Στις 4 Οκτωβρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων πρωτογιορτάστηκε το 1931 σ’ ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση κοινού και ειδικών για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Από τότε, η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.
To 1978 υπογράφηκε στο Παρίσι η Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων. Η Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων περιλαμβάνει 14 άρθρα τα οποία κατοχυρώνουν τα δικαιώματα των ζώων ως προς το σεβασμό του ανθρώπου στη ζωή και το θάνατό τους, τη φυσική αναπαραγωγή τους, τη φροντίδα τους, τις σωστές συνθήκες διαβίωσής τους, την προστασία τους, τη μη κακοποίηση ή θανάτωσή τους και τη μη εκμετάλλευσή τους για κερδοσκοπικούς ή πειραματικούς λόγους.
Τα παιδιά μιλήσανε για τα κατοικίδια τους, την φροντίδα που χρειάζονται το συναισθηματικό δεσμό που αναπτύσσουν μαζί τους καθώς και για τα δικαιώματά τους.
Διαβάσαμε την ιστορία του Ούσκο
Τα παιδιά συγκινήθηκαν από την ιστορία του Ούσκο. Πολλά συναισθήματα γεννήθηκαν. Νιώσανε αγάπη, συγκίνηση αλλά και χαρά και ικανοποίηση που ο Ούσκο τα κατάφερε και δεν έζησε απομονωμένος και μόνος.
Ζωγράφισαν με νερομπογιές τον Ούσκο και του πρόσθεσαν το αναπηρικό αμαξίδιο.
Στη συνέχεια ζωγράφισαν το πορτρέτο του Ούσκο με πολλά χρώματα!!!
Αμέσως ξεκινούν να παίζουν μαζί, να διασκεδάζουν και να δημιουργούν φανταστικά ολοκαίνουργα πράγματα.
Κάλεσαν κι άλλες γραμμές κι άλλες στιγμές και το παιχνίδι έγινε πιο ενδιαφέρον!!!
Τα παιδιά στον μαγνητικό πίνακα ξεδίπλωσαν την φαντασία τους και δημιούργησαν με στιγμές και γραμμές έναν ήλιο, ανθρώπους, συντριβάνια που πετάνε παγωτό, έλικα ελικοπτέρου, ρομπότ, βουνά, ανεμόμυλο, οικογένεια, χιονάνθρωπο, ένα θαυμαστικό!!!……
Το δημιουργικό ταξίδι συνεχίστηκε στο χαρτί… με περισσότερα σχέδια και φαντασία….
H Στιγμούλα και ο Γραμμούλης κάλεσαν από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης γραμμές και στιγμές να έρθουν. Κατέφθασαν γραμμές και στιγμές σε πολλά χρώματα και μεγέθη. Αναμίχθηκαν και δημιούργησαν νέα χρώματα. Δημιούργησαν και μια νέα πόλη όπου ζουν αρμονικά και αγαπημένοι!!!
Συγκινητική η ανταπόκριση των οικογενειών στο κάλεσμα για συγκέντρωση αγαθών, προκειμένου να βοηθήσουμε να λειτουργήσει την Δευτέρα όσο γίνεται καλύτερα το 3ο Νηπιαγωγείο Γιάννουλης.
Στα παιδιά και τις δασκάλες του 3ου Νηπιαγωγείου Γιάννουλης ευχόμαστε υγεία, δύναμη, αισιοδοξία και Καλή Σχολική Χρονιά.
Ευχαριστούμε τα ΚΤΕΛ που μετέφεραν δωρεάν την προσφορά μας.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Τελείας. Μια μέρα εμπνευσμένη από το αριστούργημα του Πίτερ Ρέυνολντς, “Τελεία”. Ένα βιβλίο ύμνος στη μέγιστη αξία του ρόλου του δασκάλου.
Το ελάχιστο, ταπεινό σημάδι μας στον κόσμο, η τελεία, η απλή αυτή κουκίδα με τα πολλά ονόματα (τελεία, κουκίδα, βούλα, στίγμα) είναι η πρώτη αρχή να νιώσεις ότι μπορείς να αποτυπώσεις κάτι, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς πως μπορείς να τα καταφέρεις, να πιστέψεις σε σένα. Αρκεί ασφαλώς να υπάρχει πλάι σου ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος να σου δώσει το χώρο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις.
Διαβάσαμε το βιβλίο και τα παιδιά ζωγράφισαν τελείες, πολλές τελείες αρχικά με μαρκαδόρους,
Στη συνέχεια με δαχτυλομπογιές δημιούργησαν πίνακες με τελείες!
