21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

“Τα βράδια ονειρεύομαι ότι είμαι σπίτι μου”.

Δημοσιεύθηκε την 19 Ιουνίου 202521 Ιουλίου 2025 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Διαβάσαμε το βιβλίο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, “Τα βράδια ονειρεύομαι ότι είμαι σπίτι μου”.

Σε συνέντευξή του ο συγγραφέας αναφέρει:

Η ιδέα του βιβλίου γεννήθηκε όταν είδα την άδεια θέση της Καρυάτιδας στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Τελικά το έγραψα πριν τέσσερα χρόνια αλλά περίμενε υπομονετικά να συναντήσει τον Χαρίτωνα Μπεκιάρη. Εκείνος με την εικαστική του παρέμβαση έδωσε στο βιβλίο άλλη διάσταση, οδηγώντας τον αναγνώστη στην ψυχή κάθε καλλιτεχνήματος. Αυτό είναι το μυστικό: τα έργα τέχνης έχουν ψυχή.

Κάθε δημιούργημα λοιπόν έχει ψυχή. Την ψυχή που του έδωσε ο δημιουργός του. Έτσι κι εκείνη. Η δική της ψυχή είναι που την κάνει να ονειρεύεται ότι βρίσκεται στην λαμπερή πόλη στην οποία γεννήθηκε, στο σπίτι της. Θυμάται ότι την άρπαξαν βίαια και την ανάγκασαν να ζει ξενιτεμένη. “Μα περνάς καλά εδώ”, της λένε. Κι εκείνη, η κλεμμένη και μοναχή Καρυάτιδα ζώντας με τη νοσταλγία και τη θλίψη για το άδικο. … τα βράδια ονειρεύεται ότι είναι σπίτι της. Βαγγέλης Ηλιόπουλος για το elniplex

Στο βιβλίο αυτό, όπως επισημαίνει ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος στο εισαγωγικό σημείωμα, “θίγεται το θέμα του σεβασμού στην πολιτιστική μας κληρονομιά”.

Στα παιδιά άρεσε πολύ το βιβλίο.

Είδαμε εικόνες από το Ερέχθειο το μουσείο της Ακρόπολης όπου βρίσκονται οι πέντε Καρυάτιδες.

Είδαμε video από το Μουσείο της Ακρόπολης με την συντήρηση – καθαρισμός της Καρυάτιδας.

Τα παιδιά παρατήρησαν τα γλυπτά και τα περιγράψανε. Εντυπωσιάστηκαν από την ομορφιά τους.

Είδανε και την Καρυάτιδα που βρίσκετε στο Βρετανικό μουσείο. Συγκινήθηκαν από την ιστορία της Καρυάτιδας.Δραματοποίησαν την ιστορία της. Μέσα από τη δραματοποίηση μπήκανε στον συναισθηματικό κόσμο της Καρυάτιδας και των αδελφών της.

Νιώσανε την ταλαιπωρία κατά την βίαιη μεταφορά, την μοναξιά στην κρύα αίθουσα του Βρετανικού μουσείου.

Καρυάτιδα ζει με τη ελπίδα της επιστροφής στην πατρίδα της, εκεί όπου ανήκει.

Τα παιδιά ζωγράφισαν το Ερέχθειο και την Καρυάτιδα στο Βρετανικό Μουσείο.

Στην γιορτή λήξης του προγράμματος “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία”, τα παιδιά παρουσίασαν ένα θεατρικό δρώμενο με θέμα την αρπαγή της Καρυάτιδας.

Ανακοινώσεις

“Το παιδί, η πόλη και μνημεία” γιορτάζουν στην Τεχνόπολη

Δημοσιεύθηκε την 8 Ιουνίου 202521 Ιουλίου 2025 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Γιορτάσαμε τη λήξη του προγράμματος “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” μαζί με μαθητές, μαθήτριες, εκπαιδευτικούς από όλη την Αθήνα που συμμετείχαν στο πρόγραμμα!!!

Επισκεφτήκαμε την έκθεση με τις υπέροχες δημιουργίες των σχολείων. Είδαμε πόστερ με την πορεία του προγράμματος, γλυπτά, βιβλία, παιχνίδια, κατασκευές όλα μοναδικά και όλα καταδείκνυαν την δουλειά που έγινε σε βάθος σε κάθε τάξη.

Πήραμε μέρος σε ένα δημιουργικό εργαστήριο όπου τα παιδιά ζωγράφισαν τα μνημεία – γλυπτά που υιοθετήσαμε.

Στο αμφιθέατρο είδαμε ταινίες, παρουσίασαν τα παιδιά τις γειτονιές τους, τραγούδησαν.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας παρουσίασαν ένα θεατρικό δρώμενο με θέμα την αρπαγή της Καρυάτιδας.

