2ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΣΤΡΟΥΣ

Επειδή η απώλεια ενός τάπερ είναι σημαντικός λόγος για καβγά.
Επειδή δε φορέσαμε ζακέτα στους 36 βαθμούς Κελσίου.
Επειδή όλα τα παράνομα κυκλώματα της νύχτας περίμεναν την έξοδό μας για να μας ρίξουν κάτι στο ποτό.
Επειδή όλη η γειτονιά έχει παντρευτεί πριν από εμάς.
Επειδή λουστήκαμε και μετά βγήκαμε ΑΜΕΣΩΣ.
Επειδή στον γιατρό και στην μανούλα τα λέμε όλα.
Επειδή τα σεμεδάκια δίνουν άλλη χάρη στο σπίτι, πάνω στην τηλεόραση, στο λάπτοπ, στη φρουτιέρα και στο τιμόνι του αυτοκινήτου.
Επειδή στα καλά μοιάζουμε σε εκείνη ενώ στα κακά στον πατέρα μας.
Επειδή έχουμε μείνει πετσί και κόκκαλο αφού δεν τρώμε καθόλου.
Επειδή δεν έχουμε ακολουθήσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας το παράδειγμα της Αμαλίτσας ή του Νικολάκη απέναντι.
Επειδή από την άλλη δεν την ενδιαφέρει τι κάνουν τα άλλα παιδιά.
Επειδή πρέπει να φοράς καθαρά εσώρουχα, γιατί αν γίνει κανένα ατύχημα θα γίνουμε ρεζίλι.
Επειδή δε φορέσαμε κάλτσες και περπατήσαμε ξυπόλητοι χωρίς να ξέρουμε ότι από τα πόδια κρυώνει ο άνθρωπος.
Επειδή είσαι πολύ μικρή όταν θες να συγκατοικήσεις, αλλά πολύ μεγάλη για να είσαι ανύπαντρη.
Επειδή αν δε φάμε σαλάτα, δεν έχουμε φάει τίποτα..
Επειδή, αν βρούμε πρώτα τι θα πούμε στον κόσμο, όλα τα άλλα λύνονται.
Επειδή αν δεν πάρουμε τηλέφωνο μετά από κάποιο ταξίδι, λογικά έχουμε πεθάνει.
Επειδή η φράση «τώρα μάλιστα, έγινες άνθρωπος» σημαίνει ότι γίναμε 156 κιλά.
Επειδή μας τα ΄λεγε, δε μας τα ΄λεγε;
Επειδή στην ηλικία μας είχε τρία παιδιά.
Επειδή όταν ήμασταν μωρά λύσσαξε “πες μαμά” και τώρα λες μαμά, για να απαντήσει μαμούνια!
Επειδή περνούσαμε το σπίτι για ξενοδοχείο και ό,τι ώρα θέλαμε μπαίναμε και ό,τι ώρα θέλαμε φεύγαμε χωρίς να την υπολογίζουμε και άμα πεθάνει καμιά μέρα να δει τι θα κάνουμε εμείς που όλα έτοιμα μας τα είχε και όλα από αυτήν τα περιμέναμε.

 Και τέλος, επειδή κανείς δε θα μας αγαπήσει όσο εκείνη!

Για αυτούς και για χίλιους άλλους λόγους τα πλάσματα που λέγονται ΜΑΜΑΔΕΣ είναι υπέροχα!

Χρόνια μας πολλά!

Ήταν 1η Μαΐου 1886 όταν τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων για το οκτάωρο. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές. Το σύνθημα ήταν “8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος, 8 ώρες ξεκούραση”.

Η εργατική Πρωτομαγιά είναι οι μνήμες μας από ημέρες που μας φανέρωσαν ότι τα δικαιώματα μας δεν είναι «θεόσταλτα» ούτε και βέβαια θα μας χαριστούν.

Προληπτική στοματική υγιεινή και έλεγχος στα δοντάκια μας από το ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΑΣΤΡΟΥΣ

“… σ’ όλες τις γλώσσες, είτε των λαών, είτε των συναισθημάτων, είτε του φωτός, το αδύνατον διαρκεί.

Ως ελπίδα. Ως πίστη. Ως άνοιγμα αγάπης.

Στη δική μας το αδύνατον ονομάζεται Ανάσταση!”

Οδυσσέας Ελύτης, Από το “Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου”

Όπως τα βλέπουν τα πουλιά, να γίνει απλός

ο κόσμος…..

