Τα πρώτα νηπιαγωγεία λειτούργησαν το 1840 στη Γερμανία, από τον F. Froebel, και στη συνέχεια δέχτηκαν επιρροές από παιδαγωγούς όπως η M. Montessori, ο C. Freinet κ.α. Από το πρώτο εγχείρημα του Froebel μέχρι τις μέρες μας, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα που επηρέασαν ασφαλώς και τη λειτουργία του νηπιαγωγείου στο σύνολό της. Το νηπιαγωγείο συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος των εκπαιδευτικών συστημάτων σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Σύμφωνα με τους στόχους του νηπιαγωγείου, τα νήπια πρέπει να συνηθίσουν να επικοινωνούν αποτελεσματικά, να παίζουν και να αλληλεπιδρούν με κατάλληλους τρόπους με τους άλλους συνομηλίκους και ενηλίκους.

Το νηπιαγωγείο βοηθάει τα μικρά παιδιά να αρχίσουν σταδιακά να παραμένουν μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς να φοβούνται και να αγχώνονται. Αποτελεί ενδεχομένως μία πρώτη ευκαιρία να αρχίσουν τα παιδιά να αναπτύσσουν φιλικές σχέσεις και τρόπους συνεργασίας με άλλα παιδιά.

Επίσης στοχεύει στην ενίσχυση έξι διαφορετικών τομέων ανάπτυξης της προσωπικότητας του παιδιού, οι οποίοι σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρώνονται. Οι τομείς αυτοί είναι:

H σωματική ανάπτυξη

Σχετίζεται με όλες εκείνες τις ικανότητες του παιδιού που του επιτρέπουν να γνωρίζει το σώμα του και να ελέγχει τις κινήσεις του σε ποικίλες σωματικές δραστηριότητες.

H αντιληπτική και αισθητηριακή ανάπτυξη

Σχετίζεται με τον τρόπο που λειτουργεί ένα παιδί χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις του και με την ικανότητά του να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που συλλέγει (π.χ. η παρατήρηση και η προσπάθεια εξήγησης ενός φυσικού φαινομένου).

Η επικοινωνιακή και γλωσσική ανάπτυξη

Σχετίζεται με δεξιότητες επεξεργασίας ποικίλων ερεθισμάτων εκ μέρους του παιδιού, ώστε να είναι σε θέση να αναπτύσσει ικανότητες και δεξιότητες έκφρασης και ανταλλαγής σκέψεων, ιδεών και συναισθημάτων με τους άλλους (π.χ. ικανότητα περιγραφής μιας κατάστασης).

Η γνωστική ανάπτυξη

Σχετίζεται με τις δεξιότητες που βοηθούν το παιδί να σκέφτεται και να επεξεργάζεται τη σκέψη του (π.χ. η ικανότητα επίλυσης απλών προβλημάτων).

Η συναισθηματική ανάπτυξη

Σχετίζεται με την ικανότητα του παιδιού να χειρίζεται τα συναισθήματά του και να αντιδρά ανάλογα σε δεδομένες καταστάσεις (π.χ. η ικανότητα ένταξης σε μια κοινωνική ομάδα).

Η κοινωνική ανάπτυξη

Σχετίζεται με τη διαμόρφωση της ταυτότητας του παιδιού, τις σχέσεις του με τους άλλους και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη θέση του και τους ρόλους του στο κοινωνικό περιβάλλον.