Σήμερα Μ.Πέμπτη, η μέρα της σύλληψης ,της δίκης και της καταδίκης του Χριστού!

Ο λαός φαντάζεται το Χριστό να τον κυνηγούν αδιάκοπα να τον πιάσουν.Λέει πως κάποια ώρα βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση.Όπου και να πήγαινε τον ακολουθούσαν καταπόδι! Σταμάτησε να ξεκουραστεί κάτω απο μια ελιά και ακούμπησε το κεφάλι του στον κορμό της για να κοιμηθεί. Απο τη λύπη του για τον άδικο διωγμό του δάκρυα κύλησαν απ’ τα μάτια του και πότισαν το δέντρο. Όταν πλησίαζαν οι διώκτες του ,η ελιά κατάλαβε τον κίνδυνο και έγειρε τα κλαδιά της και τον σκέπασε! Ο Χριστός την ευλόγησε .Το ίδιο έγινε και με τη μυρτιά! Δεν έγινε το ίδιο με όλα τα δέντρα! Όταν μαθεύτηκε πως θα σταυρώσουν το Χριστό ,τα δέντρα έκαναν συμβούλιο και αποφάσισαν κανένα να μη δώσει ξύλα για να φτιάξουν το σταυρό. Ο ποιητής Γ.Δροσίνης αναπλάθοντας την παράδοση λέει:

Σ’ όποιο δεντρί κι αν άπλωναν εράγιζαν οι κλώνοι,

σχίζονταν ,εσπούσαν,δω και κει σκορπούσαν.

Μα για του πλάστη το σταυρό σκύβει και δίνει μόνη

τα δικά της τα κλαριά  προδότρα η λοιδοριά! (ή αλλιώς  χρυσόξυλο)

Ο Χριστός σταυρώθηκε ,το αίμα του κύλησε απο τις πληγές του.Ένας λαϊκός μύθος λέει πως έσταξε πάνω σ’ένα τριαντάφυλλο ,άλλος πάνω σε μια παπαρούνα. Λένε πως τα λουλούδια αυτά ήταν άσπρα και πως το κόκκινο χρώμα το πήραν απο το αίμα του Χριστού.

Σήμερα Μ.Πέμπτη πρωί πρωί οι νοικοκυρές βάφουν κόκκινα τ’ αυγά σε ανάμνηση της θυσίας του Χριστού και κρεμούν κάπου έξω απ’ το σπίτι ένα κόκκινο πανάκι.

Νάτος πάλι ο καλός μας φίλος έπιασε δουλειά! Μπράβο παιδιά και του Χρόνου!

Λένε πως η συνήθεια αυτή ξεκινά απ’ την Ανάσταση του Χριστού.Πως τάχα η Μαρία η Μαγδαληνή,τρέχοντας χαρούμενη να πει στους μαθητές πως είδε το Χριστό αναστημένο,συνάντησε στο δρόμο μια φίλη της που κρατούσε αυγά στην ποδιά της.

_Τι τρέχεις;τη ρώτησε.

-Πάω να πω στους μαθητές πως ο Χριστός αναστήθηκε!

-Δεν το πιστεύω ,είπε εκείνη.

-Μα τον είδα ,τον άκουσα,μου μίλησε.Πίστεψέ με.

-Θα πιστέψω ,αν τούτα τ’ αυγά που μάζεψα τώρα απ’ το κοτέτσι γίνουν κόκκινα.

Κι έγινε αμέσως όπως είπε!κι απο τότε συνηθίζουν να βάφουν το Πάσχα κόκκινα τ’ αυγά.Καμιά φορά και μωβ γιατί οι μέρες αυτές είναι πένθιμες.

( ΑΠΘ ,ΙΝΣ,ΙΔΡΥΜΑ ΜΑΝΟΛΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ,” διαλέγω και διαβάζω”,Θεσ/νίκη 1995)

 

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα, λέμε τα κάλαντα και φτιάχνουμε λαζαράκια!

Την ώρα που η Αθανασία και ο Χαρίτωνας ζύμωναν και τραγουδούσαν το τραγούδι του Λάζαρου και κάποιος άλλος φίλος μας ζύμωνε κουλουράκια με τη μαμά του! Μπορεί να μην τους πέτυχαν οι λαγοί αλλά σίγουρα θα τους πέτυχε η ζύμη !……κι ας έχει κάποιο άλλο σχέδιο! Έτσι δεν είναι μαμά Αλεξία; Η μυρωδιά έφτασε ως εδώ ! και του χρόνου Θάνο! ….κι αν τα φάτε γρήγορα, θα κάνετε και τους λαγούς!

Μήπως γνωρίζετε αν άνοιξε “Τερκενλής” στα Πεύκα; Δεν νομίζω, τότε αυτή η χαρακτηριστική, μεθυστική μυρωδιά τσουρεκιού από πού ερχόταν; Μα φυσικά από το σπίτι του σεφ Μάριου και Γιώργου με τη συνδρομή της μάστερ σεφ Κέλλυς ! Απολαύστε εικόνες, φανταστείτε ευωδιές και γεύσεις! Και του χρόνου να είστε γεροί!

 

Μμμμ! μα και από κάπου αλλού μας έρχεται αυτή η τόσο ιδιαίτερη μυρωδιά!Μα ποιος ανακατεύει το αλεύρι;Μα ναι, ο Θανάσης μας είναι παιδιά!Και τι αφράτα λαχταριστά τσουρεκάκια είναι αυτά!Και όχι μόνο…να και τα αυγουλάκια με τα χρωματάκια τους!Άραγε ποιο να είναι το πιο γερό;Μπράβο Θανάση.Σε χαιρόμαστε και σε καμαρώνουμε!

Αααααχ! Ευωδίασε ο τόπος! Ζηλεύουμε Αλέξανδρε! Φάε λίγο και για μας!