Η μουσική είναι ένας κώδικας που ενώνει όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως καταγωγής, γλώσσας, χρώματος, κουλτούρας. Με αφορμή την Τέχνη μέσα από την επαφή με τα γεωμετρικά σχήματα, τα νήπια άκουσαν τις χώρες καταγωγής των Καλλιτεχνών και τους προκλήθηκαν απορίες. Οπότε αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την υδρόγειο σφαίρα, προκειμένου να γνωρίσουμε όχι μόνο χώρες, αλλά και τις Ηπείρους της Γης.
Ετοιμαστήκαμε για ένα μεγάλο ταξίδι, για ν’ ακούσουμε άλλες γλώσσες, μουσικές και να συναντήσουμε διαφορετικούς ανθρώπους, πολιτισμούς, χορούς.
Πρώτος σταθμός η Ευρώπη και οι μελωδίες της Ελλάδας και της Ουκρανίας.
Στη συνέχεια, πήγαμε στην Αφρική, στην Ουγκάντα και λικνιστήκαμε στους χαρούμενους σκοπούς της.
Ακολούθησε η Ασία, όπου με λεπτεπίλεπτες κινήσεις γίναμε Κινέζοι και Κινέζες, ενώ χορέψαμε το χορό των Χιλίων Χεριών της Ταϊλάνδης.
Γνωρίσαμε το Didjeridoo στην Αυστραλία, γίναμε Καγκουρό και Κοάλα και κινηθήκαμε σε πολυνησιακούς ρυθμούς.
Τέλος, στην Αμερική ως Ινδιάνοι χορέψαμε και μιμηθήκαμε ήχους, ζώα και στοιχεία της φύσης.

*Τα πνευματικά δικαιώματα των φωτογραφιών, των βίντεο και της μουσικής ανήκουν στους δημιουργούς τους.

*https://radio.garden/visit/greenfield-in/9qOxrgRV?r=1

Η μουσική, ο χορός και η κίνηση διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των παιδιών, καθώς μέσα από αυτά διοχετεύουν την ενέργεια και τα συναισθήματά τους. Αναπτύσσεται η δημιουργικότητα και η φαντασία τους. Μαθαίνουν με βιωματικό τρόπο τα βασικά χαρακτηριστικά της μουσικής, όπως τον ρυθμό, την ένταση, τη διάρκεια των ήχων κ.α. Οι ομαδικές δραστηριότητες τους παρέχουν τη δυνατότητα να συνεργαστούν με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στους άλλους, ενώ οδηγούνται σε κοινωνικογνωστική ωρίμανση.

Τα πνευματικά δικαιώματα των βίντεο και της μουσικής ανήκουν στους δημιουργούς τους.

Με αφορμή το παραπάνω βίντεο, το οποίο αναφέρεται στο ζωγράφο Wassily Kandinsky, γνωρίσαμε τον μαγικό κόσμο των έργων τέχνης, των σχημάτων και της μουσικής.
Παρατηρήσαμε πίνακες του καλλιτέχνη και διαπιστώσαμε πως τα σχήματα που αγαπούσε ήταν το τρίγωνο, το τετράγωνο, το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο, ο κύκλος -ολόκληρος και μισός σαν μισοφέγγαρο- και πως τον διέκρινε η ευαισθησία να νιώθει τα χρώματα ως μουσική.

Η αλήθεια είναι, ότι αναρωτηθήκαμε πως θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό. Όμως επειδή είμαστε πανέξυπνα παιδιά, μετρήσαμε τα χρώματα του ουράνιου τόξου και τα βρήκαμε 7. Μετρήσαμε και τις νότες και τις βρήκαμε και αυτές 7. Τότε αυτά τα δύο, τα βάλαμε να παίξουν μεταξύ τους και μαγικά κάθε χρώμα είχε τη δική του νότα. ‘Ολες τις τραγουδήσαμε και τις “περπατήσαμε” πάνω στα χρώματα.

Στη συνέχεια έχοντας έναν πίνακα του Καντίνσκι χωρίς χρώματα, προσπαθήσαμε να τον μιμηθούμε. Μόλις σχεδιάσαμε τις γραμμούλες και τα σχήματα, φανταστήκαμε που θα ήταν ιδανικό για τον καθένα/μία μας να βάλει χρώματα αν το ένιωθε, όπως το ένιωθε.