Ήταν η 8η χρονιά που συμμετείχαμε στο πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα που αγαπήσαμε πολύ παιδιά, εκπαιδευτικοί, γονείς καθώς κάθε χρόνο έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε όλο και περισσότερο όλο και καλύτερα την γειτονιά και την πόλη μας και ανακαλύπτουμε πως ζούμε σε μια από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου, στην Αθήνα μας!!!

Ευχαριστούμε πολύ:

Την Τεχνόπολη του Δ. Αθηναίων για τις επιμορφώσεις, τις ξεναγήσεις στην πόλη, και την υποστήριξη στην υλοποίηση του προγράμματος.
Τις κυρίες Μαρία Δημοπούλου και Πόπη Κύρδη για την βοήθεια και την υποστήριξή τους όλα τα χρόνια που συμμετέχουμε στο πρόγραμμα.
Τους γονείς που συμμετείχαν στις δράσεις.

Σχεδιασμός – Υλοποίηση:

Νίκη Κοκκινοπλίτη

Βιργινία Κόκα

Συνεργάστηκε η Σίλια Ροδίτη

Δραστηριότητες

Επίσκεψη στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου

Δημοσιεύθηκε την 26 Μαΐου 2025 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Το πρόγραμμα “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” τα τελευταία χρόνια μας βγάζει βόλτες στην πόλη. Επισκεπτόμαστε μουσεία, πλατείες, πάρκα γνωρίζουμε την ιστορία της πόλης μας, τα έργα τέχνης που την κοσμούν, ευαισθητοποιούμαστε στην προστασία του δημόσιου χώρου.

Αγαπάμε την πόλη μας!

Την Κυριακή επισκεφτήκαμε έναν εμβληματικό κήπο καλά κρυμμένο στο κέντρο της Αθήνας. Τον κήπο του προεδρικού Μεγάρου.

Το Προεδρικό Μέγαρο είναι ένα νεοκλασικό τριώροφο κτήριο, με λιτή και αυστηρή πρόσοψη. Καταλαμβάνει συνολική έκταση 27 περίπου στρεμμάτων, μεγάλο τμήμα της οποίας κατέχει ο κήπος.

Χτίστηκε το 1891-1897, μετά τους γάμους του Κωνσταντίνου με την πριγκίπισσα Σοφία της Πρωσίας. Οι εργασίες κράτησαν 6 χρόνια.

Ξεναγηθήκαμε στα γλυπτά του κήπου.

Σε ένα από τα τραπεζάκια μας περίμενε η συγγραφέας Αργυρώ Πιπίνη. Είχε μαζί της το βιβλίο “Όθων και Αμαλία”. Μας διάβασε ιστορίες από το βιβλίο και γνωρίσαμε καλύτερα την Βασίλισσα Αμαλία, μια δυναμική γυναίκα που αγάπησε πολύ την χώρα και χάρισε έναν υπέροχο κήπο, τον Εθνικό Κήπο, που μπορούν να τον χαίρονται όλοι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Αθήνας.

Τα παιδιά χάρισαν στην κ. Πιπίνη έναν πίνακα με γάτες που είχαν φιλοτεχνήσει στο ολοήμερο.

Στη συνέχεια ζωγράφισαν τα γλυπτά του Κήπου και σ΄έναν χάρτη του Κήπου που είχαμε ετοιμάσει, κόλλησαν τα γλυπτά.

Δραστηριότητες

Επίσκεψη στο Μουσείο Βορρέ

Δημοσιεύθηκε την 3 Μαρτίου 2025 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Την προηγούμενη εβδομάδα επισκεφτήκαμε το Μουσείο Βορρέ στην Παιανία. Το Μουσείο Βορρέ είναι ένα πολιτιστικό ίδρυμα που ιδρύθηκε το 1983 με σκοπό την ανάδειξη της ελληνικής τέχνης και του πολιτισμού.

Αποτελείται από δύο μέρη, το Μουσείο σύγχρονης ελληνικής τέχνης και το λαογραφικό Μουσείο, τα οποία μαζί καλύπτουν τουλάχιστον 2500 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Όλο το συγκρότημα είναι διαρθρωμένο έτσι, ώστε να αναδεικνύεται με ένα μοναδικό τρόπο το ελληνικό πνεύμα. Μια από τις πιο σημαντικές και αντιπροσωπευτικές συλλογές σύγχρονης ελληνικής εκτίθεται, η οποία περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα γλυπτών, κατασκευών και ζωγραφικής του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.