Μάνα! Δεν βρίσκεται λέξη καμία να’ χει στον ήχο της τόση αρμονία…
Γεράσιμος Μαρκοράς
Δύο στίχοι που κλείνουν μέσα τους αυτό που είναι η μητέρα, μια αγκαλιά, μια ήρεμη δύναμη, ένα στήριγμα. Η μητέρα είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιο στη ζωή ενός παιδιού. Η αγάπη της είναι αδιαπραγμάτευτη και η φροντίδα της συνεχής, ακόμα κι όταν βρίσκεται μακριά.
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη καθιερώθηκε ως παγκόσμια γιορτή της μάνας. Απ’ αρχής του κόσμου, υπάρχει αναφορά σ’ όλες τις κοινωνίες, η απόδοση τιμής και ξεχωριστής γιορτής στη μάνα.
Στο νηπιαγωγείο τα παιδιά ζωγράφισαν τον εαυτό τους και την μαμά τους. Ετοίμασαν δωράκια, μπρελόκ με ζωγραφιές τους.
Τυπώσανε καρδιές γεμάτες αγάπη για την μαμά τους.
Γράψανε τη λέξη μητέρα σε πολλές γλώσσες.
Χόρεψαν και τραγούδησαν για την καλύτερη μαμά του κόσμου. Την δική τους μαμά!!!
Πλησιάζοντας σιγά σιγά προς το Πάσχα, συζητήσαμε με τα παιδιά τι γιορτάζουμε και αναφερθήκαμε στα έθιμα αυτής της γιορτής.
Ήθη, έθιμα και παραδόσεις, που μετρούν αιώνες ζωής, παραμένοντας αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου που αναβιώνουν τις μέρες αυτές.
Μικροί και μεγάλοι βουτήξαμε τα χέρια μας στις λεκάνες, ανακατέψαμε τα υλικά, πλάσαμε ζύμες, είδαμε τα λαζαράκια να φουσκώνουν, μυρίσαμε και γευτήκαμε την όμορφη, δημιουργική προσπάθεια μας!
Τα παιδιά διακόσμησαν και έβαψαν κόκκινα αυγά. Η διαδικασία τα ενθουσίασε.
Ευχαριστούμε τους γονείς που βοήθησαν σε αυτό και με την παρουσία τους έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη χαρά στα παιδιά!
Η επίσκεψή μας έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος “Εθνικός κήπος, ο Κήπος της καρδιάς μας” που συμμετέχει το σχολείο μας.
Ο Εθνικός Κήπος είναι ένας μεγάλος χώρος πρασίνου, ψυχαγωγίας, αθλητισμού και παιχνιδιού, συνδεδεμένος άμεσα με την σύγχρονη ιστορία της χώρας και την ανάπτυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους.
Είναι ένα σπουδαίο δείγμα αρχιτεκτονικής τοπίου του 19ου αιώνα (αγγλικού ρυθμού), που έχει καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτα τα βασικά χαρακτηριστικά του.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1839 και θεωρείται το πιο πετυχημένο έργο της Βασίλισσας Αμαλίας. Είναι ο μοναδικός Ιστορικός Κήπος της χώρας και ο πρώτος διαμορφωμένος χώρος πρασίνου της Νεότερης Ελλάδας και στα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, αποτελούσε τον κήπο του Παλατιού (σημερινό κτήριο της Βουλής των Ελλήνων). Το 1923 χαρακτηρίστηκε κρατικός. Το 2011 ο Κήπος χαρακτηρίστηκε επισήμως Ιστορικός Τόπος.
Στον Εθνικό Κήπο βρίσκουν καταφύγιο, φωλιάζουν και αναπαράγονται ελεύθερα αρκετά είδη πανίδας. Οι συνθήκες της πυκνής βλάστησης, η έντονη παρουσία νερού, το γεγονός ότι ο Κήπος κλείνει κατά τις βραδινές ώρες, διατηρώντας συνθήκες ηρεμίας και ελάχιστης όχλησης, τον έχουν μετατρέψει σε ένα πολύ σημαντικό αστικό βιότοπο. Έτσι λοιπόν οι επισκέπτες του Κήπου δε θα πρέπει να χάσουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν τη μεγάλη ποικιλία ζώων που ζουν είτε ελεύθερα, είτε στην μικρή ζωοπτηνολογική συλλογή στο κέντρο του Κήπου.
