ασχολήθηκαν με το έργο τους και τη συνεισφορά τους στην εξέλιξη των θετικών επιστημών. Οι μαθητές κατανόησαν τη σπουδαιότητα αυτής της ημέρας, καθώς η εκπαίδευση δεν αποτελούσε μέχρι πριν μερικές δεκαετίες αυτονόητο δικαίωμα των γυναικών και οι περιπτώσεις αυτών που κατάφερναν να σπουδάσουν, να ασχοληθούν με την έρευνα και να αναγνωριστεί το έργο τους είναι πολύ λίγες. Επιπλέον, συνειδητοποίησαν πως ακόμα και στις μέρες μας, τα ποσοστά των γυναικών στους περισσότερους επιστημονικούς κλάδους είναι πραγματικά μικρά και η εργασία τους δεν αμείβεται το ίδιο. Αναπόφευκτα, ακολούθησε συζήτηση σχετικά με τα κοινωνικά στερεότυπα που θέλουν τα κορίτσια να μην έχουν εξίσου καλές επιδόσεις με τα αγόρια στα μαθηματικά και γενικότερα στις θετικές επιστήμες και διαπίστωσαν πως εξακολουθούν να υπάρχουν.

Σκοπός αυτής της μέρας, λοιπόν, ήταν να βοηθήσουμε τις μαθήτριες μας να βελτιώσουν την αυτοεικόνα τους σχετικά με τις επιδόσεις τους στις επιστήμες, να συνειδητοποιήσουν πως μπορούν να είναι εξίσου καλές σε κάθε τομέα και να συνειδητοποιήσουν πως η επιστήμη έχει ανάγκη και τις γυναίκες.