Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου επισκεφτήκαμε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Τα παιδιά ανυπομονούσαν για αυτή την επίσκεψη καθώς 1-2 μόνο παιδιά το είχαν επισκεφτεί. Στην ερώτηση τι περιμένουν να δούνε στο ΕΜΣΤ τα παιδιά απάντησαν πίνακες, ζωγραφιές, αγάλματα, καθημερινά πράγματα…
Φτάσαμε στο φιλόξενο μουσείο και σταθήκαμε λίγο στον χώρο υποδοχής.
Εκεί συναντήσαμε την κ. Ελισάβετ Ιωαννίδου, μουσειοπαιδαγωγό του ΕΜΣΤ και τον κ. Ζάφο Ξαγοράρη, καλλιτέχνη και καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών που θα ήταν ο ξεναγός μας σε επιλεγμένα έργα του Μουσείου.
Τα παιδιά για να γνωρίσουν καλύτερα τον καλλιτέχνη πήρανε μια μικρή συνέντευξη. Μάθαμε λοιπόν, πως ο κ. Ξαγοράρης ζωγράφιζε από μικρό παιδί, το αγαπημένο του χρώμα είναι το γαλάζιο, αγαπημένο του φαγητό είναι τα μακαρόνια, του αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο με τον γιό του και στην ερώτηση αν είναι σοφός, απάντησε πως σοφοί είναι οι φιλόσοφοι και πως ο ίδιος εκφράζεται κάνοντας πράγματα με τα χέρια του.
Το πρώτο έργο που είδαμε ήταν το έργο του Πάνου Κοκκινιά, “Νίσυρος”, ένα ψηφιακό έργο, μια φωτογραφία επεξεργασμένη από τον καλλιτέχνη στον υπολογιστή.
Στη συνέχεια είδαμε την εγκατάσταση “Το κουτσό” του Βλάση Κανιάρη. Το έργο περιγράφει το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης φτηνού ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού από χώρες του ευρωπαϊκού Νότου στην κεντρική Ευρώπη κατά τις δεκαετίες 1950–1970.
Πίσω από το κουτσό ήταν το γλυπτό από πανί του Κανιάρη “Coexistence” (Συνύπαρξη). Μια σκισμένη Ελληνική σημαία πάνω από αλλεπάλληλες επιστρώσεις υφασμάτων, χαρτιών για να διασωθεί η μνήμη του αστικού δημόσιου χώρου σε μια από τις πιο τραγικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας στην Αθήνα της Κατοχής.
Δίπλα ήταν ένα Γλυπτικό/Τρισδιάστατο αντικείμενο, ένα έργο της Έμιλι Ζασίρ σε εξέλιξη, αποτελούμενο από: προσφυγική σκηνή και κλωστή κεντήματος, και ένα βιβλίο αρχείου.
Η Έμιλι Ζασίρ ερεύνησε άγνωστες ιστορικές αφηγήσεις των 418 παλαιστινιακών χωριών τα οποία καταστράφηκαν, ερημώθηκαν και κατακτήθηκαν από το Ισραήλ. Η καλλιτέχνιδα τύπωσε με στένσιλ πάνω στο ύφασμα τα τοπωνυμία στα αγγλικά και μετά κάλεσε κόσμο να τα κεντήσει με κλωστή. Πάνω από 140 εθελοντές από διάφορες χώρες, πέρασαν σε διάστημα περίπου τριών μηνών από το εργαστήριο της Ζασίρ για να κεντήσουν, να συζητήσουν, να τραγουδήσουν, να θυμηθούν, να μάθουν.
Στον τελευταίο όροφο είδαμε ένα χάρτη της Χρύσας Ρωμανού. Ο χάρης της Ευρώπης ήταν ένα έργο κολάζ με φωτογραφίες από περιοδικά και η καλλιτέχνιδα είχε σχεδιάσει διαδρομές, είχε γράψει τα ονόματα πόλεων, τα σημεία του ορίζοντα…
Δίπλα υπήρχε μια γλυπτική κατασκευή Meccano της Χρύσας Ρωμανού εμπνευσμένη από το ομώνυμο παιχνίδι κατασκευών το οποίο απευθυνόταν στερεοτυπικά στα αγόρια.