Επισκεφτήκαμε και το λαογραφικό μουσείο που είναι ένα ασυνήθιστο σύμπλεγμα κτιρίων, αυλών και κήπων και στεγάζει μια συλλογή από αρχαιότητες, κεραμικά, λαϊκά κειμήλια και αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν πριν από αιώνες στην καθημερινή ζωή, με τέτοιο τρόπο όμως ώστε να αναδεικνύεται η χρηστική τους αξία και η έμφυτη ομορφιά τους.

Περπατήσαμε στους κήπους οι που αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από Μεσογειακή χλωρίδα είναι ένα σημαντικό κομμάτι του Μουσείου.

Είδαμε πολλά έργα από ανακυκλώσιμα υλικά.

Πήραμε μέρος σ΄ένα εικαστικό εργαστήρι με ανακυκλώσιμα υλικά.

Δραστηριότητες

Σχολείο & τέχνη – Επίσκεψη στη Gallery Citronne

Δημοσιεύθηκε την 24 Φεβρουαρίου 202521 Ιουλίου 2025 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Επισκεφτήκαμε την Gallery CITRONNE και ξεναγηθήκαμε στην ατομική έκθεση- εγκατάσταση της γλύπτριας Αφροδίτης Λίτη, με τίτλο “Το Ονειρικό και το Όνειρο: οι Επικονιαστές της Ζωής”.

Η έκθεση αυτή πραγματεύεται το θέμα του Ονείρου, την επίδραση και τον αντίχτυπό του στην ζωή μας. Η Αφροδίτη Λίτη θεωρεί τα όνειρα “επικονιαστές της ζωής”. Μεταφέρουν μνήμες, επιθυμίες, ελπίδες, φόβους- αλλά και εικόνες νηνεμίας, γαλήνης και μακρινής ευωχίας. Στηρίζονται σε αναμνήσεις, παραδόσεις, μύθους, αφηγήσεις – βιώματα τα οποία η καλλιτέχνιδα πιστώνει στην οικογένεια και στα παιδικά της χρόνια. Έτσι τροφοδοτείται ο ανθρώπινος βίος, έτσι αμβλύνεται το βάρος και οι συχνά αδιέξοδες επιθυμίες που διέπουν τον αισθητό κόσμο.

Η πρώτη εγκατάσταση αναπαριστά ένα λιβάδι με μεγάλα αστραφτερά κρίνα, όπου “ενθρονίζονται” δύο παιδιά, απορροφημένα από το τοπίο.

Η δεύτερη εγκατάσταση, συνδέεται θεματικά με την πρώτη, ως προϊόν, ως απόρροια μιας μνήμης που παίρνει την μορφή του ονείρου. Μια πανύψηλη ροδακινιά προβάλλει στα κλαδιά της τους καρπούς της, αλλά και τα πτηνά του ουρανού που φωλιάζουν εκεί.

Και οι δύο εγκαταστάσεις είναι φτιαγμένες από αστραφτερό μέταλλο το οποίο αντανακλά και αντανακλάται, όπως ακριβώς λειτουργεί ένας καθρέφτης.

Σε έναν τοίχο υπήρχε μια πεταλούδα, ψηφιδωτό έργο της καλλιτέχνιδας.

Πεταλούδες, από ανοξείδωτο καθρέφτη.

Στο σχολείο είχαμε κάνει προετοιμασία για την επίσκεψη με τα παιδιά. Είχαμε δει φωτογραφίες και έργα της καλλιτέχνιδας. Τα παιδιά σχολίασαν τα υλικά που χρησιμοποιεί, τα θέματα που διαπραγματεύεται.

Είχαμε την τύχη και την χαρά να μας ξεναγήσει στην έκθεση η ίδια η κ. Λίτη.

Μετά την ξενάγηση τα παιδιά αποτύπωσαν σε χαρτί ότι τα εντυπωσίασε περισσότερο.

Στο τέλος πρόσφεραν στην κ. Λίτη μια ομαδική νερομπογιά που είχαν ετοιμάσει στο σχολείο.

Μια νερομπογιά πρόσφεραν και στην Gallery CITRONNE για την εγκάρδια φιλοξενία.

Δραστηριότητες

Επίσκεψη στο Ίδρυμα Takis – Όταν τα χρώματα κάνουν τραμπάλα!

Δημοσιεύθηκε την 4 Σεπτεμβρίου 20244 Σεπτεμβρίου 2024 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

http://21nipiagogeio.blogspot.com/2024/04/takis.html

Εκπαιδευτικά προγράμματα

Παιχνίδια με την τέχνη στον κήπο της Εθνικής Πινακοθήκης

Δημοσιεύθηκε την 23 Απριλίου 2024 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Την τελευταία Κυριακή του Μάρτη επισκεφτήκαμε την Εθνική Πινακοθήκη για να γνωρίσουμε τα γλυπτά που κοσμούν τον χώρο της εισόδου και τον υπέροχο κήπο της.

