Ολοκληρώνοντας την 4^η δραστηριότητα, η εκπαιδευτικός αποσκοπώντας στην καλύτερη εμπέδωση των προηγούμενων δράσεων σχετικά με τη μέρα και τη νύχτα, τον ήλιο και τη σελήνη, διάβασε το παραμύθι «Το πρώτο λουλούδι» του Μάνου Κοντολέων, εκδόσεις Πατάκη.

“Ήταν κάποτε μια εποχή κι ήταν κάποτε ένας μεγάλος τόπος, στον οποίο ζούσανε άνθρωποι. Υπήρχαν ζώα, πουλιά, ερπετά και ψάρια. Υπήρχαν θάλασσες, βουνά, ποτάμια και λίμνες. Και υπήρχαν φυτά και δέντρα, θάμνοι και άγρια χορτάρια.
Αλλά σ’ εκείνη την εποχή και σ’ εκείνον τον τόπο δεν υπήρχαν λουλούδια. Κι σ’ εκείνον τον τόπο ζούσαν, μόνες τους, πλάι στην λίμνη, δυο αδερφές, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αλλά πολύ αγαπημένες. Η Ασημένια, φίλη της νύχτας και των πλασμάτων της, γιατί η νύχτα το ασήμι αγαπά. Και η Χρυσαφένια, αγαπημένη της μέρας και των ανθρώπων γιατί η μέρα το χρυσάφι αγαπά. Οι άνθρωποι τρόμαζαν σαν έβλεπαν την Ασημένια. Τους φαινόταν απόκοσμη, θλιβερή. Μα κάτι αντίστοιχο γινόταν με την Χρυσαφένια από τα πλάσματα της νύχτας. Σταματούσαν τα πουλιά να κελαηδούν, έφευγαν μακριά της όλα.

Τότε οι αδελφές έφυγαν. Κίνησαν για άλλα μέρη. Παντού κάποιος ήθελε τη μια από τις δυο, πουθενά και τις δυο. Μα ήρθε η ώρα κι η στιγμή που σ’ ένα βουνό επάνω, στο μέσο μιας ξέρας, ένα τόσο δα σποράκι αντάμωσαν, ανάμεσα σε πέτρες, μέσα σε σπηλιά. Κι αυτός ο τόσο δα σπόρος έγινε κάτι περισσότερο από ένας τόπος για τις δυο τους. “Νύχτα που μέρα έγινες. Μέρα που κρύβεις νύχτα”. Και το θαύμα δημιουργήθηκε.

Η εκπαιδευτικός αφού διερεύνησε το επίπεδο κατανόησης της ιστορίας από τα νήπια, τους ζήτησε να ζωγραφίσουν τη Χρυσαφένια και την Ασημένια. Κάθε παιδί κλήθηκε να περιγράψει τις δύο ηρωίδες, ενώ εξέφρασε τι του έκανε εντύπωση απ’ το παραμύθι και στη συνέχεια όλα φαντάστηκαν το πρώτο λουλούδι και το ζωγράφισαν. Κάποια παιδιά θυμήθηκαν ότι και ο μικρός Πρίγκιπας είχε ένα τριαντάφυλλο. Οπότε βάσει και αυτής της ιδέας, τελικά αποφασίστηκε όλοι να αναζητήσουμε τον δικό μας φανταστικό πλανήτη.