Για μια ακόμη χρονιά μαθητές του 3ου Δ. Σ. Αλεξανδρούπολης ¨ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΙΜΕΝΙΔΗΣ¨ και ομάδα προσκόπων συμμετείχαν στη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας της Ελευθερώτριας, τη Δευτέρα 13 Μαΐου. Άλλωστε το 3ο Δ. Σ. Αλεξανδρούπολης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ενσωμάτωση του Δεδέγατς στις 14 Μαΐου 1920.
Πώς βίωσε τα γεγονότα ο Αθανάσιος Μανιάς: «Ένα πρωί, στις 13 Μαΐου του 1920, ημέρα Τετάρτη, μας έστειλαν από το σχολείο στα σπίτια μας να βάλουμε τις προσκοπικές μας στολές, προκειμένου να παραστούμε σε μια τελετή υποστολής της γαλλικής σημαίας και της έπαρσης της ελληνικής. Συγκεντρωθήκαμε στο προαύλιο του σχολείου μας, συνταχθήκαμε πρόσκοποι και από εκεί με βήμα καμαρωτό, ζωηροί, ευθαλείς, (ήμασταν καμιά πενηνταριά), με αδιάκοπα σαλπίσματα και τυμπανοκρουσίες, με βήμα καμαρωτοί πορευτήκαμε προς το ταχυδρομείο το σημερινό, το οποίο τότε ήταν το διοικητήριο των διασυμμαχικών δυνάμεων κατοχής. Εμπρός από το διοικητήριο αυτό και σε μια απόσταση 6-7 μέτρων υπήρχε ένας πανύψηλος ιστός πάνω στον οποίο κυμάτιζε η τρίχρωμη σημαία της Γαλλίας. Τέσσερα – πέντε βήματα μετά από τον ιστό αυτό ήταν παραταγμένο ένα απόσπασμα του γαλλικού στρατού, αποικιακού γαλλικού στρατού, από Σενεγαλέζους. Στο αριστερό της παρατάξεως αυτής, μεταξύ μάλλον του αριστερού της παρατάξεως και της γωνίας του κτιρίου είχαν παραταχθεί καμιά δεκαπενταριά Έλληνες χωροφύλακες και οι επίσημοι τότε της πόλης, ο δήμαρχος, ο δεσπότης, οι εκπαιδευτικοί, οι προϊστάμενοι και οι υπάλληλοι των υπηρεσιών της διασυμμαχικής κατοχής. Στην ανατολική πλευρά μεταξύ του δεξιού της παρατάξεως της στρατιωτικής δυνάμεως και της δυτικής γωνίας του κτιρίου είχε παραταχθεί η προσκοπική μας ομάδα. Αμέσως μετά το πέρας αυτής της παρατάξεως, βγήκε από το κτίριο ο διοικητής των δυνάμεων, Γάλλος αξιωματικός, διοικητής των διασυμμαχικών δυνάμεων κατοχής, συνοδευόμενος από τους επιτελείς του. Και υπό τους ήχους των σαλπίγγων, την παρουσίαση όπλων εκ μέρους του στρατιωτικού αποσπάσματος και των χωροφυλάκων και κοντών από την ομάδα μας. Και ενώ ο Γάλλος διοικητής και οι περί αυτόν αξιωματικοί, σε στάση προσοχής, χαιρετούσαν συντεθλιμμένοι, έγινε η υποστολή της γαλλικής σημαίας. Με την ίδια ακριβώς διαδικασία ακολούθησε η έπαρση της ελληνικής σημαίας. Μετά το πέρας της σύντομης αυτής τελετής, τα τμήματα αποχώρησαν, οι επίσημοι αποχώρησαν. Και όταν εξαφανίσθηκαν όλοι, δεν ακούστηκαν ζητωκραυγές, δεν ακουστήκαν επευφημίες. Λαός δεν υπήρχε γιατί ήταν τόσο ξαφνικό. Αν και πληροφορήθηκα από τον Χαράλαμπο Καρυωτάκη ότι προ οκταημέρου ήταν γνωστή μια κάποια τέτοια κίνηση, επροετοιμάζοντο δηλαδή εδώ οι αρχές. Αλλά όλα αυτά ήταν απόρρητα, όχι απλά εμπιστευτικά. Αυτά έγιναν γύρω στις δέκα το πρωί…..».
Αναμνήσεις του Αθανάσιο Κριτού: «Πρόσκοποι ήταν όλοι οι μαθητές του Γυμνασίου και οι μαθητές του Δημοτικού. Εγώ πιστεύω ότι η ίδρυση του Προσκοπισμού προηγήθηκε της ιδρύσεως του Γυμνασίου. Γιατί Δημοτικό Σχολείο είχε ανοίξει και λειτουργούσε από τον δάσκαλο Αθανάσιο Σπανό. Όταν ήρθαμε λειτουργούσε Δημοτικό Σχολείο…».
Στον παρακάτω σύνδεσμο υπάρχει μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση για τη συμμετοχή του 3ου Δ. Σ. στην ενσωμάτωση της Αλεξανδρούπολης το 1920:
https://prezi.com/view/wGsPEH2qpy5EwXdS4Yp4/