Η Εθνική Πινακοθήκη ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1900. Τα πρώτα έργα ήταν 258 και προέρχονταν από τις συλλογές του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου, ενώ το 1901 προστέθηκαν σ’ αυτά και τα 107 έργα της δωρεάς του Αλέξανδρου Σούτσου.

Τον Μάιο 2021 η Εθνική Πινακοθήκη -Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου επαναλειτούργησε στο ανακαινισμένο κτήριο της. Οι εργασίες διήρκεσαν 10 χρόνια. Στην Πινακοθήκη μπορούμε να εξερευνήσουμε την ιστορία της νεοελληνικής τέχνης.

Σε ειδικά επιλεγμένα σημεία του περιβάλλοντα χώρου εκτίθενται 8 σημαντικά έργα από τις συλλογές γλυπτικής της Εθνικής Πινακοθήκης. Στην είσοδο του μουσείου, τις επισκέπτριες και τους επισκέπτες υποδέχεται “Ο Άνθρωπος που βαδίζει πάνω σε κολόνα”, εμβληματικό έργο του αποκαλούμενου “πατέρα” της μοντέρνας γλυπτικής Ωγκύστ Ροντέν, που φιλοτεχνήθηκε το 1900, έτος ίδρυσης της Εθνικής Πινακοθήκης. Αριστερά είναι τοποθετημένο το γλυπτό “1211 Α” του Γιώργου Νικολαΐδη και δεξιά το “Αιολικό” του Takis.

O Takis, καλλιτεχνικό όνομα του Παναγιώτη Βασιλάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925 και έφυγε από τη ζωή το 2019. Έζησε πολλά χρόνια στο Παρίσι. Λάτρευε τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και εμπνεύστηκε από τους ήρωες του. Πειραματίστηκε με διάφορα υλικά και ανακάλυψε πως το υλικό που τον εκφράζει και ήθελε να κάνει τα γλυπτά του είναι ο σίδηρος.

Σε μια πλατφόρμα τρένου συνέλαβε την ιδέα και άρχισε να δημιουργεί τα σινιάλα, τα έργα αυτά που τον κατέστην ως έναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης εποχής.

Μιλήσαμε για τα σινιάλα, τα παιδιά σκέφτηκαν διάφορα σινιάλα ηχητικά και οπτικά.

Ζωγράφισαν το σινιάλο του Takis και δικά τους.

Στη συνέχεια γίνανε τα ίδια σινιάλα και κινήθηκαν γύρω από το σινιάλο του Takis.

Μπήκαμε στον χώρο υποδοχής. Η “Λαϊκή Αγορά”, ένα έργο τεραστίων διαστάσεων αλλά και μεγάλου συμβολισμού του Παναγιώτη Τέτση καλωσορίζει το κοινό στην Νέα Εθνική Πινακοθήκη.

Ο πίνακας αναβλύζει τη χαρά της ζωής, της δημιουργίας και σκορπίζει χρώματα. Το μήνυμα που θέλει να περάσει η Πινακοθήκη είναι το ανοιχτό πνεύμα που την διακατέχει και η πρόσκληση σε όλο το ελληνικό κοινό να περάσει τις πύλες της.

Κατευθυνθήκαμε στον κήπο της Πινακοθήκης. Μυρωδιές και χρώματα μας κατέκλυσαν.

Η φύτευση του κήπου περιλαμβάνει 99 είδη φυτών, κυρίως αυτοφυή. Η σύνθεση της φύτευσης αντικατοπτρίζει τις εναλλαγές των εποχών του χρόνου, καθώς έχουν συνδυαστεί είδη διαφορετικής καλλωπιστικής αξίας, ποικίλων χρωμάτων και υφών, αλλά και διαφορετικής περιόδου ανθοφορίας. Με τον τρόπο αυτό, τα τμήματα του κήπου της Εθνικής Πινακοθήκης σχηματίζουν έναν “ζωντανό κάνναβο” με πλούσια παλέτα σχημάτων, χρωμάτων και υφών.

Μεταξύ των φυτών συγκαταλέγονται είδη τα οποία απεικονίζονται σε έργα που εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη, έχουν δηλαδή αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους Έλληνες καλλιτέχνες.

Συνεχίσαμε την ξενάγηση στα γλυπτά του κήπου. Είδαμε τις “Ομπρέλες” του Γ. Ζογγολόπουλου. Το γλυπτό “Ο Μαχητής” του Δ. Αβραμίδη, μια “Μορφή” του Χ. Καπράλου, “Το πουλί” της Φρόσως Μιχαλέα και την “Σπείρα” του Κ. Βαρότσου.