Στον κήπο μπορούμε να δούμε: παπαγάλους, πάπιες, χήνες, γάτες, χελώνες, σκιουράκια, αίγαγρους – κρι κρι, κουνέλια.
Στις λιμνούλες του υπάρχουν: νεροχελώνες, ψάρια, φρύνοι.
Στην κεντρική είσοδο του Κήπου στο ηλιακό ρολόι μας περίμενε ο κ. Θοδωρής, γεωπόνος στον Κήπο. Μαζί του περπατήσαμε όλο τον Κήπο και μάθαμε πολλά μυστικά για τον Κήπο, τα δέντρα και τα ζωάκια του.
Η πρώτη στάση ήταν στα παλιότερα δέντρα του Κήπου, μια διπλή συστοιχία με ουασιγκτόνιες. Τις φύτεψε η ίδια η βασίλισσα Αμαλία το 1842.
Συναντήσαμε λιμνούλες με νεροχελώνες.
Φτάσαμε στο ψηλότερο δέντρο του Κήπου, ένα γιγάντιο κυπαρίσσι 30 μέτρων.
Κάναμε ένα διάλειμμα και παίξαμε στα θραύσματα κιόνων που υπάρχουν στον κήπο. Παρατηρήσαμε τη διακόσμησή τους. Ο κ. Θοδωρής μας είπε πως είναι εμπνευσμένη από το φυτό Άκανθος και μας το έδειξε στη συνέχεια της βόλτας μας. Ήταν πολύ όμορφο και εντυπωσιακό.
Περπατώντας παρατηρήσαμε ένα μεγάλο δίκτυο με ποταμάκια από τα οποία ποτίζονται τα δέντρα και τα φυτά του Κήπου.
Σ΄όλη τη διαδρομή βλέπαμε και ακούγαμε τα παπαγαλάκι του Κήπου. Σ΄ένα πεύκο είδαμε μεγάλες φωλιές. Ο κ. Θοδωρής μας είπε πως μένουν τέσσερις οικογένειες σε κάθε φωλιά και είναι σαν πολυκατοικία η κάθε φωλιά.
Είδαμε το δέντρο με τον μεγαλύτερο κορμό, μια φυτόλακα. Κάνανε εργασίες και δεν μπορέσαμε να φωτογραφηθούμε.
Είδαμε και μια βελανιδιά που έχει την μεγαλύτερη κόμη (φυλλωσιά) του Κήπου.
Προχωρώντας συναντήσαμε κι άλλες λίμνες με νεροχελώνες και χρυσόψαρα.
Συναντήσαμε πολλά κιόσκια με πέργκολες όπου επισκέπτες του Κήπου διαβάζανε, κουβεντιάζανε και χαιρότανε τον Κήπο. Είδαμε και τα μεγαλύτερα ψάρια του Κήπου.
Φτάσαμε και στο πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του Κήπου, την λίμνη με το γεφυράκι και τις πάπιες.
Γνωρίσαμε και τον Γιώργο, έναν πάπιο…
Είδαμε τα κρι-κρι και ένα νεογέννητο κουνελάκι δέχτηκε τα χάδια μας.
Ο κ. Θοδωρής εκτός από πολλές πληροφορίες που μας έδωσε για τον Κήπο μας έδωσε και συγκεκριμένες οδηγίες και κανόνες για το πώς πρέπει να φερόμαστε στον κήπο. Για παράδειγμα, ένας πολύ βασικός κανόνας του Κήπου είναι να μην ταΐζουμε τα ζωάκια του Κήπου. Οι άνθρωποι του Κήπου ξέρουν ακριβώς τι και πόσο θα πρέπει να ταΐζουν τις πάπιες, τα ψάρια και αν εμείς ρίξουμε ψωμί ίσως να κάνουμε μεγάλο κακό.
Η ΜΟΝΗ τροφή που επιτρέπεται στους επισκέπτες είναι αγγούρι και μαρούλι.
Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα, μάθαμε πολλά για τον Εθνικό Κήπο, τον Κήπο που είναι στις καρδιές όλων των Αθηναίων.
Πίσω από το χώρο της παιδικής χαράς, υπάρχει μια βραχώδης προεξοχή. Λέγετε πως εκεί η βασίλισσα Αμαλία τοποθέτησε ένα οκταγωνικό μεταλλικό κάθισμα ώστε να επιβλέπει τις κηποτεχνικές εργασίες, όταν κατασκευάζονταν ο Κήπος. Αυτό ήταν το αγαπημένο της σημείο και πως την εποχή εκείνη που τα δέντρα ήταν χαμηλά και οι πολυκατοικίες ανύπαρκτες, μπορούσε κανείς να έχει θέα μέχρι τη θάλασσα, την Αίγινα και τις καθαρές μέρες μέχρι και την Πελοπόννησο.
