Ένα ποίημα βγαλμένο από τα παιδιά που καλλιεργεί τις τέσσερις αισθήσεις  και δημιουργεί πολλές εικόνες και συναισθήματα! Τα παιδιά έψαξαν και βρήκαν τον κρυμμένο χειμώνα, τον είδαν, τον άκουσαν, τον μύρισαν και τον αισθάνθηκαν…και ύστερα όλα αυτά τα γράψαμε στο χαρτί και φτιάξαμε το ποίημα για τον χειμώνα.

Πού κρύβεσαι χειμώνα;

Σε βλέπω στον πάγο, στα χιόνια που γέμισαν τις αυλές, τις σκεπές, τα βουνά,

στους ανθρώπους που περπατούν στους δρόμους βιαστικά και είναι ζεστά ντυμένοι με σκουφιά, κασκόλ και γάντια.

Σε βλέπω στους χιονάνθρωπους με τις καροτένιες μύτες,

στον χιονοπόλεμο που παίζουν τα παιδιά,

στο χιόνι που πέφτει,

στα γυμνά κλαδιά των δέντρων,

στα πουλιά που ψάχνουν φωλίτσες και τροφή,

στους Άη Βασίληδες που φέρνουν δώρα στα παιδιά,

στα στολισμένα δέντρα,σπίτια και βιτρίνες,

στους καπνούς που βγαίνουν από τις καμινάδες των σπιτιών,

στα χνώτα μας έξω στο κρύο.

Σε ακούω στον αέρα που σφυρίζει, στα κλαδιά που κουνιούνται,

στις μπόρες, στις βροντές, στις χιονοθύελλες,

στα γέλια των παιδιών που παίζουν χιονοπόλεμο,

στα πουλάκια που χτυπούν το τζάμι για λίγα σποράκια,

στα κάλαντα που λένε τα παιδιά στις γειτονιές,

στα ξύλα που τρίζουν όταν καίγονται στο τζάκι,

στα παραμύθια που μας διαβάζουν δίπλα στη φωτιά,

στα βήματά μας πάνω στο αφράτο χιόνι,

στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Σε μυρίζω στους κουραμπιέδες και στα μελομακάρονα που ψήνονται στους φούρνους,

στο ζεστό τσάι και στη ζεστή σοκολάτα που πίνουμε,

στη βασιλόπιτα και στη γεμιστή γαλοπούλα που ψήνεται…

στο χριστουγεννιάτικο μοσχοβολιστό τραπέζι,

στα κάστανα που ψήνονται στη φωτιά.

Σε αισθάνομαι στα παγωμένα μου μάγουλα, στην κρύα μου μύτη, στα παγωμένα μου χέρια και πόδια, στο παγωμένο τζάμι.

Σε βλέπω χειμώνα, σε ακούω, σε μυρίζω και σε αισθάνομαι και είμαι τόσο χαρούμενη που σε βρήκα επιτέλους!

Τα παιδιά του 2ου Νηπιαγωγείου Πεύκων

“Winter is  coming ”   KATE CARNEY

Winter Landscape  Vincent  Van Gogh

“La Pie ”  DE  CLAUDE MONET 1868-1869  ( Μousee d’ Orsay Paris )

“Road to Versailles at Louvesciennes”(The Snow Effect 1869)