Στον όμορφο κήπο δίπλα στα γλυπτά τα παιδιά ζωγράφισαν όποιο γλυπτό τους άρεσε.

Με την βοήθεια των γονιών συμπλήρωσαν στον χάρτη τα γλυπτά που γνωρίσαμε.

Περάσαμε πολύ όμορφα!!!

Εργαστήρια δεξιοτήτων

Περίπατος τέχνης και ιστορίας στη γειτονιά

Δημοσιεύθηκε την 12 Φεβρουαρίου 202421 Ιουλίου 2025 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Μια από τις ενότητες που κάθε χρόνο επεξεργαζόμαστε στο σχολείο είναι η γειτονιά. Τα παιδιά καθώς αναπτύσσονται σταδιακά οικειοποιούνται αρχικά τους χώρους του σπιτιού στη συνέχεια του σχολείου όπου βιώνουν τα πρώτα στάδια κοινωνικοποίησης και σιγά σιγά εισχωρούν προοδευτικά και στον χώρο της πόλης.

Για τα παιδιά και το παιχνίδι τους, η δυνατότητα πρόσβασης στη γειτονιά έχει μεγάλη σημασία. Η γειτονιά είναι ο μικρόκοσμος των παιδιών, μια συμπυκνωμένη κοινωνία σε μεγέθη συμβατά με τις κινητικές, αντιληπτικές και συναισθηματικές τους δυνατότητες.

Συνήθως ο χρόνος κατά τον οποίο έχουν την ευκαιρία να ζήσουν αυτόν τον κόσμο είναι ο χρόνος του παιχνιδιού.

Η γειτονιά μας είναι πολύ πυκνοκατοικημένη, έχει όμως και τις ανάσες της, την πλατεία Γκύζη, την πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, το λόγο Φινόπουλου, την πλατεία Πρωτομαγιάς και το Πεδίο του Άρεως λίγο πιο κάτω.

Δώσαμε ένα Κυριακάτικο ραντεβού με τα παιδιά και τους γονείς την πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, στην Λ. Αλεξάνδρας, όπου λόγω της Λεωφόρου είναι δύσκολο να την επισκεφτούμε με τα παιδιά ως τάξη.

Ο περίπατος ξεκίνησε με ξενάγηση στα γλυπτά του χώρου.

Στο πάνω μέρος της πλατείας είδαμε την προτομή του Jose de San Martin, δωρεά της πρεσβείας της Αργεντινής στο Δήμο Αθηναίων και απεικονίζει τον Εθνικό ήρωα της χώρας.

Τα αποκαλυπτήρια έγιναν την 26η Μαΐου 1965. Βρίσκεται σε ψηλό βάθρο (ύψος 3 μ.) από γκριζοπράσινο μάρμαρο. Τα παιδιά παρατήρησαν πως είναι λερωμένο από περιστέρια.

Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ένα όμορφο μαρμάρινο σιντριβάνι, έργο του γλύπτη Θωμά Θωμόπουλου. Το συγκεκριμένο σιντριβάνι αγοράστηκε από το Δήμο Αθηναίων το 1962, αλλά είναι αρκετά παλαιότερο.

Βρισκόταν στο Παλατάκι, στο Χαϊδάρι, το πρώην ανάκτορο του Γεωργίου Α΄. Η παρουσία του εκεί μαρτυρείται από φωτογραφίες εποχής, αλλά και από τον Ελληνικό Κινηματογράφο. Οι γλυπτές διακοσμήσεις ανήκουν στην τεχνοτροπία μπαρόκ.

Το σιντριβάνι της πλατείας Αργεντινής Δημοκρατίας αποτελείται από τρία επίπεδα.

Στο κατώτερο, σε σταυροειδή διάταξη και εντός της δεξαμενής, εικονίζονται τέσσερα δελφίνια, ένα στην κάθε κεραία του σταυρού, από το στόμα των οποίων έρεε το νερό.

Στο μεσαίο επίπεδο, πάνω σε κυκλική μικρότερη και ρηχότερη δεξαμενή, τέσσερα γυμνά παιδάκια κρατούν με τα δυο τους χέρια κοχύλι, στο οποίο φυσούν.

Στο ανώτερο στέλεχος και πάνω σε ακόμα μικρότερη δεξαμενή υπήρχε ένα πουλί με ανοιγμένα τα φτερά. Το ράμφος του είχε αποκοπεί από σκοποβολή Ιταλών στρατιωτών, κατά την Κατοχή. Το ανώτερο στέλεχος δε σώζεται.