Το αποτέλεσμα ήταν μοναδικό.

Έπειτα, αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε τα σχήματα όπως εκείνος και φυσικά ζωγραφίσαμε και περισσότερα, ακούγοντας κλασσική μουσική.

Στη συνέχεια γνωρίσαμε τον Piet Mondrian, έναν καλλιτέχνη, που τελικά είχε αποφασίσει πως τα αγαπημένα του χρώματα ήταν το κίτρινο, το κόκκινο και το μπλε. Μαντέψτε ποια σχήματα αγαπούσε; Μα φυσικά το Τετράγωνο και το Ορθογώνιο Παραλληλόγραμμο. Έτσι, γίναμε και εμείς μικροί Μοντριάν.

Επίσης, συνεχίσαμε το έργο που ξεκινήσαμε όταν ήρθαμε σε επαφή με τη μίξη των χρωμάτων και συμπληρώσαμε σε αυτό σχήματα, τα οποία έγιναν μία μικρή πολιτεία.

Έχουν γραφτεί άπειρα ποιήματα και τραγούδια εμπνευσμένα απ’ αυτήν την εποχή του χρόνου. Έχουν δημιουργηθεί πίνακες ζωγραφικής που προσπαθούν να συναγωνιστούν τη χρωματική μαγεία της φύσης. Το Φθινόπωρο αποτελεί τη μετάβαση απ’ το καλοκαίρι στον χειμώνα και μας προετοιμάζει γι’ αυτόν με διάφορους τρόπους. Η φύση παίρνει τα χρώματα του Φθινοπώρου: πορτοκαλί, καφέ, κίτρινο, κόκκινο. Τα νήπια με αφορμή τα πεσμένα φύλλα στην αυλή του σχολείου, τα οποία συγκέντρωσαν σ’ ένα καλαθάκι και αφού μιλήσαμε για την εποχή του Φθινοπώρου, κλήθηκαν με βοηθό τη φαντασία τους, να δημιουργήσουν στο χαρτί τον Φθινοπωρινό τους εαυτό. Και ιδού το αποτέλεσμα:

Η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης γιορτάζεται την 31η Οκτωβρίου κάθε χρόνου, σε ανάμνηση της ίδρυσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων στο Μιλάνο στις 31 Οκτωβρίου 1924.
Στο Σχολείο μας αναφερθήκαμε στην έννοια της αποταμίευσης, γνωρίσαμε το Ευρώ και παίξαμε ένα παιχνίδι, όπου έπρεπε να σύρουμε το σωστό χαρτονόμισμα ή κέρμα στη θέση που μας έδειχνε τον αριθμό και τη αξία του. Σε φύλλο εργασίας δουλέψαμε με τον ίδιο τρόπο αλλά με κριτήριο το χρώμα, δηλαδή το χρώμα που συνόδευε ένα χαρτονόμισμα, έπρεπε να γεμίσει το κουτάκι που μας έδειχνε τον αριθμό του χαρτονομίσματος.
Είδαμε με ποιους τρόπους αποταμιεύουμε και ως μικροί ντεντέκτιβ εντοπίσαμε τις λέξεις ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ, ΧΡΗΜΑΤΑ, ΤΡΑΠΕΖΑ, σε κρυπτόλεξο. Επίσης επισημάναμε ότι το σχήμα ενός κέρματος είναι ο κύκλος και ενός χαρτονομίσματος, το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο.
Μετρήσαμε νομίσματα και γεμίσαμε κουμπαράδες.
Επεκτείναμε την έννοια της αποταμίευσης μέσω του παραμυθιού “Αν κάθε μέρα”.
“Αν κάθε μέρα φυτεύω ένα δέντρο, σε μερικά χρόνια θα έχω ένα δάσος. Αν κάθε μέρα διαβάζω μια λέξη, σε μερικά χρόνια θα μπορώ να διαβάσω το πιο μεγάλο παραμύθι. Αν κάθε μέρα μαθαίνω κάτι καινούργιο, σε μερικά χρόνια θα είμαι σοφός”!
Κατασκευάσαμε τους δικούς μας κουμπαράδες. Τους χρωματίσαμε και τους μετατρέψαμε σε τερατάκια φαγανά για κερματάκια.