Κάθε κάτοικος και επισκέπτης της πόλης έχει να διηγηθεί μια όμορφη στιγμή της ζωής στον Κήπο.
To Σάββατο 18 Μαρτίου η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης βράβευσε τα σχολεία που συμμετείχαν στα εθνικά δίκτυα “Φύση χωρίς Σκουπίδια” και “Οι Πράσινες Γωνιές της Γειτονιάς μου”
Ανάμεσα στα σχολεία που ξεχώρισαν με τις δράσεις τους και βραβεύτηκαν και το 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών. Είναι η δεύτερη φορά που η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης βραβεύει το σχολείο μας.
Παρουσιάσαμε σε ένα σύντομο video τις δράσεις που κάναμε τα Σχ. Έτη 2019-2020 και 2020-2021 την περίοδο της πανδημίας.
Το 21ο Νηπιαγωγείο Αθηνών εντάχθηκε στο δίκτυο “Οι πράσινες γωνιές της γειτονιάς μου” το 2015. Υιοθετήσαμε τον λόφο Φινόπουλου και σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής καταφέραμε την πρώτη χρονιά να αναταχθεί ο λόφος και αν γίνει πάλι ένας ζωντανός χώρος για τους κατοίκους της γειτονιάς.
Τον λόφο Φινόπουλου επισκεπτόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε, είναι η υπαίθρια τάξη του σχολείου μας. Τα παιδιά αγαπάνε πολύ τις βόλτες στην γειτονιά με το σχολείο.
Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε την Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, μάθαμε για τα γλυπτά που την κοσμούν, την ιστορία της, την ιστορία της γειτονιάς μας. Μέχρι την πανδημία είχαμε και λαχανόκηπο στο σχολείο.
Όλα ήταν μια χαρά ώσπου την Άνοιξη του 2020 ανατράπηκαν όλα. Κλείσανε τα σχολεία, οι παιδικές χαρές, υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας.
Δεν είμασταν έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Προσπαθώντας να βρούμε τρόπο επικοινωνίας με τα παιδιά και τις οικογένειες χρησιμοποιήσαμε το blog του σχολείου. Οι γονείς επισκέπτονταν το blog και παρακολουθούσαν τις ανακοινώσεις και τις δράσεις του σχολείου και των παιδιών.
Καθημερινά υπήρχαν αναρτήσεις – προτάσεις για δραστηριότητες, ώστε τα παιδιά να περνούν δημιουργικά τον χρόνο τους. Οι γονείς φωτογράφιζαν τις ζωγραφιές, κατασκευές των παιδιών καθώς και φωτογραφίες από την καθημερινότητα των παιδιών, τις στέλνανε και την επόμενη μέρα υπήρχε ένα padlet με τα νέα μας.
Ήταν ένας τρόπος να μείνουμε συνδεδεμένοι και να μαθαίνουμε τα νέα μας.
Τον Απρίλιο προτείναμε στους γονείς να κάνουν με τα παιδιά τους τέσσερις διαδρομές στην γειτονιά.
Πλατεία Γκύζη
Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας
Πλατεία Πρωτομαγιάς – Δέλεαρ
Βόλτες στους δρόμους της γειτονιάς.
Για κάθε διαδρομή δίναμε κάποια στοιχεία και προτείναμε δραστηριότητες να κάνουν. Τα παιδιά φωτογράφισαν τα δέντρα στις διαδρομές τους στη γειτονιά, κάνανε χάρτες της γειτονιάς, φωτογραφήθηκαν στα γλυπτά της πλατείας, κάνανε Land art.
Η επόμενη χρονιά μας βρήκε πιο οργανωμένους και πιο υποψιασμένους.
Τον Νοέμβριο του 2020 που κλείσανε τα σχολεία, προσαρμόσαμε το πρόγραμμα. Δίναμε στους μαθητές μας αποστολές στην γειτονιά. Οι γονείς βοηθούσαν στην υλοποίηση και μας στέλνανε υλικά από τις δραστηριότητες που κάνανε.
Οι εμπειρίες των παιδιών αξιοποιούνταν και επεκτείνονταν στην τηλεκπαίδευση. Συχνά αποτελούσαν αντικείμενο φύλλων εργασίας και εικαστικών δράσεων.
Μετά τα Χριστούγεννα που άνοιξαν για έναν μήνα τα σχολεία προλάβαμε και πήγαμε μια βόλτα στον λόφο Φινόπουλου.
