Η ελιά, πολύτιμος καρπός του τόπου μας και βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής, ήταν το θέμα που μας απασχόλησε αυτές τις μέρες στο Νηπιαγωγείο. Φροντίζοντας τα δέντρα της αυλής μας, παρατηρήσαμε τα δύο ελαιόδεντρα που είχαν βγάλει καρπούς και αναζητήσαμε πληροφορίες για την ελιά και τη διαδικασία παραγωγής του ελαιόλαδου. Σχολιάσαμε τον πίνακα “Το Μάζεμα των Ελαιών στη Μυτιλήνη” του ζωγράφου Θεόφιλου και μάθαμε παροιμίες και αινίγματα για την ελιά.
Μαζέψαμε ελιές με παραδοσιακό τρόπο, δοκιμάσαμε ελιές και ελαιόλαδο με ψωμί, γράψαμε τις λέξεις ελιά και λάδι και φτιάξαμε μία κατασκευή για να την κρεμάσουμε στην κουζίνα να μας θυμίζει να τρώμε ελιές και ελαιόλαδο!
Μάθαμε τον μύθο της ελιάς, σύμφωνα με τον οποίο η πόλη των Αθηνών πήρε το όνομά της από τον αγώνα που διεξήχθη ανάμεσα στη θεά Αθηνά και τον Ποσειδώνα, για την προστασία και ονομασία της πόλης….Η Αθηνά, λοιπόν, φύτεψε μια ελιά πάνω στο βράχο, η οποία ήταν γεμάτη καρπούς και έτσι κέρδισε τη μονομαχία και η πόλη ονομάστηκε Αθήνα. Αναπαραστήσαμε τον μύθο με θεατρικό παιχνίδι και διασκεδάσαμε πολύ!
Κατασκευάσαμε ομαδικά την ελιά και το λιομάζωμα και στολίσαμε την πόρτα της τάξης μας.
Μάθαμε το τραγούδι «Ντήλι το καντήλι». Επεξεργαστήκαμε με τα παιδιά εικόνες αγγείων από την αρχαιότητα με παραστάσεις που αφορούσαν την ελιά ή τους ολυμπιακούς αγώνες και μιλήσαμε για τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων που τους έστεφαν με στεφάνι ελιάς που το έλεγαν κότινο. Διαβάσαμε ποιήματα, αινίγματα και παροιμίες για την ελιά και το λάδι. Φτιάξαμε σύνθετες λέξεις με την ελιά και το λάδι. Η αξία του ελαιολάδου στη διατροφή μας (μεσογειακή διατροφή), ως πηγή φωτός (καντήλι, λυχνάρι), ως φάρμακο και καλλυντικό (κρέμες, σαπούνι), στη θρησκεία μας (βάπτιση, ευχέλαιο).
