Πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα ,μια γιορτή αγάπης , προσφοράς αλληλεγγύης σκεφτήκαμε να στηρίξουμε όπως τα τελευταία 2 χρόνια παιδιά που αντιμετωπίζουν σοβαρές ασθένειες μέσα από το Make a wish.

Το Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) είναι ένας κορυφαίος οργανισμός που κάνει πραγματικότητα τις επιθυμίες παιδιών με σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή τους ασθένειες. Στο νηπιαγωγείο  μας γνωρίζουμε πως εκπληρώνοντας το όνειρο ενός άρρωστου παιδιού δεν του χαρίζουμε μόνο το χαμόγελο και μερικές ξέγνοιαστες στιγμές αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Του δίνουμε τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσει να παλεύει για τη ζωή του. Με το πρόγραμμα Αστέρι της Ευχής, τα παιδιά μας συνειδητοποιούν πως η υγεία δεν είναι κάτι δεδομένο και αρχίζουν να νιώθουν πως δίπλα τους υπάρχουν παιδιά που παλεύουν για την υγεία και τη ζωή τους. Ανακαλύπτουν, επίσης, πως μαζί με το Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος), μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να προσφέρουν χαρά, ελπίδα και δύναμη στα λιγότερο τυχερά παιδιά.

Το σχολείο μας προσέφερε στον οργανισμό και προμηθεύτηκε αστεράκια, τα οποία έφτασαν και μας γέμισαν χαρά. Φέτος, το Αστέρι της Ευχής γιορτάζει τα 25 του χρόνια! Έτσι… διαφέρει από τις άλλες χρονιές για να μας θυμίσει πόσο ξεχωριστοί είμαστε όλοι.

Στη συνέχεια αξιοποιήσαμε το υλικό του Εκπαιδευτικού προγράμματος εθελοντισμού “Αστέρι της Ευχής” που υπάρχει στην ιστοσελίδα του προγράμματος, για να γνωρίσουν τα παιδιά και να να μεταφέρουμε το μήνυμα του προγράμματος Αστέρι της Ευχής σε όλα τα παιδιά και για να μάθουν περισσότερα οι  μαθητές μας για τον εθελοντισμό και την αξία της προσφοράς. Διαβάσαμε το παραμύθι της Μαρίνας Γιώτη “Ένα αστέρι στην καρδιά”, που υπάρχει στον οδηγό του προγράμματος:

Όπως γράφει η συγγραφέας στον Εκπαιδευτικό οδηγό:

Το Αρκουδάκι ήθελε να γίνει πολύ δυνατό! Τόσο δυνατό που να είναι πραγματικά ανίκητο! Τόσο δυνατό που να μπορεί να νικήσει κάθε εχθρό, μεγάλο ή μικρό… Δεν ήξερε όμως πώς να το κάνει, γιατί δεν είχε κάτι το ξεχωριστό ούτε κάποια υπερδύναμη. Έτσι, σκέφτηκε να κάνει μια ευχή σε ένα αστέρι και ξεκίνησε ένα ταξίδι μοναδικό, όπου ανακάλυψε ότι, όταν προσφέρεις με την καρδιά σου, αυτό που χαρίζεις δεν χάνεται, αλλά πολλαπλασιάζεται.

Ρόμπερτ Λάντλαμ: «Η ελπίδα είναι το μόνο πράγμα που είναι πιο δυνατό από τον φόβο».

Φορέσαμε τις κορδελίτσες σαν  βραχιολάκια στα χεράκια μας.

Και αφού γράψαμε τις ευχές μας πίσω από κάθε αστεράκι τα στολίσαμε στα χριστουγεννιάτικα δέντρα μας!

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς που με μεγάλα περισσεύματα προσφοράς παραμένουν οι μεγαλύτεροι πρεσβευτές αγάπης των παιδιών Ευχής!

Η 3 Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί από το 1992 , με πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων  Εθνών , να γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Έτσι και εμείς πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτικές δράσεις με σκοπό τα παιδιά να :

• να συνειδητοποιήσουν ότι οι άνθρωποι έχουν πολλούς διαφορετικούς τρόπους να κάνουν πράγματα και να αντιλαμβάνονται τον κόσμο,
• να προβληματιστούν,
• να συζητήσουν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινή τους ζωή
• και να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση και την ευαισθησία προς τα άτομα με αναπηρία.