Παρατηρήσαμε πως το σιντριβάνι δεν λειτουργούσε, ήταν βανδαλισμένο, ένα από τα δελφίνια είχε σπασμένο το κεφάλι. Όμως υπήρχε ένα πλέγμα περιμετρικά και μια ταμπέλα που μας ενημέρωνε πως το σιντριβάνι είναι στη διαδικασία της αποκατάστασης.

Στο τέλος της πλατείας είδαμε ένα άδειο βάθρο. Εκεί υπήρχε η προτομή του πρώτου Έλληνα προσκόπου Αθανάσιου Λευκαδίτη, έργο του γλύπτη Λάζαρου Λαμέρα.

Η προτομή κλάπηκε το 2012 (μαζί με άλλες), πιθανότατα για λαθραίο εμπόριο και εκμετάλλευση του ορείχαλκου. Βρέθηκε και αυτή τη στιγμή είναι στις αποθήκες του Δ. Αθηναίων και ευχόμαστε να συντηρηθεί και να τοποθετηθεί στο βάθρο.

Μετά την ξενάγηση στα γλυπτά χωριστήκαμε σε ομάδες και τα παιδιά μαζί με τους γονείς κάνανε μια λεπτομερή καταγραφή του χώρου, της πανίδας, της χλωρίδας και πήρανε και συνεντεύξεις από τους θαμώνες της πλατείας.

Μετά τη βόλτα συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί και διαβάσαμε τις συνεντεύξεις που πήρανε οι μικροί δημοσιογράφοι και τις καταγραφές τους.

Ο χώρος έχει ποικιλία θάμνων και δέντρων, όμως ήταν αφρόντιστος. Στα παρτέρια υπήρχαν πεταμένα σκουπίδια και ακαθαρσίες ζώων. Οι θαμώνες την ώρα που πήγαμε ήταν στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι άντρες που κάνανε βόλτα, παίζανε χαρτιά, επιτραπέζια παιχνίδια ή απολαμβάνανε τον περίπατό τους. Πολλοί κάτοικοι δεν γνωρίζανε την ιστορία της πλατείας και αρκετοί δεν είχαν προσέξει τα γλυπτά αν και περνάνε συχνά.

Αίτημα των περισσοτέρων είναι να υπάρχει μια παιδική χαρά – παιδότοπος για τα παιδιά. Επίσης τα παιδιά εξέφρασαν την επιθυμία να καθαριστεί το σιντριβάνι και “να λειτουργεί”, “να βγάζει νερό”.

Διαπιστώσαμε πως είναι μια μεγάλη πλατεία, με πολύ πράσινο και έντονη “ζωή” στα πεζοδρόμια όπου υπάρχουν τα καταστήματα εστίασης αλλά αφιλόξενη καθώς δεν έχει ανοιχτούς χώρους.

Τα παιδιά ζωγράφισαν ότι τους άρεσε στην πλατεία ή πως θα θέλανε να είναι η πλατεία.

Δραστηριότητες

Βλέπω, Παίζω, Ανακαλύπτω … τη Σύγχρονη Τέχνη

Δημοσιεύθηκε την 9 Φεβρουαρίου 2024 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου επισκεφτήκαμε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Τα παιδιά ανυπομονούσαν για αυτή την επίσκεψη καθώς 1-2 μόνο παιδιά το είχαν επισκεφτεί. Στην ερώτηση τι περιμένουν να δούνε στο ΕΜΣΤ τα παιδιά απάντησαν πίνακες, ζωγραφιές, αγάλματα, καθημερινά πράγματα…

Φτάσαμε στο φιλόξενο μουσείο και σταθήκαμε λίγο στον χώρο υποδοχής.

Εκεί συναντήσαμε την κ. Ελισάβετ Ιωαννίδου, μουσειοπαιδαγωγό του ΕΜΣΤ και τον κ. Ζάφο Ξαγοράρη, καλλιτέχνη και καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών που θα ήταν ο ξεναγός μας σε επιλεγμένα έργα του Μουσείου.

Τα παιδιά για να γνωρίσουν καλύτερα τον καλλιτέχνη πήρανε μια μικρή συνέντευξη. Μάθαμε λοιπόν, πως ο κ. Ξαγοράρης ζωγράφιζε από μικρό παιδί, το αγαπημένο του χρώμα είναι το γαλάζιο, αγαπημένο του φαγητό είναι τα μακαρόνια, του αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο με τον γιό του και στην ερώτηση αν είναι σοφός, απάντησε πως σοφοί είναι οι φιλόσοφοι και πως ο ίδιος εκφράζεται κάνοντας πράγματα με τα χέρια του.

Το πρώτο έργο που είδαμε ήταν το έργο του Πάνου Κοκκινιά, “Νίσυρος”, ένα ψηφιακό έργο, μια φωτογραφία επεξεργασμένη από τον καλλιτέχνη στον υπολογιστή.

