Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας δίνει την ευκαιρία να αναφερθούμε σε μία βασική αρχή της ελευθερίας του ανθρώπου, τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Αφιέρωμα στην επέτειο του Πολυτεχνείου γνωρίζοντας με τα παιδιά την ιστορία των αγώνων των φοιτητών για την δημοκρατία, το θάρρος κ τον ηρωισμό τους να εναντιωθούν στους δικτάτορες στην χώρα μας με αποτέλεσμα την πτώση της δικτατορίας και την επικράτηση της δημοκρατίας!

Τα παιδιά προσέγγισαν την έννοια της Δημοκρατίας μέσα από την τέχνη του κουκλοθέατρου. Το κλασικό βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου “Η Ντενεκεδούπολη”  παρουσιάστηκε στα παιδιά με κουκλοθέατρο κι αποτέλεσε το έναυσμα για να αναπτύξουμε τις ιδέες μας για σημαντικά θέματα όπως: πώς επιλέγουμε τον κυβερνήτη μας;… πρέπει να μας επιβάλλουν οι άλλοι την άποψή τους με το ζόρι;… τι πρέπει να κάνουμε όταν μας στερούν την ελευθερία μας;

Συζητήσαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τα αναπαραστήσαμε εικαστικά.

Παρακολουθήσαμε επετειακή παράσταση θεάτρου σκιών, φτιάξαμε και φορέσαμε το σήμα της Ειρήνης και με αφορμή τις έννοιες Δημοκρατία και Δικτατορία, εντοπίσαμε κι άλλες αντίθετες έννοιες και τις καταγράψαμε.

Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα ακόμη αγαπημένο βιβλίο, “Το Δάσος” της Σοφίας Ζαραμπούκα, μέσα από το οποίο αναφερθήκαμε στο δικαίωμα της εκλογής με ψηφοφορία.

Αποφασίσαμε να το παρουσιάσουμε στη γιορτή του Πολυτεχνείου μέσα από το κουκλοθέατρο.

Έτσι, τα παιδιά του 1ου τμήματος δημιούργησαν τα σκηνικά του κουκλοθεάτρου κι επέλεξαν τα λούτρινα ζωάκια και τις κούκλες κουκλοθεάτρου που αντιστοιχούσαν στους ρόλους του βιβλίου. Αναπτύξαμε μία μεικτή τεχνική, αφήγησης του παραμυθιού και διαλόγων με τις κούκλες κι είμασταν έτοιμοι να το παρουσιάσουμε στη γιορτή του Πολυτεχνείου.

“Το παράξενο πουλί”  μια δράση εμπνευσμένη από τους πίνακες του Γαϊτη. Το παραμύθι που αφηγήθηκαν τα παιδιά στη γιορτή του 2ου τμήματος, είναι διασκευασμένο από το ομώνυμο παραμύθι της Φρόσως Χατόγλου «Το παράξενο πουλί», το οποίο αναφέρεται στην έννοια της δημοκρατίας , στο βιβλίο της «Καλημέρα Ειρήνη».

Η εικονογράφησή του επιλέχθηκε να γίνει με τους πίνακες του Γιάννη Γαϊτη, επειδή είναι γνωστός για τα «Ανθρωπάκια» του. Μορφές που δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά, είναι ανέκφραστα και έχουν πανομοιότυπο ντύσιμο με ριγέ κοστούμι και καπέλο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μαζικοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου. Ενάντια στο κατεστημένο και σε κάθε μορφή καταπίεσης της  ανθρώπινης υπόστασης.

Με τα «ανθρωπάκια» του ο Γαϊτης καυτηριάζει με παιγνιώδες ύφος καταστάσεις, εποχές, περνάει μηνύματα  και ταυτίζεται με τον καθημερινό άνθρωπο.  Με μηνύματα για την αξία της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας της έκφρασης.

Εργασίες με μηνύματα και καλλιτεχνικές δημιουργίες κ κολάζ με τα συνθήματα των φοιτητών του Πολυτεχνείου.

Τραγούδια κ ποιήματα.