Ο.ΕΛΥΤΗΣ

Τη φετινή σχολική χρονιά μας συνεπήρε το πρόγραμμα Πολιτιστικών Θεμάτων “Ταξιδεύοντας μέσα από τα μάτια των καλλιτεχνών”. Γνωρίσαμε σπουδαίους καλλιτέχνες, προσπαθήσαμε να δούμε μέσα από την Τέχνη τους, να μάθουμε για τα σχήματα, τη φύση, τον άνθρωπο, να γνωρίσουμε νέες τεχνοτροπίες και υφές μα κυρίως … να διασκεδάσουμε!

Pablo Picasso: “Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πως θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας..”

Τάσσος Αλεβίζος: “Το δικό μου χέρι ξεκινάει από την καρδιά..”

Wassily Kandinsky: “Από όλες τις τέχνες, η αφηρημένη ζωγραφική είναι η πιο δύσκολη..”

Piet Mondrian, Η γεωμετρική απλότητα στα άκρα.

Rene Magritte: “Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι.. είναι απλά άγνωστο.”

Paul Klee: “Το να γίνεσαι είναι πιο σημαντικό από το να είσαι.” και “Το σχέδιο είναι σαν να παίρνεις μια γραμμή για περίπατο.”

Vincent Van Gogh: “Πόσο δύσκολο είναι να είσαι απλός”,

“Ονειρεύομαι ό,τι ζωγραφίζω και μετά ζωγραφίζω αυτό που ονειρεύομαι..”

Μπορείτε να ξεχωρίσετε “Tα ηλιοτρόπια” Βαν Γκογκ ανάμεσα στα δικά μας;;

Pablo Picasso: “Δεν ζωγραφίζω αυτό που βλέπω, ζωγραφίζω αυτό που σκέφτομαι.”

Σπύρος Βασιλείου: “Εγώ για τη δουλειά μου δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο,

παρά ότι είναι ζωγραφική που έγινε σ’ αυτόν τον τόπο,

από έναν άνθρωπο που αγαπά αυτόν τον τόπο,

για τους ανθρώπους αυτού του τόπου..”

Yayoi Kusama: “Η γη μας δεν είναι παρά μια βούλα ανάμεσα σε εκατομμύρια αστέρια στο σύμπαν.”

Yayoi Kusama: “Το πουά είναι ένας δρόμος για το άπειρο..”

και μια χελιδονοφωλιά, ψηλά στο νάρθηκα χτισμένη, ψάλλει το Δόξα εν Υψίστοις…

Γεώργιος Δροσίνης

έμψυχα και  άψυχα

Κρυφά το λένε τα πουλιά, κρυφά το λέν’ τ’ αηδόνια,
κρυφά το λέει ο γούμενος από την άγια Λαύρα:
«Παιδιά, για μεταλάβετε, για ξεμολογηθείτε^.
δεν είν’ ο περσινός καιρός κι ο φετινός χειμώνας.
Μας ήρθε γη άνοιξη πικρή, το καλοκαίρι μαύρο,
γιατί σηκώθη πόλεμος και πολεμάν τους Τούρκους.
Να διώξουμ’ όλη την Τουρκιά ή να χαθούμε ούλοι».

Νικόλαος Γ. Πολίτης, Εκλογή από τα τραγούδια του Ελληνικού λαού.

Τον ερχομό της άνοιξης και την αναβλάστηση της φύσης επιχειρεί να προυμνήσει το έθιμο της χελιδόνας που έχει τις ρίζες του στην  αρχαία Ελλάδα και επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας .Σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας, την πρώτη μέρα του Μάρτη ή στις 21, ημέρα της εαρινής ισημερίας, τα παιδιά , γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας   τον ερχομό των χελιδονιών. Οι νοικοκυραίοι περίμεναν με χαρά τους χελιδονιστές για να ξορκίσουν το χειμώνα. Σε αντάλλαγμα έβαζαν στο καλάθι των παιδιών, αυγά, φρούτα σιτάρι, λάδι κ.λπ.

Το παλιό αυτό έθιμο αναβιώσαμε με τα παιδιά του σχολείου μας περιδιαβαίνοντας και τραγουδώντας στους δρόμους του χωριού μας.

Επειδή σύμφωνα με τη γραφή του ποιητή-κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια, είναι η άνοιξη που δεν έφερες – τα παιδιά  με το τραγούδι τους, διαβεβαίωσαν τα χελιδόνια ότι τίποτα δε διαφαίνεται πλέον ικανό να ανακόψει την προέλαση της Άνοιξης.

Χελιδονάκι πέταξε
βρήκε πύργο κι έκατσε
Και γλυκοκελάηδησε
Μάρτη – Μάρτη μου καλέ
Μάρτη – Μάρτη μου καλέ
Και Απρίλη δροσερέ
κι αν χιονίσεις, κι αν κακίσεις
Πάλι Άνοιξη θ’ανθίσεις!….