Αφιερώσαμε στην τάξη μας δυο μέρες, προκειμένου να μάθουμε για τους συνανθρώπους μας με Αναπηρία:

• Ποιοι είναι;
• Πως ζουν;
• Τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους;

Το θέμα της διαφορετικότητας και της αποδοχής αρχικά το προσεγγίσαμε μέσα από τα βιβλία :

αλλά και από διάφορες εικόνες  που μας έδωσαν την ευκαιρία για συζήτηση και προβληματισμό.

Μας συγκίνησαν οι “Ιστορίες Ζωής ” από την ΕΛΕΠΑΠ , αλλά και το σχετικό animation που δημιούργησε η Unicef προκειμένου να μας ευαισθητοποιήσει στο θέμα της αναγνώρισης όλων των παιδιών ως ισότιμων μελών της κοινωνίας και του σεβασμού απέναντι στα δικαιώματά τους!

Οι ιστορίες της Αργυρώς αλλά και εικόνες που είδαμε ,προκάλεσαν συζητήσεις που μας βοήθησαν να συνειδητοποιήσουμε ότι τα άτομα με αναπηρία μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα σε όλες τις εκφράσεις της ζωής.

Είδαμε, ακόμη, πόση δύναμη ψυχής διαθέτουν τα άτομα με αναπηρία! Πόσες ξεχωριστές ικανότητες έχουν  και πόσους σημαντικούς στόχους επιτυγχάνουν, σε πολλούς τομείς, αξίζοντας και την αποδοχή
και το σεβασμό μας!

Μας απασχόλησε, ακόμη, το θέμα της προσβασιμότητας κοινόχρηστων χώρων από άτομα με κινητικά προβλήματα ή με προβλήματα όρασης. Είδαμε σχετικές εικόνες και βίντεο και συζητήσαμε γι’ αυτές. Τι λάθος συμβαίνει ; Πια εμπόδια δυσκολεύουν τη ζωή των ανθρώπων με αναπηρία; Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να βοηθάμε τους ανθρώπους με αναπηρία;

Για αυτή τη σημαντική ημέρα μας έκαναν την τιμή και μας επισκέφτηκαν στο νηπιαγωγείο μας  ο κ. Τζούνης Κώστας , παρολυμπιονίκης στο δίσκο και ο κ. Μυλωνίδης Πέτρος ,αθλητής στη σφαίρα ,και οι δυο μπαμπάδες νηπίων που φοιτούν στο σχολείο μας ,οι οποίοι μοιράστηκαν  τις σκέψεις, τις εμπειρίες, τους προβληματισμούς, τις αγωνίες και τις επιτυχίες τους και απέδειξαν  πως τελικά «ο ισχυρότερος μυς είναι η καρδιά!»

Αφού αρχικά  μας μίλησαν για την αναπηρία, τις δυσκολίες που υπάρχουν ,την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό  αλλά και  ότι  μια αναπηρία μπορεί να προέρχεται είτε εκ γενετής είτε από κάποιο ατύχημα,  μας έδειξαν από κοντά τεχνητά μέλη τα οποία περιεργαστήκαμε με περιέργεια.

Στο τέλος τα παιδιά βιώσανε την αναπηρία μέσα από τα προβλήματα όρασης στα πλαίσια ενός  κινητικού παιχνιδιού όπου θα έπρεπε να κινηθούν σε μια διαδρομή με εμπόδια χωρίς να βλέπουν που στόχο είχαν να αναπτύξουν την ενσυναίσθηση.

Ευχαριστούμε πολύ κ. Τζούνη Κώστα και κ.Μυλωνίδη Πέτρο  που μας βοηθήσατε να  αναγνωρίσουμε  την αξία του να είσαι διαφορετικος αλλά και το ότι είμαστε όλοι ίσοι ανεξάρτητως σωματικών χαρακτηριστικών και ικανοτήτων.

Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι απλά μια μέρα για τα Άτομα με Αναπηρία, είναι μια μέρα για όλους. Όλοι ίσοι και όλοι διαφορετικοί.