Στη συνέχεια είδαμε την εγκατάσταση “Το κουτσό” του Βλάση Κανιάρη. Το έργο περιγράφει το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης φτηνού ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού από χώρες του ευρωπαϊκού Νότου στην κεντρική Ευρώπη κατά τις δεκαετίες 1950–1970.

Πίσω από το κουτσό ήταν το γλυπτό από πανί του Κανιάρη “Coexistence” (Συνύπαρξη). Μια σκισμένη Ελληνική σημαία πάνω από αλλεπάλληλες επιστρώσεις υφασμάτων, χαρτιών για να διασωθεί η μνήμη του αστικού δημόσιου χώρου σε μια από τις πιο τραγικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας στην Αθήνα της Κατοχής.

Δίπλα ήταν ένα Γλυπτικό/Τρισδιάστατο αντικείμενο, ένα έργο της Έμιλι Ζασίρ σε εξέλιξη, αποτελούμενο από: προσφυγική σκηνή και κλωστή κεντήματος, και ένα βιβλίο αρχείου.

Η Έμιλι Ζασίρ ερεύνησε άγνωστες ιστορικές αφηγήσεις των 418 παλαιστινιακών χωριών τα οποία καταστράφηκαν, ερημώθηκαν και κατακτήθηκαν από το Ισραήλ. Η καλλιτέχνιδα τύπωσε με στένσιλ πάνω στο ύφασμα τα τοπωνυμία στα αγγλικά και μετά κάλεσε κόσμο να τα κεντήσει με κλωστή. Πάνω από 140 εθελοντές από διάφορες χώρες, πέρασαν σε διάστημα περίπου τριών μηνών από το εργαστήριο της Ζασίρ για να κεντήσουν, να συζητήσουν, να τραγουδήσουν, να θυμηθούν, να μάθουν.

Στον τελευταίο όροφο είδαμε ένα χάρτη της Χρύσας Ρωμανού. Ο χάρης της Ευρώπης ήταν ένα έργο κολάζ με φωτογραφίες από περιοδικά και η καλλιτέχνιδα είχε σχεδιάσει διαδρομές, είχε γράψει τα ονόματα πόλεων, τα σημεία του ορίζοντα…

Δίπλα υπήρχε μια γλυπτική κατασκευή Meccano της Χρύσας Ρωμανού εμπνευσμένη από το ομώνυμο παιχνίδι κατασκευών το οποίο απευθυνόταν στερεοτυπικά στα αγόρια.

Τα μεγάλα παράθυρα του μουσείου ανοίγουν έναν διάλογο της τέχνης με την πόλη. Στον εξωτερικό χώρο απολαύσαμε την Αθήνα με τα όμορφα και άσχημα της.

Εκεί μας περίμενε και μια έκπληξη. Μια εγκιβωτισμένη καμπάνα του καλλιτέχνη Ζάφου Ξαγοράρη. Μια ηχητική εγκατάσταση με ηλεκτρονικό σύστημα κωδωνοκρουσίας, ηχομονωτικά υλικά που ηχεί κάθε μισή ώρα. Ο ήχος της καμπάνας, οικείος και ταυτόχρονα φορτισμένος από κοινωνικούς και πολιτισμικούς συμβολισμούς και μνήμες, συνδιαλέγεται σήμερα στον μουσειακό χώρο με τις διαφορετικές ομάδες του κοινού.

Σε έναν τοίχο του μουσείου είδαμε την εντυπωσιακή γλυπτική επιτοίχια εγκατάσταση της Χρύσας Βαρδέα “Cityscape Times Square” (Τοπίο Πόλης Τάιμς Σκουέρ). Το γλυπτό είναι κατασκευασμένο από κυψελοειδές αλουμίνιο, μεταλλικό χρώμα και νέον.

Το τελευταίο έργο ήταν “Ο Ερημίτης” του Viron Erol Vert μια εγκατάσταση, εμπνευσμένη από το έργο του Ιάννη Ξενάκη, που δημιουργήθηκε ειδικά για το Μουσείο και συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα.

Η εγκατάσταση αποτελείται από έξι μελωδούς και οι επισκέπτες μπορούν να “παράξουν” ήχους, που μετατρέπουν τον ίδιο τον χώρο σε μουσικό όργανο.