Τα μεγάλα παράθυρα του μουσείου ανοίγουν έναν διάλογο της τέχνης με την πόλη. Στον εξωτερικό χώρο απολαύσαμε την Αθήνα με τα όμορφα και άσχημα της.
Εκεί μας περίμενε και μια έκπληξη. Μια εγκιβωτισμένη καμπάνα του καλλιτέχνη Ζάφου Ξαγοράρη. Μια ηχητική εγκατάσταση με ηλεκτρονικό σύστημα κωδωνοκρουσίας, ηχομονωτικά υλικά που ηχεί κάθε μισή ώρα. Ο ήχος της καμπάνας, οικείος και ταυτόχρονα φορτισμένος από κοινωνικούς και πολιτισμικούς συμβολισμούς και μνήμες, συνδιαλέγεται σήμερα στον μουσειακό χώρο με τις διαφορετικές ομάδες του κοινού.
Σε έναν τοίχο του μουσείου είδαμε την εντυπωσιακή γλυπτική επιτοίχια εγκατάσταση της Χρύσας Βαρδέα “Cityscape Times Square” (Τοπίο Πόλης Τάιμς Σκουέρ). Το γλυπτό είναι κατασκευασμένο από κυψελοειδές αλουμίνιο, μεταλλικό χρώμα και νέον.
Το τελευταίο έργο ήταν “Ο Ερημίτης” του Viron Erol Vert μια εγκατάσταση, εμπνευσμένη από το έργο του Ιάννη Ξενάκη, που δημιουργήθηκε ειδικά για το Μουσείο και συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα.
Η εγκατάσταση αποτελείται από έξι μελωδούς και οι επισκέπτες μπορούν να “παράξουν” ήχους, που μετατρέπουν τον ίδιο τον χώρο σε μουσικό όργανο.
Σε συνέντευξή του ο καλλιτέχνης είπε:
Όλα όσα βλέπετε εδώ μέσα είναι βασισμένα στον αριθμό έξι. Το έξι είναι ένας πολύ δυνατός αριθμός. Είναι ο αριθμός των “αγαπημένων”, της αγάπης, της δημιουργικότητας και της σύζευξης των αντιθέτων. Έχουμε έξι αποχρώσεις σε κάθε βασικό χρώμα. Από ένα σκούρο μπλε πηγαίνουμε σε ένα πολύ ανοιχτό μπλε και αντίστροφα. Θέλουμε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι υπάρχει μια σχέση αλληλεπίδρασης με την πόλη και την κοινωνία. Ειδικά στην εποχή που βρισκόμαστε, νιώθω ότι όλα αλλάζουν αυτή τη στιγμή πολύ έντονα και είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να μοιραστούν μαζί κάτι, μια εμπειρία, μια κοινή στιγμή απόλαυσης.
Ήταν μια ξεχωριστή μέρα. Περάσαμε ΥΠΕΡΟΧΑ μικροί και μεγάλοι!!!
Είναι η σύγχρονη τέχνη “δύσκολη” για τα παιδιά; Η επίσκεψή μας στο ΕΜΣΤ δείχνει πως τα παιδιά εξοικειώνονται εύκολα με τα έργα της σύγχρονης τέχνης. Αντλούν από αυτά παραστάσεις και ιδέες που μπορούν να τις αναπλάσουν δημιουργικά και με μεγάλη φαντασία σε δικά τους έργα, διευρύνοντας κι απελευθερώνοντας τις εκφραστικές τους δυνάμεις.
Ευχαριστούμε τον καλλιτέχνη κ. Ζάφο Ξαγοράρη για την ξενάγηση.
Πληροφορίες αντλήσαμε από:
https://www.emst.gr/
https://www.news247.gr/magazine/culture/enas-emvithistikos-erimitis-empneetai-apo-ton-ianni-xenaki-sto-emst/
