Γράφει: η Θεοδώρα Μήτση, πολιτικός επιστήμονας (απόφοιτη του σχολείου μας).
Πριν μισό χρόνο περίπου βρέθηκα σε μία ομάδα συνομηλίκων μου που αναζητούσαμε τη σημασία του όρου νεοάστεγος. Το θυμήθηκα σήμερα! Κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της πόλης παρατήρησα ανθρώπους με κόκκινα γιλέκα να πωλούν το περιοδικό του δρόμου. Τι είναι αλήθεια ο νεοάστεγος; Έχει διαφορά από έναν «παλιό» άστεγο; Μήπως είναι κάποιος περιπλανώμενος και αυτός, που μπήκε σε μία παρέα αστέγων ή και τοξικομανών που μένουν στους δρόμους;
Αν ανοίξεις το λεξικό της ελληνικής γλώσσας ορίζει ως άστεγο αυτόν που δεν έχει κατοικία λόγου χάρη εξαιτίας των τελευταίων σεισμών. Ανταποκρίνεται όμως αυτός ο ορισμός στους σημερινούς αστέγους; Γιατί κανείς δεν συμπληρώνει ως λόγους την ανεργία, την οικονομική ανεπάρκεια του κάθε νοικοκυριού να ανταπεξέλθει και να καλύψει τις βασικές του ανάγκες και γενικότερα όλες αυτές τις αιτίες που απαριθμούμε μόλις συνειδητοποιούμε το τέλμα στο οποίο η οικονομική κρίση μας οδηγεί;
φώτο: @papadimi / instagram
Τα τελευταία χρόνια, άτομα με πρότερο ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο λόγω ακριβώς των ανωτέρω περιστάσεων κατέληξαν να απολέσουν το προηγούμενο status τους, μη μπορώντας ούτε τροφή ούτε στέγη να εξασφαλίσουν. Ας αναρωτηθούμε όμως είναι οι περισσότεροι από αυτούς μετανάστες, χρήστες ουσιών ή και ρεμπεσκέδες όπως θα λέγε ο παππούς μου; Και όμως όχι! Τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήγαγε ένα χρόνο πριν η ΜΚΟ ΚΛΙΜΑΚΑ καταρρίπτουν αρκετά από τα στερεότυπα που στιγμάτιζαν τους μέχρι τώρα αστέγους. Χαρακτηριστικό είναι το ποσοστό του 89,7% των ντόπιων αστέγων σε σχέση με το μόλις 10,3% των αλλοδαπών. Παράλληλα, παρατηρούμε ότι ένας στους πέντε έχει ανώτερο μορφωτικό επίπεδο, εργαζόταν στον ιδιωτικό τομέα και οι μισοί σχεδόν έχουν οικογένεια.
Μιλάμε δηλαδή πλέον για μία νέα «γενιά» αστέγων, οι οποίοι έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνους που έμεναν παλιότερα στους δρόμους. Οι ίδιοι μάλιστα έχουν ενεργοποιηθεί, προχωρώντας στην έκδοση Ελληνικού περιοδικού δρόμου, της «Σχεδίας», μέλος του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων Δρόμου – INSP, προκειμένου να εξασφαλίσουν στο ελάχιστο τα προς το ζην.
Αυτοί οι άνθρωποι που στήνονται σε κεντρικούς δρόμους και στις εισόδους του μετρό έχουν ελπίδα, είναι ενεργοί μέσα στην κοινωνία μας, δεν είναι επαίτες, για να αποστρέφετε το βλέμμα σας και να μην θέλετε να δείτε την προσπάθεια που κάνουν. Γαλουχηθήκατε όλοι σας τα προηγούμενα χρόνια στο σχολιασμό των γύρω σας, κάνατε τα πάντα όχι απλώς για να έχετε τα βασικά, αλλά για να αποκτήσετε μια ζωή υπερπολυτελέστατη, σπαταλώντας το εισόδημα σας και κακομαθαίνοντας τα παιδιά σας. Τα σημερινά δεδομένα αποτελούν αντανάκλαση και αυτών των συμπεριφορών.
Μην αδιαφορείς λοιπόν Νεοέλληνα λέγοντας ότι οι «ανόητοι» συμπολίτες σου και οι Κυβερνήσεις σας τους έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση, αλλά έχεις και εσύ ευθύνη που δεν συμβάλλεις και δεν συνειδητοποιείς πως ό,τι υπάρχει γύρω μας, εμείς το προκαλέσαμε είτε από απραξία είτε από υπερβολή.
Ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγηθούμε και εμείς οι ίδιοι στην εξαθλίωση, αναζητώντας μονάχα τότε ένα χέρι βοηθείας. Ας αγοράσουμε το περιοδικό τους, που γι’ αυτούς είναι το μοναδικό τους έσοδο. Δεν ξέρουμε αν θα είμαστε εμείς οι επόμενοι…
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://maga.gr/2013/10/31/ach-vre-neoellina-dixe-simponia/