Σε συνέντευξή του ο καλλιτέχνης είπε:

Όλα όσα βλέπετε εδώ μέσα είναι βασισμένα στον αριθμό έξι. Το έξι είναι ένας πολύ δυνατός αριθμός. Είναι ο αριθμός των “αγαπημένων”, της αγάπης, της δημιουργικότητας και της σύζευξης των αντιθέτων. Έχουμε έξι αποχρώσεις σε κάθε βασικό χρώμα. Από ένα σκούρο μπλε πηγαίνουμε σε ένα πολύ ανοιχτό μπλε και αντίστροφα. Θέλουμε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι υπάρχει μια σχέση αλληλεπίδρασης με την πόλη και την κοινωνία. Ειδικά στην εποχή που βρισκόμαστε, νιώθω ότι όλα αλλάζουν αυτή τη στιγμή πολύ έντονα και είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να μοιραστούν μαζί κάτι, μια εμπειρία, μια κοινή στιγμή απόλαυσης.

Ήταν μια ξεχωριστή μέρα. Περάσαμε ΥΠΕΡΟΧΑ μικροί και μεγάλοι!!!

Είναι η σύγχρονη τέχνη “δύσκολη” για τα παιδιά; Η επίσκεψή μας στο ΕΜΣΤ δείχνει πως τα παιδιά εξοικειώνονται εύκολα με τα έργα της σύγχρονης τέχνης. Αντλούν από αυτά παραστάσεις και ιδέες που μπορούν να τις αναπλάσουν δημιουργικά και με μεγάλη φαντασία σε δικά τους έργα, διευρύνοντας κι απελευθερώνοντας τις εκφραστικές τους δυνάμεις.

Ευχαριστούμε τον καλλιτέχνη κ. Ζάφο Ξαγοράρη για την ξενάγηση.

Πληροφορίες αντλήσαμε από:

https://www.emst.gr/

https://www.news247.gr/magazine/culture/enas-emvithistikos-erimitis-empneetai-apo-ton-ianni-xenaki-sto-emst/

Εκπαιδευτικά προγράμματα

“Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” – Γιορτή λήξης του προγράμματος στην Τεχνόπολη

Δημοσιεύθηκε την 28 Αυγούστου 2023 από 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών

Την Τρίτη 6 Ιουνίου έγινε η γιορτή λήξης του προγράμματος “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία”. Όλα τα σχολεία που συμμετείχαν στο πρόγραμμα συναντηθήκαμε και γιορτάσαμε στην Τεχνόπολη.

Αρχικά επισκεφτήκαμε την έκθεση με τα έργα των μαθητών: poster, video, τρισδιάστατες κατασκευές, λευκώματα, βιβλιαράκια, παιχνίδια, γλυπτά, εμπνευσμένα από τα μνημεία που είχαν υιοθετήσει. Όλα έδειχναν το βάθος της δουλειάς που έγινε συστηματικά στις τάξεις. Ανάμεσα στις δουλειές των σχολείων και τα δικά μας γλυπτά “Η σφαίρα του ουρανού”, οι Αράχνες και το poster του σχολείου μας.

Στη συνέχεια στην μεγάλη αποθήκη καθαρισμού, μας υποδέχτηκε μια ομάδα εικαστικών. Μας μίλησαν για την ιστορία του χώρου και της Αθήνας την εποχή που λειτουργούσε το εργοστάσιο φωταερίου. Τα παιδιά ζωγράφισαν σ΄ένα μεγάλο χαρτί το εργοστάσιο και την πόλη.

Στο αμφιθέατρο τα σχολεία παρουσίασαν τη δουλειά τους με κείμενα, δρώμενα, video, τραγούδια… σχετικά με την πόλη και την γειτονιά τους.

Τα παιδιά του νηπιαγωγείου μας παρουσίασαν ένα δρώμενο εμπνευσμένο από το έργο Μαζική μεταφορά του Γ. Γαΐτη.

Τα παιδιά είχανε ετοιμάσει στο σχολείο τα ανθρωπάκια τους τα οποία αρχικά κυκλοφορούσαν μόνα τους, ένα ανώνυμο πλήθος χωρίς συναισθήματα. Ο Γαΐτης, στην εκπομπή Μονόγραμμα της ΕΡΤ, είχε πει: “Το κατεστημένο έφτασε σε σημείο που δεν παίρνει άλλο να πάει πιο μακριά, γίναμε ένα νούμερο και τίποτα παραπάνω, φροντίστε λοιπόν να σωθείτε, να σωθούμε”. Τα παιδιά βγάλανε τα βαριά κοστούμια που φοράνε τα ανθρωπάκια του Γαΐτη τα “φορτώσανε” σ΄ένα καρότσι, γίνανε ζευγάρια και χορέψανε χαρούμενα.

Αποχωρήσαμε από την Τεχνόπολη χαρούμενοι, περήφανοι και ευχαριστημένοι!!! Τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί πήρανε από την Τεχνόπολη αναμνηστικά για την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα.

Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς για τις εξαιρετικές δουλειές!!!