Κάναμε εξερεύνηση, συλλέξαμε υλικά, με πηλό κάνανε τα παιδιά στους κορμούς των δέντρων “Τα πρόσωπα των δέντρων” αποτυπώνοντας τα συναισθήματα των δέντρων στην πανδημία, με την τεχνική του φροτάζ πήρανε το αποτύπωμα των κορμών των δένδρων και στο σχολείο κάνανε τα δικά τους δέντρα. Ήταν μια υπέροχη μέρα.
Όμως έκλεισαν πάλι τα σχολεία.
Μια Κυριακή του Φλεβάρη, αφού στείλαμε sms#6 συναντηθήκαμε, με τα παιδιά και τους γονείς τους, στην πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας στα Παναθήναια. Οι δασκάλες ξεναγήσαμε τα παιδιά και τους γονείς στην πλατεία, τα παιδιά συναντήθηκαν όλα μαζί και η χαρά ήταν πολύ μεγάλη.
Γιορτάσαμε την 21η Μαρτίου στον λόφο Φινόπουλου την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Αυτή η δράση έγινε σε συνεργασία με την παιδαγωγική ομάδα “Το Σκασιαρχείο” και εκπαιδευτικούς από όμορα σχολεία που χρησιμοποιούσαν το ραδιόφωνο ως παιδαγωγικό εργαλείο στην περίοδο της τηλεκπαίδευσης.
Τα παιδιά κάνανε χαϊκού με θέμα την φύση, και ραδιοφωνικές εκπομπές. Ήταν μια δράση ανοιχτή σε όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Ο λόφος πλημύρισε από παιδιά, στίχους, ζωγραφιές, ραδιοφωνικά μηνύματα.
Μια Κυριακή του Μάρτη, καλέσαμε τους μαθητές/τριες μας και τους γονείς στο Πεδίο του Άρεως. Ξεναγήσαμε τους γονείς και τα παιδιά στην λεωφόρο των Ηρώων. Τα παιδιά ζωγράφισαν τους ήρωες. Ντύθηκαν ήρωες, είπανε και τα ποιήματά τους.
Γιορτάσαμε πάλι σε συνεργασία με την παιδαγωγική ομάδα “Το Σκασιαρχείο” την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου στις 2 Απριλίου.
Είχαμε ετοιμάσει σε καρτέλες ανάγνωσης δύο παραμύθια και τα παιδιά πηγαίνανε από δέντρο σε δέντρο και διαβάζανε τη συνέχεια των παραμυθιών, κάνανε χαϊκού με θέμα τα βιβλία, ραδιοφωνικές εκπομπές.
Στο τέλος της χρονιάς οργανώσαμε την γιορτή λήξης στο λόφο Φινόπουλου. Τα παιδιά κάνανε τυπώματα, δημιούργησαν το πάπλωμα της αγάπης, ραδιοφωνικές εκπομπές, ακούσανε παραμύθια από την αφηγήτρια κ. Εύη Γεροκώστα.
Οι πράσινες γωνιές της γειτονιάς μας ήταν το καταφύγιό μας την περίοδο της πανδημίας. Στέλνοντας μήνυμα #6 με το κινητό μας συναντιόμασταν στις πράσινες γωνιές της γειτονιάς μας.
Ήταν οι χώροι συνάντησής μας με τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Γίνανε αφορμή να συναντιούνται και τα παιδιά με τους φίλους/ες τους. Μας κράτησαν συνδεδεμένους και σε επαφή.
Να θυμηθούμε πως ακόμη και οι παιδικές χαρές ήταν κλειστές και η διέξοδος των παιδιών για παιχνίδι ήταν μόνο αυτοί οι χώροι. Ακόμη και παιδιά που δεν συμμετείχαν στην τηλεκπαίδευση δεν χάνανε αυτές τις δράσεις.
Επίσης τα διαστήματα που ήταν ανοιχτά τα σχολεία, καθώς δεν επιτρέπονταν εκδρομές σε μουσεία ή να παρακολουθήσουν τα παιδιά κάποια θεατρική παράσταση, οι πράσινες γωνιές της γειτονιάς μας ήταν οι μοναδικοί χώροι που είχαμε δυνατότητα να πάμε τους σχολικούς περιπάτους μας.
Ας θυμηθούμε τις δράσεις:
Σε όλες τις δράσεις φροντίζαμε τα τηρούμε τα εκάστοτε μέτρα προστασίας από την πανδημία.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
