ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΗ ΤΑΞΗ

Τα παιδιά έφτιαξαν και χάρισαν δώρα-κατασκευές στον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής τους τη ΜΗΤΕΡΑ.

Μπλε και Μωβ τάξη

Μανούλες,  χρόνια πολλά!!!!

Η γιορτή της Μητέρας γιορτάζεται σε όλον τον κόσμο τη 2η Κυριακή του Μαϊου!

Ετοιμάσαμε κι εμείς, μαζί με τα παιδιά (στα πλαίσια του σχεδίου δράσης Σχέσεις σχολείου – οικογένειας) μια μικρή έκπληξη στις μαμάδες των τάξεων μας με πολλή χαρά και αγάπη!

Ξεκινήσαμε κάπως έτσι….

-Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί της από πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και ένα τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα κι αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.

-Κι αυτό τι είναι?

-Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δεν θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.

-Νομίζω πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κανονικό πρότυπο με τα δύο χέρια και τα δύο μάτια κ.λ.π.

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:

-Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δεν θα  καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του αυτή τη φορά ο Θεός είχε πετύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:

-Αδειάζει…Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ΄ αυτό το πρότυπο μητέρας?

-Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.

-Και σε τι χρησιμεύει?

-Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.

-Κύριε, είστε μεγαλοφυϊα!! αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:

-Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι Μητέρες!    (Πάουλο Κοέλιο)_

Τραγούδησαν στις μανούλες τους, χόρεψαν μαζί τους και τους πρόσφεραν τις κορώνες, τα γλαστράκια με τα πρόσωπά τους στα λουλουδάκια  και τα πορτραίτα που ετοίμασαν γι’ αυτές με πολλή αγάπη:

Η κάθε μαμά προσπάθησε να βρει μόνη της το δικό της πορτραίτο!

Το κάθε παιδί φόρεσε την κορώνα στη μαμά του και της είπε πόσο πολύ την αγαπάει και γιατί..

Τα γλαστράκια μας…

Η μαμά μου κι εγώ..