Τα Χριστούγεννα είναι για όλους τους ανθρώπους μία ξεχωριστή περίοδος. Διαφορετικά έθιμα και παραδόσεις έχουν διαμορφώσει αυτήν την γιορτή, κάνοντας την έτσι διαφορετική για κάθε γενιά. Παρόλο που γιορτάζουμε το ίδιο γεγονός, την γέννηση του θείου βρέφους, η όρεξη, η μαγεία αλλά και η ουσία της γιορτής διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία, τα βιώματα και τις αντιλήψεις με τις οποίες ο καθένας μεγαλώνει.
Αρχικά, τα παιδιά βλέπουν , γενικά πιο ευχάριστα και με μία αθωότητα την ζωή τους. Έτσι και με τα Χριστούγεννα. Ανυπομονούν να μείνουν για λίγες μέρες με γονείς και συγγενείς, καθώς και να ανοίξουν τα δώρα τους. Τα παιδιά δεν αντιμετωπίζουν τους Αγίους όπως ο υπόλοιπος κόσμος, τα πιο πολλά αναφέρονται σε αυτούς σε πρώτο ενικό,(Άγιε Βασίλη, Άγιε Νικόλα, θα ήθελα να μου φέρεις, σε περιμένω κ.λ.π.), δείχνοντας έτσι μία οικειότητα και μία άνεση. Εμείς οι έφηβοι, συνήθως, συνεχίζουμε την πίστη και τον εορτασμό των Χριστουγέννων έτσι όπως τα είχαμε συνηθίσει στην παιδική μας ηλικία. Πολλοί από αυτούς όμως , όπως και εγώ, βρισκόμαστε στην φάση όπου παίρνουμε τα δεδομένα που μας έχουν προσφέρει οι γονείς μας και τα επεξεργαζόμαστε, με διαφορετικές οπτικές. Είμαστε θα έλεγα αρκετά καχύποπτοι οπότε αναρωτιόμαστε ισχύει η ύπαρξη ενός θεού, το πιστεύω, είμαι εγώ που το πιστεύω; Αποτέλεσμα αυτών των ερωτημάτων καταλήγουν σε μεικτά συναισθήματα για αυτήν την γιορτή.
Από την άλλη πλευρά, οι ενήλικες αντιδρούν διαφορετικά στον ερχομό των Χριστουγέννων. Η Χριστουγεννιάτικη σεζόν επηρεάζει το ωράριο των εργαζομένων με αποτέλεσμα η περίοδος αυτή να είναι πέραν αντίθετη από χαρούμενη και απολαυστική. Οι μεγαλύτεροι ασχολούνται με «πιο σοβαρά θέματα», όπως το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, όπου η ετοιμασία του, δεν είναι για όλους ευχάριστη. Τέλος πολλοί νέοι δεν νιώθουν μεγάλη έλξη προς την Θρησκεία. Παρόλα αυτά ο νέος χρόνος τους κάνει και εκείνους μέσα στο κλίμα. Νέοι στόχοι, αλλά και όρεξη για νέες εμπειρίες
Μία ακόμα κατηγορία που διαφέρει στον εορτασμό των Χριστουγέννων, είναι η Τρίτη ηλικία. Οι πιο πολλοί ηλικιωμένοι βλέπουν την πίστη ως ένα ρηξικέλευθο έργο, καθώς έχουν μεγαλώσει σε γενιές πιο προσηλωμένες στην θρησκεία και τον Χριστιανισμό. Πλέον ζουν σε μια άλλη εποχή και γενιά. Έτσι μπορεί να φαίνονται λίγο πιο «συντηρητικοί» ή σοβαροί, προσπαθώντας να κρατήσουν την συνέπεια, αλλά και την βαθυστόχαστη έννοια του Χριστιανισμού.
Τα Χριστούγεννα, για να καταφέρουν να ξαναποκτήσουν το βαθύτερο νόημα στον εορτασμό τους και όχι απλά ένα ακόμη οικογενειακό τραπέζι, κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να σταματούσαν να γίνονταν κατά αναγκαστικά από εμάς. Για παράδειγμα όταν ένα παιδί γεννιέται και είναι μακρινού γνωστού σίγουρα δεν μπορούμε να νιώσουμε την χαρά του πατέρα ή της μάνας, πόσο μάλλον όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε γονείς. Έτσι και με τον Χριστιανισμό. Ο πιστός βλέπει εκείνη την ημέρα θεία, καθώς δεν έρχεται μόνο ένας γιος θεού στην γη αλλά εξισώνει και ο ίδιος στο που απευθύνεται και προσκυνά. Για εμάς που δεν έχουμε καταλήξει σε συμπεράσματα ακόμα, για εσάς που δεν πιστεύετε, ή για τους αλλόθρησκους εκείνη η μέρα είναι μία όχι και τόσο σημαντική. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να μπορούσα να νιώσω και εγώ πιστή, αλλά και να γιόρταζα πραγματικά τα Χριστούγεννα. Παρόλα αυτά συνεχίζω την έρευνα και την προσπάθειά μου. Αυτά τα Χριστούγεννα θα μπορούσατε και εσείς να αναρωτηθείτε << Πώς γιορτάζω εγώ αυτήν την μέρα, Της δίνω τον σεβασμό που της αξίζει, Θέλω να την γιορτάσω;>>. Έχετε ήδη αρκετές ημέρες μπροστά σας.
Ε. Κ. Γ1